Γράφω ελάχιστα γιατί με έχει πιάσει το καλοκαίρι για τα καλά. Έχω μπει σε mood διακοπών και το μυαλό μου είναι συνέχεια σε ταξίδι, τις περισσότερες φορές, ευτυχώς, ακολουθεί και το σώμα μου. Και περνάω υπέροχα, και το γράφω παρόλο που θα έπρεπε ίσως να το κρατάω για τον εαυτό μου – έχει φοβηθεί το μάτι μου πια με την γκαντεμοσαυρίαση που κυκλοφορεί γύρω μας- αλλά στην τελική ζω την δική μου ευτυχία, δεν την έχω κλέψει από κανέναν και από πουθενά.
Οπότε, voila. Είμαι happy και ανάλαφρη, και περνάω τις ώρες μου χαμογελώντας εντός και εκτός μου και όσο κρατήσει, και ελπίζω να κρατήσει πολύ, σκοπεύω να το χαρώ με όλη μου την ψυχή. Γιατί το έχω κερδίσει με την αξία μου.
Προφανώς υπάρχουν δεκάδες πράγματα που χαλάνε το ζεν μου, με πρώτο την απώλεια του Κρις που σε μερικές μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από τότε που έφυγε από κοντά μας, και που το κενό παραμένει ακόμα τεράστιο. Και έχω πια αρχίσει να συμβιβάζω με το γεγονός πως έτσι θα είναι, για πάντα, ένα μόνιμο κενό που θα μου θυμίζει πόσο τυχερή υπήρξα που τον γνώρισα, που τον αγάπησα και που με αγάπησε, και που ζήσαμε τόσο πολλά και όμορφα παρέα. Έστω και για τόσο λίγο.
Υπάρχουν και οι δυσοίωνοι άνθρωποι που έφυγαν μεν αλλά άφησαν πίσω την βαριά τους σκιά, κάτι σαν γλίτσα που όσο κι αν τρίβεις δεν φεύγει. Ξεθωριάζει όμως και σιγά σιγά θα ξεχαστεί, και εκείνοι θα κυλήσουν πίσω στο πουθενά που τους αξίζει και που ήταν έτσι κι αλλιώς ο φυσικός τους χώρος.
Μέχρι την επόμενη φορά λοιπόν, σας αφήνω με μερικές φωτογραφίες- στιγμιότυπα από τις μέρες που πέρασαν, και σας εύχομαι να χαμογελάτε όσο περισσότερο και όσο πιο εκτυφλωτικά μπορείτε και να ρουφάτε τις στιγμές με πάθος. Το παρόν είναι ότι πιο σίγουρο έχουμε στην ζωή μας. Ας το απολαύσουμε.
Ζάκυνθος, στο ολοκαίνουριο και υπέροχο ξενοδοχείο Olea. Θυμίζει πάρα πολύ το Amanzoe, και φιλοξενεί και την Επτανήσια βερσιόν του αγαπημένου Nikkei, το Nikkei Pacifico. Να πάτε, θα σας αρέσει πολυ.
Επίσης στην Ζάκυνθο, ο Nobelos. Εστιατόριο, τέσσερα δωμάτια και μια απο τις ωραιότερες παραλίες που έχω δει τα τελευταία χρόνια, ένας boho παράδεισος στον οποίο θα ξαναγυρίσω με πρώτη ευκαιρία και κρατήστε mental note γιατί θα επανέλθω με κομμάτι αφιερωμένο μόνο σ΄αυτό.
Travelling summer Evoula. Το δικό μου καλοκαίρι περιλαμβάνει πάντα καπέλα και φουλάρια στα μαλλιά μου που συνήθως τα αφήνω σγουρά και φυσικά, αλλά στις φωτογραφίες αυτές είμαι ακόμα χτενισμένη, πριν βουτήξω το κεφάλι μου στην θάλασσα.
Summer essentials, δυο μαγιώ της εταιρίας Lida Suimsuits από το κατάστημα Fioredina στην οδό 25ης Μαρτίου στο Νέο Ψυχικό - η διαφήμιση έχει να κάνει πως μπορείτε να βρείτε ωραία πράγματα σε μεγάλα νούμερα και όχι με την συνεργασία που δεν έχουμε- και πετσετένιες παντόφλες Emilio Pucci που δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν είναι ωραίες ή αηδίες. Τις φοράω όμως, παρόλα αυτά και είναι εξαιρετικά βολικές.
Μια χαλαρή βραδιά στο Acropolis Secret, στο roof Garden του ξενοσοχείου Divani Palace Acropolis. Αγαπημένη παρέα, ωραίο ελληνικό φαγητό, παγωμένο ροζέ κρασί και η Ακρόπολη να αλλάζει χρώματα όσο περνάει η ώρα, σε απόσταση αναπνοής. Τελειότης.
Κι άλλη θέα Ακρόπολη, μεσημέρι αυτή την φορά, στην προεδρική σουίτα του St Georges Lycabettus. Η Άντα Ηλιοπούλου και η κα Ειρήνη Βασιλοπούλου μας καλούν να γνωρίσουμε τον Jean-Claude Jitrois και να δούμε το δωμάτιο που φέρει το όνομα του και έχει διακοσμηθεί από τον ίδιο σε συνεργασία με την super talented Κατερίνα Ευθυμίου.
Τα γαλλικά μου με βγάζουν για μια ακόμα φορά ασπροπρόσωπη. Ο κύριος Jitrois ενθουσιάζεται που μπορούμε να μιλήσουμε χωρίς διερμηνέα, και ο στενός του συνεργάτης και διεθνής artist Thomas Iser μου ζητάει να πάρω μέρος στο ongoing έργο του με τίτλο Universal Humanity. Δέχομαι με χαρά, πριν απο μένα έχει φωτογραφηθεί η Gigi Hadid.. Pas mal... 
Until next time, cheers!!!
