Βέβαια, μην με ρωτήσετε να σας εξηγήσω τα τι και τα πως των φασαίων, ο φίλος μου ο Γιώργος ο Μελισσάρης μου είπε απλά πως έχω μεγαλώσει έναν, οπότε απέκτησα μια vague άποψη επί του θέματος, αλλά μέχρι εκεί. Όμως η κουβέντα για τους φασαίους, την φάση και τα στέκια τους διανθισμένη με γέλια και τσουγκρίσματα ποτηριών, και υπερνόστιμο φαγητό, μας απασχόλησε ένα ολόκληρο βράδυ οπότε νομίζω πως η αναφορά αξίζει τον κόπο.
Όλα αυτά έγιναν την Κυριακή το βράδυ στην Αθηναϊκή Ταράτσα, το καινούριο, πανέμορφο μαγαζί του Γιώργου που συνέπραξε με τις ομάδες του Bar in Front of the Bar και του Ami, και το αποτέλεσμα αποδείχτηκε εξαιρετικό. Στην ταράτσα του ξενοδοχείου Regal στην Μητροπόλεως, με θέα την Ακρόπολη και τον Λυκαβηττό σε απόσταση αναπνοής και όλη την πλατεία να απλώνεται στα πόδια μας, ακούσαμε ωραίες μουσικές, δοκιμάσαμε πρωτότυπα cocktails – το δικό μου αγαπημένο είναι επισήμως το Greek Summer, μια εναλλακτική Margarita με νερό ντομάτας και ρίγανη που ταιριάζει στην εντέλεια με το φαγητό- πεντανόστιμα πιάτα από τον chef Αλέξανδρο Καρακατσάνη εμπνευσμένα από την Λεβαντίνικη κουζίνα που σας ενημερώνω ότι είναι πολύ μεγάλο γαστρονομικό trend, και χαζέψαμε όμορφο κόσμο, μεγάλο ποσοστό του όποιου καταλήξαμε πως ήταν φασαίοι.
Να σας πω εδώ πως αν αποφασίσετε να πάτε - που πρέπει να το κάνετε οπωσδήποτε γιατί η Αθηναϊκή Ταράτσα τα σπάει - μην ξεχάσετε να κάνετε κράτηση γιατί γίνεται ήδη χαμούλης και τα παιδιά αναγκάζονται να διώχουν κόσμο. Και πως να μην γίνεται χαμούλης βέβαια, έχουμε ανάγκη από ωραία, πρωτότυπα, ζωντανά και σέξι μαγαζιά σ΄αυτή την πόλη, που να μπορούμε να περάσουμε όμορφα χωρίς να πρέπει να καταθέσουμε το νεφρό μας για να πληρώσουμε τον λογαριασμό, και χωρίς να πρέπει να φάμε αναγκαστικά στην μάπα όλους τους ξινούς κοσμικούς γνωστούς που πάντα ελπίζουμε πως θα αποφύγουμε.
Ε, η Αθηναϊκή Ταράτσα τα έχει όλα αυτά, με extra plus το πραγματικά καλό comfort φαγητό με έμφαση σε ότι έχει να κάνει με τις ζύμες. Από το καλαθάκι με τα φρεσκοψημένα ψωμάκια μέχρι την βάση των mouthwatering πεϊνιρλί με τυριά ή με κιμά, και από τις πίτες των αφράτων κεμπάπ μέχρι το γλυκό τσουρέκι του τέλους, όλα φτιάχνονται καθημερινά από την ομάδα της κουζίνας και από μόνα τους, αποτελούν λόγο επίσκεψης. Βέβαια, για να μην μένουν παραπονεμένοι οι της πιο υγιεινής διατροφής, έχει και κάτι άπαιχτα αμπελοφάσουλα που είναι περασμένα από την ρομπάτα και συνοδεύονται από ξινότυρο και ξηρούς καρπούς που η παρέα τα τίμησε δεόντως και τα συνόδεψε με βογγητά απόλαυσης, αλλά για τα οποία εγώ για να είμαι ειλικρινής δεν έχω άποψη, γιατί προτίμησα να καταβροχθίσω ένα καλαθάκι με ζεστά ψωμάκια πασαλειμμένα με ελαφρύ αλλά αρωματικό τζατζίκι και καπνιστή μελιτζανοσαλάτα, εναλλάξ.
Στο τέλος ήπιαμε και Αραβικό καφέ σερβιρισμένο σε μπακιρένιο μπρίκι με τρουφάκια και ένα to die παγωτό σοκολάτα με τσίλι και φύγαμε ανανεώνοντας το ραντεβού μας για το συντομότερο δυνατόν μια που βλέπω να το κάνουμε στέκι το μαγαζί, ειδικά που όσο θα κρυώνει ο καιρός θα κλείνουν η οροφή και το γύρω γύρω, με τζάμια όμως έτσι ώστε να μην χάνεται τίποτα από την υπέροχη θέα και το ambiance. (Ανοίγουν από τις 18:00 το απόγευμα, οπότε σημειώστε το σαν μια τέλεια ιδέα για after office dinners, ειδικά αν δουλεύετε στο κέντρο). Μας φαντάζομαι ήδη γύρω από το ίδιο τραπέζι τον χειμώνα, έξω να πέφτει βροχή και να κάνει κρύο, αλλά εμείς μέσα, στα ζεστά, να τρώμε Shawarma από τα μεγάλα κεραμικά μπωλ, να πίνουμε κόκκινα κρασιά και να περνάμε υπέροχα!
