Ήρθε λοιπόν αυτή η εποχή του χρόνου που οι περισσότεροι από μας κάνουμε τους απολογισμούς μας και βάζουμε νέους στόχους. Για μένα προσωπικά η χρονιά που μας πέρασε δεν ήταν κακή – ούτε και ιδιαίτερα καλή όμως- και μετράω στα συν της τα σχεδόν είκοσι χαμένα μου κιλά, το ότι είμαστε όλοι εδώ χωρίς απώλειες – εννοείται- και το ότι όχι απλά επιβιώσαμε πολλών δυσκολιών στα επαγγελματικά μας (ξανά) αλλά βρεθήκαμε να ξεκινάμε την χρονιά που μόλις μπήκε με πολλά και ενδιαφέροντα καινούρια projects στα σκαριά και με μεγάλη αισιοδοξία.
Στα μείον βάζω το ότι δεν ταξιδέψαμε καθόλου εκτός Ελλάδας, το ότι για μια ακόμα χρονιά δεν κατάφερα να ρίξω λίγο τους αυτόματους πια ρυθμούς μου και να απολαύσω τις όμορφες στιγμές με τους αγαπημένους μου ανθρώπους την ώρα που τις έζησα και όχι μετά, αναπολώντας τις, και το ότι δεν μαγείρεψα και δεν ασχολήθηκα με το σπίτι μου αρκετά γιατί με πήρε παραμάζωμα η ροή της δουλειάς και της ζωής μας. Κακώς.
Οπότε φέτος, σκοπεύω να το πάρω αλλιώς. Κατ’ αρχάς να αποβάλω αυτόν τον φόβο που μου έχει μείνει από την πανδημία και να αρχίσω να ταξιδεύω ξανά, με πρώτο προορισμό το Λονδίνο που μου έχει λείψει αφάνταστα. Δυο χρόνια τώρα κάθε φορά που σκέφτομαι να προγραμματίσω ένα ταξίδι και έρχεται η ώρα να βγάλω τα αεροπορικά εισιτήρια κάνω πίσω. Σκέφτομαι «πως θα ταξιδέψω τόσες ώρες με μάσκα» «κι αν κολλήσουμε μέσα στο αεροπλάνο, στο αεροδρόμιο, στο ταξί» «δεν θα το χαρώ αν νοιώθω διαρκώς το άγχος για το τι μπορεί να συμβεί» και άλλα τέτοια τα οποία βέβαια - να το πούμε κι αυτό- έχουν συντελέσει στο να είμαστε από τους ελάχιστους ανθρώπους που ξέρω και που δεν έχουμε περάσει ακόμα Covid-19, και που εννοείται ελπίζω να παραμείνουμε έτσι, αλλά από την άλλη ο καιρός περνάει, και η ζωή μου έχει μάθει πως όταν αφήνουμε για αργότερα αυτά που μπορούμε να κάνουμε τώρα, συνήθως το μετανιώνουμε. Και εν πάση περιπτώσει, δεν γίνεται να τα ταξιδεύουμε μόνο οδικώς and that is that.
Δεύτερος στόχος είναι να μάθω να πατάω το pause όταν βρίσκομαι με ανθρώπους που αγαπώ. Το έκανα ήδη με μεγάλη επιτυχία χτες βράδυ, όταν πήγαμε στο σπίτι αγαπημένων φίλων για χαλαρό dinnerάκι και δεν σήκωσα το κινητό μου παρά μόνο μια φορά για να βγάλω μια φωτογραφία του φαγητού, και πέρασα υπέροχα, γέλασα πολύ, το ευχαριστήθηκα με την ψυχή μου και έφυγα με ένα χαμόγελο που κρατάει μέχρι σήμερα και με ένα σωρό σχέδια για τον επόμενο καιρό. Μεγάλο δώρο οι άνθρωποι με τους οποίους μπορούμε να μοιραστούμε στιγμές ανεπιτήδευτες, χωρίς ατζέντα, χωρίς πρέπει, χωρίς λογοκρισία, και μεγαλώνοντας αντιλαμβάνομαι πως δεν είναι μόνο πολύτιμοι αλλά και σπάνιοι. Είναι αυτό το “organically” που κάνει όλη την διαφορά, και που κάνει την συναναστροφή και την παρέα απόλαυση και «φάρμακο» για όλα τα άλλα, δύσκολα, αγχωτικά, αναγκαστικά και συχνά παράλογα που ζούμε όλοι μας καθημερινά. Με την ευκαιρία λοιπόν, να σας ευχαριστήσω εσάς του λίγους αλλά λατρεμένους ανθρώπους με τους οποίους μπορώ να είμαι ακριβώς όπως νοιώθω, ξέρετε ποιοι είστε, και να σας πω ότι νοιώθω αληθινά ευγνώμων που σας έχω στην ζωή μου.
