"Οι δικοί μου άνθρωποι, της καρδιάς μου οι τόποι" λέει το τραγούδι της Χαρούλας και δεν βρίσκω καλύτερο τρόπο για να ξεκινήσω αυτό το ποστ. Που είναι σημαδιακό όχι μόνο γιατί είναι το επίσημο πρώτο αυτού του site που σήμερα κάνει την παρθενική του βουτιά στα νερά του διαδικτύου, αλλά γιατί τα έφερε έτσι η ζωή και το σύμπαν ώστε να περιέχει όλα όσα με καθορίζουν. Φίλους και αγάπες καρδιάς και ζωής, έναν τόπο που αγαπώ κάθε φορά και περισσότερο, ένα event με impeccable style που μυρίζει Λονδίνο, χαμόγελα, χρώματα, λιακάδες και στιγμές από εκείνες που θα θυμάμαι για χρόνια μετά και θα γεμίζουν την ψυχή μου φως. 
Να τα πάρουμε όμως όλα απ’ την αρχή. Που έγινε πέρσι τέτοια εποχή όταν η φιλενάδα μου η Φαίη – όπως λέμε Fay’s Control- αποφάσισε να πατήσει πόδι και να μας καλέσει στο νησάκι της, τις πανέμορφες Σπέτσες. Φρόντισε να μας φέρει σε επαφή με την Μαρία Στρατή – την διευθύντρια και καρδιά του Poseidonion Grand Hotel και εκείνη με την σειρά της μας φιλοξένησε με τον δικό της μοναδικό τρόπο για ένα καταπληκτικό lunch στην υπέροχη Verandah με μενού μαγειρεμένο από τον ταλαντούχο Σταμάτη Μαρμαρινού. Μια επίσκεψη που κράτησε ελάχιστα μια που μέναμε απέναντι και καταφέραμε απλά να ξεκλέψουμε μερικές ώρες από το έτσι κι αλλιώς busy πρόγραμμα μας, που όμως στάθηκε αρκετή για να γεννηθεί ένας μεγάλος έρωτας. Βλέπετε, οι Σπέτσες με μάγεψαν από εκείνη την πρώτη μέρα – όταν χάζεψα την ομορφιά τους σε όλο της το μεγαλείο στην διάρκεια της βόλτας μας με το καταπληκτικό αμαξάκι που μας εξασφάλισε η Μαρία, που καταφέρνει να βάζει το ιδιαίτερο στυλ της και να δημιουργεί μοναδική ατμόσφαιρα σε ότι κι αν κάνει. Ακόμα κι αν είναι ο γύρος του νησιού. Όμως πέρα και πάνω απ΄όλους και απ΄όλα, αυτή που μας έκανε να αγαπήσουμε το νησί, και να το νοιώθουμε κάθε φορά που το επισκεπτόμαστε ακόμα πιο οικείο, είναι πάντα και μόνο η Φαίη. Που έχει τον τρόπο να μοιράζεται με τους φίλους της όλη την γνώση, την τρυφεράδα, την προσοχή και την έγνοια του κόσμου, και να φέρνει σε επαφή τους ανθρώπους που αγαπάει και να δημιουργεί καινούριες παρέες και που δεν κρατάει για τον εαυτό της τίποτα, πέρα από το φωτεινό χαμόγελο και τις συνωμοτικές ματιές όταν ετοιμάζει μια ακόμα «σκανταλιά» ή ένα ακόμα κάλεσμα στο οποίο κανένας μας δεν μπορεί να πει όχι. Από εκείνο το μεσημέρι, στις Σπέτσες ξαναπήγαμε πολλές φορές. Και χτες το απόγευμα, καθισμένη στο θαλάσσιο ταξί που μας μετέφερε στην Κόστα, και βλέποντας το νησί να απομακρύνεται, σκέφτηκα για πρώτη φορά σοβαρά πως μπορεί μετά από έξι χρόνια περιπλάνησης να βρήκα επιτέλους τον μετά την Μύκονο παράδεισο μου. Και πως του χρόνου το καλοκαίρι, μπορεί να κάνω το μεγάλο βήμα και να βρω κι εγώ το δικό μου σπίτι εκεί. 
