Όπως έγραφα και πριν μερικούς μήνες, όταν ο κουμπάρος μου και αγαπημένος φίλος πολλών πολλών χρόνων Κώστας Κυριακόπουλος μου ζήτησε να αναλάβω τις δημόσιες σχέσεις του Tier, το σκέφτηκα μεν λίγο γιατί έρχεται σε απόλυτο conflict με το FnL αλλά τελικά δέχτηκα, γιατί πάντα στην ζωή μου οι φίλοι και οι αγαπημένοι μου προηγούνται της δουλειάς. Καλώς ή κακώς. 
Έτσι, χτες βράδυ κάλεσα για δεύτερη φορά μέσα σε μερικούς μήνες τους γνωστότερους και καλύτερους δημοσιογράφους και food bloggers της αγοράς για να τους παρουσιάσουμε το νέο, χειμωνιάτικο μενού που δημιούργησε ο super talented Δημήτρης Σταμούδης. Μας τίμησαν με την παρουσία τους οι περισσότεροι και τους ευχαριστώ πολύ γι΄αυτό, όπως ευχαριστώ και όσους δεν τα κατάφεραν να είναι μαζί μας αλλά φρόντισαν να με ενημερώσουν, έστω και τελευταία στιγμή. Γιατί υπήρξαν και ορισμένοι -ευτυχώς ελάχιστοι- που δεν έκαναν καν το κόπο, και είναι κρίμα, όχι μόνο γιατί δεν είναι ευγενικό να σε καλούν κάπου – και μάλιστα με μήνυμα και όχι με ένα γενικό μέηλ- και να μην ασχολείσαι καν να απαντήσεις, αλλά και γιατί δείχνει πως διάφοροι άνθρωποι εκεί έξω που γενικά έχουν την απαίτηση να τους παίρνουμε σοβαρά και να τους αντιμετωπίζουμε σαν επαγγελματίες, δεν γνωρίζουν καν τα βασικά. Όπως το ότι όταν κάποιος μπαίνει στην διαδικασία να στήσει ένα κλειστό και προσωπικό event και όχι ένα μαζικό κάλεσμα, καλό είναι να ξέρει για πόσα άτομα πρέπει να ζητήσει να μαγειρέψουν και να στρώσουν τραπέζια. Φυσικά είμαστε όλοι μεγάλα παιδάκια και δεν θα κάνω εγώ όψιμα μαθήματα συμπεριφοράς σε κανέναν, όμως ακριβώς επειδή δεν είναι η δουλειά μου αυτή αλλά κάτι που το κάνω πέστε από χόμπι, μου έκανε τρομερή εντύπωση και όχι με την καλή έννοια. Μάλλον γιατί ευτυχώς έχω συνηθίσει να συναναστρέφομαι ευγενείς και καλομαθημένους ανθρώπους. 
Πίσω στο χτεσινό βράδυ, η πρόσκληση ήταν για τις 9 και μέχρι τις 9:30 ήταν όλοι εκεί. Μια μεγάλη παρέα ανθρώπων που κάνουν την ίδια δουλειά και μοιράζονται τα ίδια ενδιαφέροντα, και που χαίρονται την ευκαιρία να βρεθούν όλοι μαζί, ειδικά γύρω από ένα τραπέζι με καλό φαγητό. Ο Δημήτρης Σταμούδης είχε σχεδιάσει ειδικά για την περίσταση ένα μενού 14 πιάτων και πέρα από το πόσο νόστιμα και στημένα σαν μικρά έργα τέχνης ήταν όλα, αυτό που εντυπωσίασε τους πάντες ήταν ο ρυθμός του service που δούλεψε σαν καλοκουρδισμένο ρολόι, επιτρέποντας μας να έχουμε τελειώσει μέσα σε δυόμιση ώρες και μετά να χαλαρώσουμε στους άνετους καναπέδες πίνοντας τα ποτά μας και κουβεντιάζοντας μέχρι την 1 το πρωί. 
Θα αφήσω την κριτική των πιάτων στους ειδικούς φυσικά, εμένα μου φάνηκαν όλα τέλεια – όσα δοκίμασα δηλαδή μια που ο Δημήτρης στο χειμωνιάτικο μενού δεν τσιγκουνεύεται την τρούφα και τα διάφορα άλλα μανιτάρια. Οπότε θα κλείσω λέγοντας για μια ακόμα φορά ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους μας τίμησαν με την παρουσία και το support τους, για μια πραγματικά πολύ όμορφη βραδιά.
Υ.Γ. Όπως διαπίστωσα σήμερα κοιτάζοντας τις φωτογραφίες που τράβηξα χτες, ο χαμηλός και πολύ cozy κατά τα άλλα φωτισμός του Tier δεν βοηθάει πολύ εμάς τους ερασιτέχνες φωτογράφους που είμαστε εξοπλισμένοι μόνο με τα κινητά μας. Ελπίζω όμως πως ότι λείπει από ακρίβεια και λεπτομέρεια, θα το καλύψουν τα χαμόγελα και το mood όλων μας που νομίζω πως μιλάει όσο χίλιες λέξεις.
