Το καλοκαίρι δεν έχει τελειώσει ακόμα, και δεν ξέρω για σας αλλά εγώ λούζομαι κάθε δυο μέρες το λιγότερο πράγμα που με κρατάει ακόμα μακριά από το κομμωτήριο μια που, αν αρχίσω να ισιώνω κάθε δυο μέρες το μαλλί – έστω και με την θαυματουργή βούρτσα- θα καταλήξω να το πάρω στο χέρι. Από την άλλη, τα φυσικά ανέμελα και ελαφρώς curly μαλλιά μου κρατάνε μόνο για το πρώτο βράδυ, μετά πατικώνονται και χάνουν την φόρμα τους, αφήστε που, τώρα που έχουν μακρύνει αρκετά και που έχουν ανοίξει χρωματικά ακόμα περισσότερο, όταν δεν είναι περιποιημένα και slicky κάπως με κάνουν να νοιώθω σαν την γριά μάγισσα του παραμυθιού. 
Οπότε η λύση είναι όλο και συχνότερα οι αλογοουρές. Συχνά δεμένες με ένα από τα υπέροχα φουλάρια που αγοράζω από το λονδρέζικο Liberty, άλλες φορές απλά με ένα χρωματιστό λαστιχάκι, και όταν θέλω κάτι πιο περιποιημένο, με μια τούφα από τα μαλλιά μου γυρισμένη έτσι ώστε να μοιάζει σαν να τα κρατάει από μόνη της. Αυτό που έχει σημασία όμως, είναι πως οι αλογοουρές όσο απλές φαίνονται, τόσο δεν είναι. Γιατί χρειάζεται τέχνη και τεχνική για να πιάσεις το μαλλί σου σωστά και να δείχνει σαν να στάθηκες απλώς μπροστά στον καθρέφτη για πέντε δευτερόλεπτα ίσα για να το συμμαζέψεις, και χρειάζονται και μικρά τρικ που όταν τα μάθετε, θα σας κάνουν την ζωή και το χτένισμα πιο εύκολα. Πάμε λοιπόν. 1ον και κυριότερο είναι το σωστό λαστιχάκι. Που πρέπει να είναι αρκετά χοντρό – ειδικά αν έχετε μακριά και πυκνά μαλλιά- και να γυρίζει τέλεια γύρω από την αλογοουρά σας. Θα έχετε σίγουρα πέσει σε λαστιχάκια που τους λείπει – ή τους περισσεύει- μισή βόλτα. Επίσης, το λαστιχάκι το περνάμε πάντα στον καρπό μας πριν πιάσουμε τα μαλλιά μας, γιατί έτσι είναι πολύ εύκολο να το χρησιμοποιήσουμε μετά χωρίς να χρειαστεί να τα αφήσουμε. 2ον Οι καλύτερες αλογοουρές γίνονται με άλουστα μαλλιά. Όσο περισσότερο τόσο καλύτερα, αλλά αν είστε φρεσκολουσμένες το σήκωμα της ρίζας και η μπόλικη λακ θα καλύψουν την διαφορά. 3ον τα προϊόντα. Χρησιμοποιείτε πάντα ξηρό σαμπουάν στην ρίζα σας είτε στην σηκώσετε είτε όχι – δίνει όγκο στα μαλλιά και τα κρατάει σταθερά- και λακ. (εγώ χρησιμοποιώ τα προϊόντα της Syoss που τα βρίσκω σε όλα τα super markets). Το τέλειο αποτέλεσμα δεν θέλει ούτε φύτρες να πετάνε γύρω γύρω σαν κερατάκια, ούτε τα μισά μαλλιά να ανεμίζουν στο πρώτο αεράκι. 4ον μια καλή βούρτσα. Που να μην σπάει τα μαλλιά και που να σας δίνει την δυνατότητα να χτενίζεστε αλλά και να κρεπάρετε ταυτόχρονα 5ον practice. Η επανάληψη είναι μητέρα μαθήσεως όπως ξέρουμε και δεν πρόκειται να πετύχετε το τέλειο αποτέλεσμα με την μια. Κάντε πρόβες λοιπόν, και θα δείτε ότι σιγά σιγά πέρα από το ότι θα μάθετε πως ακριβώς αντιδρά το μαλλί σας και πως πρέπει να το πιάνετε, θα αποκτήσετε άλλο αέρα και θα μειώσετε τον χρόνο σας στο ελάχιστο. 
Οι δικές μου αγαπημένες αλογοουρές είναι δύο. Η ψηλή – που δεν θέλει όγκο, θέλει απλά τέλειο πιάσιμο, και η fluffy που ήταν και η αγαπημένη της Brigitte Bardot και η οποία ενώ φαίνεται πιο απλή και ατημέλητη είναι πιο δύσκολη να γίνει. Κρατάει τέλεια όμως, και δίνει έναν πιο ντεκοντρακτέ αλλά ταυτόχρονα chic τόνο στην εμφάνιση μας.
Τα βίντεο που σας προτείνω θα σας δείξουν όλες τις λεπτομέρειες και αν τα ακολουθήσετε πιστά θα πετύχετε άψογο αποτέλεσμα.