Πίσω στο τριήμερο που πέρασε, το Tweed Run είναι ένας αγώνας με ποδήλατα που ξεκίνησε το 2009 από το Λονδίνο. Οι συμμετέχοντες ντύνονται με «traditional British cycling attire, particularly traditional British cycling attire, particularly tweed plus four suits. suits», όπως διαβάζει κανείς στο introduction του επίσημου site, και πριν από τρία χρόνια, μετά το Τόκυο, την Νέα Υόρκη και το Τορόντο σειρά πήραν οι Σπέτσες, για να φιλοξενήσουν το ελληνικό Tweed Run. Μια επιλογή που δικαίωσε τους διοργανωτές μια που, το Poseidonion με την ομορφιά των 100 του χρόνων αλλά και το ίδιο το νησί με την κομψότητα και το exclusive κοινό του, έγιναν το τέλειο σκηνικό για το event. Που συγκεντρώνει κάθε φορά και περισσότερους συμμετέχοντες που παίρνουν μέρος με ενθουσιασμό, φαντασία και πρωτοτυπία σε όλες τις παράπλευρες εκδηλώσεις που περιλαμβάνουν από καλλιστεία για την καλύτερη εμφάνιση, την καλύτερη ομάδα και φυσικά, το καλύτερα διακοσμημένο ποδήλατο μέχρι τσάι στην εξοχή, πικνίκ και βέβαια, πάρτι με το gin να ρέει αφθονο. Φέτος μάλιστα, ανέλαβε να ντύσει την εκδήλωση με τα gin cocktails του το βραβευμένο Αθηναϊκό The Gin Joint που δημιούργησε ειδικά για το Poseidonio ένα συλλεκτικό μπουκάλι Negroni. 
Όσο για μας, φτάσαμε όλη η παρέα στις Σπέτσες την Παρασκευή το μεσημέρι προετοιμασμένοι αλλά ταυτόχρονα και απροετοίμαστοι για αυτό που θα ζούσαμε τις επόμενες μέρες. Μάλλον γιατί κανένα ρεπορτάζ, καμιά διήγηση και καμιά φωτογραφία δεν μπορεί να αποδώσει εντελώς την πραγματικότητα. Το κέφι, την παρεϊστικη ατμόσφαιρα, τα χαμόγελα, τις εμφανίσεις, και όλα αυτά που κάνουν όσους παίρνουν μέρος να γίνονται τελικά μια μεγάλη παρέα, και να πλημυρίζουν το νησί με χρώματα, γέλια, μουσικές και… κόρνες ποδηλάτων. Ποδηλάτων κυρίως συλλεκτικών που κλέβουν την παράσταση έτσι γυαλισμένα και στολισμένα που στέκονται έξω από το ξενοδοχείο βάζοντας μας σε κλίμα μιας άλλης εποχής. 
Το Σάββατο το πρωί οι τολμηροί που αποφάσισαν να πάρουν μέρος στον αγώνα ποδηλασίας φόρεσαν τα tweeds τους και μέχρι τις 12 το μεσημέρι η πλατεία έξω από το Poseidonion είχε μετατραπεί σε μια πελώρια γιορτή. Εμείς εκπροσωπηθήκαμε επαξίως από τον Λευτέρη και την Αγγελίνα – παρόλο που το προηγούμενο βράδυ στο τσακίρ κέφι είχαμε φροντίσει να ποζάρουμε όλοι πάνω στο ντεκόρ- και ήσυχοι πια κατευθυνθήκαμε στον Ταρσανά για ουζάκια και μεζέδες. 
Έτσι κι αλλιώς τα ποδήλατα πέρασαν από μπροστά μας τουλάχιστον δυο φορές και μου έδωσαν την ευκαιρία όχι μόνο να επευφημήσω τους φίλους μου αλλά να τραβήξω και υπέροχες φωτογραφίες. 
Και το βράδυ, ντυθήκαμε όλοι grand και μαζευτήκαμε στην μεγάλη βεράντα του ξενοδοχείου για να παρακολουθήσουμε τα καλλιστεία. 
Στην επιτροπή among others ο αγαπημένος Mr In Icons We Trust Χάρης Ντάβλας – που δεν ξέρω αν θα του συγχωρήσω το 8 που έδωσε στον Λευτέρη ο οποίος εννοείται πως άξιζε το 10άρι- ενώ η κούκλα αγαπημένη του «δικού» μας Γιώργου Παπακώστα Patricia Milik Περιστέρη ήταν η πρέσβης της – εκ των χορηγών- Barbour. Την βαθμολογία σάρωσε - δικαίως- ο αριθμός 001 που ήταν και νεότερος συμμετέχων, και μετά ξεκίνησε το πάρτι που κράτησε μέχρι το πρωί. 
Θα ανεβάσω ξεχωριστό ποστ για την διαμονή μας στο μαγικό δωμάτιο 316, για το εκπληκτικό Asian Spa, όπως και για το epic dinner που μας ετοίμασε ο κος Μαρμαρινός, οπότε νομίζω πως ο καλύτερος τρόπος για να κλείσω το κομμάτι μου είναι να αφήσω τις φωτογραφίες να μιλήσουν από μόνες τους. 
Και να σας ενημερώσω πως για του χρόνοθ ετοιμάζουμε ήδη FnL team για να κατέβουμε οργανωμένοι to perfection και να σαρώσουμε τα βραβεία.
*Οι περισσότερες φωτογραφίες είναι δικές μου όμως έχω δανειστεί και μερικές από το Tweed Run Greece, τον κύριο Χάρη Ντάβλα, την κα Πατρίτσια Περιστέρη Milik και την κα Φαίη Μπέη. Τους ευχαριστώ πολύ!
