Μερικές φορές η έμπνευση μπορεί να κρύβεται στα πιο απίθανα μέρη, όπως ας πούμε σε μια Αγγλική σειρά που προβάλλεται από πέρσι στο (Αγγλικό) Apple TV και ασχολείται με τις κουζίνες.
Αγαπώ τις ξένες σειρές, και εξοπλισμένη με συνδρομές σε διάφορα Αγγλικά κανάλια από την εποχή που ζούσα ακόμα Λονδίνο – και που δεν τις διέκοψα ποτέ- ανακαλύπτω κατά καιρούς κάποιες που πραγματικά με συναρπάζουν.
Όπως το ‘For the Love of Kitchens” μια σειρά οκτώ επεισοδίων που ακολουθεί τους Paul O'Leary, Helen Parker και την ομάδα τους ενώ ανακαινίζουν κουζίνες σε σπίτια ανά την Αγγλία. Είναι οι ιδιοκτήτες της εταιρίας DeVol, και μπορεί η εισαγωγή μου να σας ακούγεται κάπως βαρετή, πιστέψτε όμως, η σειρά δεν είναι καθόλου.
Γυρισμένη μεταξύ του εργαστηρίου της DeVol που στεγάζεται σε έναν μύλο του 16ου αιώνα στη καρδιά της Βρετανικής εξοχής και κάποιων από τα ωραιότερα σπίτια που έχω δει ever, η σειρά είναι μια διαρκής εναλλαγή πανέμορφων εικόνων, και ένα μαγικό mood board ιδεών για την διακόσμηση όχι μόνο της κουζίνας φυσικά αλλά ολόκληρου του σπιτιού.
Οι κουζίνες DeVol είναι εμπνευσμένες από τις κλασσικές Βρετανικές κουζίνες και τα περισσότερα από τα έπιπλα και τα αξεσουάρ κατασκευάζονται από τους εξαιρετικούς τεχνίτες της στο χέρι, ειδικά για το κάθε project. Μόνο και μόνο το να παρακολουθείς την διαδικασία, όπως ας πούμε το πως φτιάχτηκαν ένα ένα αυτά τα εκπληκτικά πλακάκια σε διαφορετικές αποχρώσεις του πράσινου, ή πως κάνουν όλα τα μπρούντζινα αξεσουάρ να μοιάζουν παλιά, είναι από μόνο του fascinating.
Όταν έρχεται δε η ώρα που η Helen Parker στήνει τις κουζίνες για να φωτογραφηθούν, όλα μπαίνουν στην θέση τους δείχνοντας τόσο αβίαστα και χαλαρά, που είναι σαν κάποιος να τα ακούμπησε εκεί χωρίς καμιά απολύτως σκέψη.
Μπορεί βέβαια ο ενθουσιασμός μου να οφείλεται στο ότι όλα αυτά ταιριάζουν απόλυτα στην δική μου αισθητική, μια που αγαπώ πολύ το mix and match, και τον συνδυασμό του παλιού με το καινούριο. Δεν αγαπώ καθόλου τα ολοκαίνουρια σπίτια, μου μοιάζουν με πρόσωπα χωρίς καμιά ρυτίδα, άρα και χωρίς καμιά έκφραση. Αντίθετα, λατρεύω τις αντιθέσεις και το γλυκό μπέρδεμα του παρελθόντος με το παρόν. 
Το σπίτι μας είναι το δικό μου case study πάνω σε αυτό το concept, μια που συνυπάρχουν πολύ αρμονικά νομίζω κομμάτια πραγματικά παλιά, όπως μια ντουλάπα από την πρώτη ανακαίνιση ever του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία που έχει μετατραπεί σε curiosity cabinet που φιλοξενεί όλη την συλλογή μας από ποτήρια, ένα παμπάλαιο Σκυριανό σκαλιστό μπαούλο που πάνω του ξεκουράζεται μια πολύ παλιά ραπτομηχανή Singer, μια ανθοστήλη και ένα τασάκι με πόδι από την δεκαετία του 30, και διάφορα άλλα πολύ παλιά μικροέπιπλα που έχουμε κληρονομήσει από γιαγιάδες και παππούδες ή που έχουμε βρει σε παλαιοπωλεία, τα οποία νομίζω ότι είναι αυτά που δίνουν στην πραγματικότητα έξτρα προσωπικότητα στο σπίτι μας.
Βέβαια, εδώ στην Ελλάδα δεν έχουμε ούτε την πρόσβαση σε αντίκες ούτε την συνήθεια να τις αναζητούμε, όμως εγώ χαζεύω με κάθε ευκαιρία σε υπαίθριες αγορές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μια που αν σου μπει το μικρόβιο, δεν παύεις ποτέ να ελπίζεις πως κάποια στιγμή, θα ανακαλύψεις κάτι που θα σε ξετρελάνει. Οι Άγγλοι μάλιστα έχουν ένα πάρα πολύ ωραίο ρητό που λέει “one man’s garbage, another man’s treasure”.
Σε αυτή την λογική, στους μπουφέδες μας κρύβονται δεκάδες παράταιρα πιάτα και μαχαιροπήρουνα που όμως όταν συνδυαστούν δημιουργούν υπέροχα table settings, ενώ μια μεγάλη μου αγάπη είναι τα vintage λευκά είδη, αναζητώ χρόνια τώρα ένα τραπεζομάντηλο από λευκή ή κρεμ οργάντζα από εκείνα που έστρωναν παλιά σε κάτι τεράστια τραπέζια και το οποίο το ονειρεύομαι στρωμένο στην δική μου τραπεζαρία, αλλά δυστυχώς, δεν το έχω βρει ακόμα.
Anyway, πίσω στην έμπνευση που λέγαμε, αποφάσισα πως φέτος τα λουλούδια μου δεν θέλω να είναι στυλιζαρισμένα και τέλεια φτιαγμένα από επαγγελματίες florists. Θα φτιάχνω μόνη μου τις συνθέσεις ανάλογα με ότι βρίσκω κάθε φορά στην λαϊκή ή στο flower corner της γειτονιάς μου, προσπαθώντας να πετύχω αυτό το ανέμελο αποτέλεσμα που βλέπω στις φωτογραφίες αγγλικών περιοδικών διακόσμησης. Εκεί τα λουλούδια είναι βαλμένα χαλαρά μέσα σε βάζα, κανάτες, ποτήρια και ότι άλλο βρεθεί εύκαιρο, “plonked” όπως λένε, σαν να κόπηκαν λίγο πριν από έναν καταπράσινο, δροσερό κήπο.
Έτσι σήμερα το πρωί που βγήκα για ψώνια, αγόρασα διάφορα πολύχρωμα μπουκέτα, οπλίστηκα με το κλαδευτήρι μου και την φαντασία μου, και το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπετε στις διάφορες φωτογραφίες. 
Και τώρα που γράφω αυτό το ποστ, τα τριαντάφυλλα μέσα στο ποτήρι εδώ μπροστά μου μυρίζουν υπέροχα. Και η εικόνα τους, μου αρέσει πολύ….
Φιλιά