Τρίτος στόχος είναι η δουλειά. Να ασχοληθώ όσο και όπως πρέπει με το FNL που από τους τελευταίους δύο μήνες του 22 έχει μπει σε τροχιά φουλ ανάπτυξης, και ταυτόχρονα να βάλω σε τροχιά χαράς και δημιουργικότητας το Blond που νοιώθω πως πέρσι το παραμέλησα λίγο. Να οργανώνω περισσότερα ροζ events, να σας ετοιμάσω μερικές όμορφες εκπλήξεις που έχω στο μυαλό μου, και να ξαναγίνει μέσο και μέρος συνάντησης και μοιράσματος θετικής ενέργειας και αγάπης.
Και βέβαια, απόλυτο προσωπικό must είναι το να δώσω χρόνο και ενέργεια στο σπίτι μου. Κατ’ αρχάς να μαγειρέψω περισσότερο – ήδη τις μέρες των γιορτών που αναγκαστικά έμεινα πολύ μέσα λόγω ίωσης ταχτοποίησα και οργάνωσα τα πάντα, από τα ντουλάπια της κουζίνας και τα συρτάρια του γραφείου μου μέχρι την κατάψυξη και τα φάρμακα – και να βάλω στο πρόγραμμα μου και το zero waist που προσπάθησα κάποτε αλλά δεν το πολυκατάφερα, όμως φέτος νοιώθω πολύ πιο έτοιμη να το υλοποιήσω με επιτυχία. Χρειάζεται πιο προσεκτικός σχεδιασμός στο shopping και τις ποσότητες που θα μαγειρεύω, και μεγαλύτερη φαντασία και δημιουργικότητα στον τρόπο με τον οποίο θα εκμεταλλεύομαι τα left overs. Και σκοπεύω να πειραματιστώ και με νέες συνταγές, νόστιμες αλλά ταυτόχρονα light μια που το project δίαιτα συνεχίζεται με στόχο άλλα 10 κιλά, ιδανικά μέχρι το καλοκαίρι.
Τέλος, θέλω να κρατήσω περισσότερο χρόνο για τα πιο πολύτιμα μου. Για την ρουτίνα μου, τα βιβλία μου – και τώρα που λέμε για βιβλία το Spare είναι ήδη κατεβασμένο στο tablet μου και με περιμένει- τα κεριά μου, τα λουλούδια μου, τα βράδια μπροστά στο τζάκι τον χειμώνα και στην βεράντα το καλοκαίρι, τα τραπέζια για τους φίλους μας, τους μαραθώνιους ξένων σειρών, τις ωραίες μουσικές, τις αγκαλιές του Πάνου, του Ιάσονα και της μαμάς μου, τους καφέδες με τις κολλητές μου, και γενικά όλα εκείνα τα μικρά, απλά και καθημερινά που μπορεί να μοιάζουν trivial αλλά για μένα δεν είναι καθόλου. Αντίθετα, είναι η σταθερά μου, η βάση της ύπαρξης μου, το κέντρο της ισορροπίας μου, και ο πυρήνας της ευτυχίας μου. Ο λόγος για τον οποίο ξυπνάω το πρωί με αισιοδοξία και ευχαριστώ το σύμπαν κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ. Οι μικρές χαρές της καθημερινότητας που κάνουν την ζωή μου όχι απλά bearable αλλά ουσιαστική.
Καλή χρονιά να έχουμε λοιπόν, με υγεία, με δημιουργικότητα, με αισιοδοξία, και με επιτυχίες η κάθε μια και ο καθένας στους δικούς του στόχους.
Σας φιλώ
