Τα τελευταία τρία χρόνια, όλα τα πάρτι των γενεθλίων μου ήταν for girls only. Και περάσαμε σε όλα υπέροχα, όμως φέτος ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό. Να είμαστε όλοι μαζί, όλοι οι αγαπημένοι άνθρωποι της ζωής μου, και η Νίκη είχε την καλύτερη ιδέα – να μαζευτούμε στο A+D bar του Apollon Palace and Thalasso- και την υλοποίησε όπως πάντα to perfection. 
Το A+D είναι ένα μέρος στο οποίο έχουμε περάσει υπέροχα πολλές φορές, με αποκορύφωμα εκείνο το βράδυ που με την Φαίη και τον Νικόλα οι τέσσερις μας, τραγουδήσαμε, χορέψαμε και καταλήξαμε να το κλείσουμε στην κυριολεξία το μαγαζί γύρω στις 3 τα ξημερώματα, και αφού ο Νικόλας έπαιξε πιάνο μαζί με τον επίσημο πιανίστα του bar, ξεσηκώνοντας κύματα ενθουσιασμού όχι μόνο από εμάς αλλά και από όλους τους υπόλοιπους πελάτες. Τις Παρασκευές και τα Σάββατα βλέπετε έχει live πρόγραμμα με την καταπληκτική Βιβή Κίτσου που εκτός από φωνάρα και εξαιρετική περφόρμερ έχει και ρεπερτόριο με γκάμα που ξεκινάει από jazz and blues και καταλήγει σε ροκιές και ελληνικά, οπότε καταλαβαίνετε τι γίνεται. 
Anyway, το Σάββατο το βράδυ λοιπόν μαζευτήκαμε καμιά σαρανταριά κολλητοί και αγαπημένοι, και περάσαμε υπέροχα. Ήπιαμε θάλασσες, φάγαμε καταπληκτικό finger food, χορέψαμε, τραγουδήσαμε, γελάσαμε και όταν ήρθε η ώρα να σβήσω τα – δύο- κεράκια της τούρτας μου, ένοιωθα τόσο χαρούμενη και ευτυχισμένη που είχα γύρω μου τα αγόρια μου και όλα αυτά τα λατρεμένα γελαστά πρόσωπα που κάνουν την ζωή μου τόσο καλύτερη, που δεν μπορούσα να σταματήσω να χαμογελάω σαν το χαζό. 
Η οποία τούρτα ήταν ένα υπερθέαμα από buttercream, salted caramel και καραμελωμένα pop corns από την Madame Gateaux στολισμένη με ένα custom made topper που έγραφε Happy Birthday και είχε και ένα στέμμα, έτσι για να μην ξεχνάμε ούτε το concept, ούτε την ψωνάρα μου… Άλλωστε η πρόσκληση είχε δώσει τον τόνο από την αρχή. 
Η βραδιά τελείωσε κάπου εκεί στις 3 το πρωί, και ευτυχώς η Νίκη είχε προβλέψει να μας κλείσει ένα δωμάτιο – μια υπέροχη σουίτα για την ακρίβεια- για να μείνουμε εκεί το βράδυ και να μην οδηγήσουμε σε κατάσταση ευθυμίας μέχρι το Ψυχικό. Την ιδέα ενστερνίστηκαν και η Φαίη με τον Νικόλα και ο Κρις με τον Λευτέρη οι οποίοι επίσης έμειναν στο ξενοδοχείο το βράδυ, και έτσι το πρωί ξυπνήσαμε και συναντηθήκαμε για πρωινό ξεκινώντας την μέρα μας με τον καλύτερο τρόπο. Να σας πω επίσης πως οι τούρτα δεν ήταν μια αλλά τρεις, μια που την Κυριακή είχαν γενέθλια ο Κρις και η Βασιλική και έτσι, κατά τις 12:30 έσβησαν και εκείνοι τα κεράκια τους πανηγυρικά. 
Η Νίκη είχε φτοντίσει να διακοσμήσει τον χώρο με δεκάδες μπαλόνια και φωτάκια και με ένα τεράστιο χρυσό μπαλόνι που ήταν μέρος του δώρου της και που ήταν τόσο μεγάλο και εντυπωσιακό που δεν καταφέραμε να το χωρέσουμε στο Volvo S90 μας και έτσι, προς μεγάλη μου στεναχώρια μια που είχα ήδη αποφασίσει που ακριβώς θα το έστηνα στο γραφείο μου, το αφήσαμε εκεί και θα επιστρέψουμε να το πάρουμε κάποια στιγμή που θα έχουμε το κανονικό μας αυτοκίνητο που έχει άφθονο χώρο. 
Και τώρα που γράφω αυτό το ποστ, και χαζεύω τις φωτογραφίες που τράβηξε η Φαίη που ανέλαβε τον ρόλο του ρεπόρτερ με τεράστιο σουξέ όπως θα διαπιστώσετε, βλέπω τα χαμόγελα όλων μας, και τις αγκαλιές, και το κέφι, και κυρίως την αγάπη που αποτυπώνεται σε κάθε ενσταντανέ, και νοιώθω διπλά χαρούμενη. Γιατί δεν ήμουν μόνο εγώ που πέρασα τόσο όμορφα και ευχαριστήθηκα κάθε στιγμή, αλλά και οι φίλοι μου που είναι δίπλα μου στα εύκολα και τα δύσκολα, χρόνια τώρα… Και του χρόνου να είμαστε καλά, γεροί, δυνατοί και αγαπημένοι, και να μαζευτούμε να γιορτάσουμε ξανά, όχι μόνο έναν ακόμα χρόνο που θα έχει περάσει, αλλά και την φιλία μας που θα έχει γίνει ακόμα πιο δυνατή.
