Δεν ξέρω για σας, αλλά η δική μου βεράντα δεν βγήκε αλώβητη από τον χειμώνα που πέρασε. 
Εντάξει, δεν χάλασαν τα πάντα, ίσα ίσα που τα βασικά φυτά έχουν γίνει διπλάσια έτσι όπως τα βλέπω σε σχέση με τις φωτογραφίες που μου θυμίζει το FB από πέρσι τέτοια εποχή, αλλά είχαμε και απώλειες. Με αποτέλεσμα οι άδειες ζαρντινιέρες να δείχνουν σαν χαλασμένα δόντια και εγώ να αποφεύγω μέρες τώρα να βγω – πόσο μάλλον να καλέσω φίλους- για καφέ ή για dinner al fresco. Έτσι, την Δευτέρα επιστράτευσα την μαμά μου που είναι ο επίσημος κηπουρός μας να έρθει να βάλει το – πράσινο- χέρι της. Γιατί όταν εγώ αναφέρομαι στο gardening εννοώ να βάλω την μαμά στο αυτοκίνητο, να πάμε στο φυτώριο να διαλέξουμε φυτά και λουλούδια, να τα φορτώσουμε στο πορτ μπαγκάζ, να τα πάμε σπίτι, και μετά εκείνη να ασχοληθεί με τα κλαδέματα, τις μεταφυτεύσεις και τα ραντίσματα και εγώ να φτιάξω τον καφέ για μετά, που θα καθίσουμε και θα απολαύσουμε το αποτέλεσμα. 
Βλέπετε η μαμά φυτεύει κουκούτσι και σε μερικούς μήνες έχει φυτρώσει δέντρο ενώ εγώ αγοράζω φουντωτά λουλούδια και σε μερικούς μήνες έχει μείνει μόνο ο σκελετός. Οπότε οι ρόλοι μας είναι σαφείς και ακριβοδίκαια μοιρασμένοι. Ευτυχώς όμως το σύμπαν πάντα προνοεί και στέλνει τους συμπληρωματικούς ανθρώπους να με συνδράμουν, και έτσι εκτός από την μανούλα έχω και την Μαρία η οποία επίσης αριστεύει στο σπορ. Χρόνια πριν, όταν ακόμα υπήρχε το σπίτι στο νησάκι, η Μαρία ερχόταν κάθε Ιούνιο για το καθιερωμένο girls δεκαήμερο μας, και με την ευκαιρία μου κούρευε και τις ελιές της βεράντας σε υπέροχες στρογγυλές μπαλίτσες, πιο British σκηνικό σε Κυκλαδίτικο νησί πέθαινες. 
Anyway, πίσω στην βεράντα μου, τώρα που γράφω το ποστ όλα είναι τέλεια. Οι χρωματιστές ζαρντινιέρες μου είναι γεμάτες με ασορτί πολύχρωμα φυτά, το τραπέζι είναι στολισμένο και εγώ μόλις τελείωσα τον πρωινό μου καφέ. Που ήταν ο καινούριος Vivato Lungo Decafeinato της Nespresso που μου ήρθε χτες με κούριερ – thank you so much Weber Shandwick Athens- μαζί με τα matching μπλε φλυτζάνια που ταίριαξαν άψογα με τις λαχουρένιες χαρτοπετσέτες που αγόρασα μερικούς μήνες πριν από το Zara Home. Γιατί όπως ξέρουν οι φίλοι μου, αυτή είναι η άλλη μου τρέλα. Να βρίσκω διάφορα μικρά αξεσουάρ σπιτιού που δίνουν τόνο στα τραπέζια μου- όχι μόνο στα καλέσματα αλλά κάθε μέρα- γιατί πιστεύω ακράδαντα πως το να απολαμβάνουμε τις μικρές μας στιγμές σε ένα όμορφο σκηνικό αποτελεί μέρος του pampering που οφείλουμε να κάνουμε όχι μόνο στον εαυτό μας αλλά και τους ανθρώπους που αγαπάμε και που μαζί τους μοιραζόμαστε την καθημερινότητα μας. Οικογένεια και φίλους. Καλημέρα!
