Έχω αρχίσει να το νοιώθω εδώ και μέρες πως τα φεγγάρια ισιώνουν σιγά σιγά. Σαν να σηκώνεται ένα πέπλο που τα έκανε όλα να μοιάζουν πιο σκούρα, σαν να ανοίγει ένα παράθυρο και να μπαίνει στον χώρο δροσιά, σαν να φεύγει η σκόνη και όλα γύρω να μοιάζουν πιο λαμπερά. Κυριολεκτικά και μεταφορικά αυτό με την σκόνη, μια που εδώ και δεκαπέντε μέρες η κα Όλγα αποτελεί παρελθόν και εγώ ασχολούμαι με το σπίτι μου ουσιαστικά, ανακαλύπτοντας σαν μαθητευόμενος μάγος όχι μόνο την ικανοποίηση του να αποδεικνύεις στον εαυτό σου πως όταν χρειάζεται μπορείς να κάνεις τα πάντα μόνη σου στην εντέλεια άρα να είσαι ανεξάρτητη, αλλά και την ανακούφιση του να ξεσκαρτάρεις ότι σέρνεται στην ζωή σου. Από αντικείμενα μέχρι σχέσεις -όποιας και όσης- εξάρτησης. Και θέλω να σας πω ότι αυτές οι αλλαγές που γίνονται δραστικά και αποφασιστικά, που μια μέρα ξυπνάς και λες δεν θέλω άλλο και το παίρνεις αλλιώς και ξεμπερδεύεις, είναι απίστευτα ανανεωτικές και σου δίνουν φόρα τρομερή. 
Πριν και μετά , δια χειρός Ευούλας... 
Εγώ ας πούμε δυο φορές την εβδομάδα ασχολούμαι πια με τα οικιακά. Μην φανταστείτε κάτι τρομερό, κάνω ένα ξεσκόνισμα, ένα σκούπισμα και ένα σφουγγάρισμα σε όλο το σπίτι, τα μπάνια μας, και βάζω και πλυντήρια στεγνωτήρια, όμως για μένα ακόμα και αυτά είναι μεγάλο κατόρθωμα μια που χρόνια τώρα, δεν ήξερα ούτε που βρίσκεται η ηλεκτρική σκούπα. Ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη είναι πως μου αρέσει. Τόσο που, αποφάσισα να κάνω επιπλέον και ένα δωμάτιο κάθε τόσο to perfection. Γενική δηλαδή. Ξεκίνησα με την κουζίνα που νομίζω πως ήταν το δυσκολότερο κομμάτι και η οποία τώρα λάμπει, και το επόμενο project μου είναι η τραπεζαρία και οι μπουφέδες. Και πάει λέγοντας. Εννοείται πως εξακολουθώ να έχω βοήθεια. Δεν τρελάθηκα εντελώς να γίνω στα 53 μου η Μαίρη Παναγιωταρά, η εργαζόμενη μητέρα η καλή νοικουρά. Μια φορά την εβδομάδα έρχεται μια κυρία για το σίδερο που το απεχθάνομαι και με το οποίο αρνούμαι κατηγορηματικά να ασχοληθώ. Η ίδια κυρία έρχεται και μια φορά στις δεκαπέντε μέρες και για τα χοντρά τα οποία επίσης δεν κάνω. Τζάμια, παντζούρια, αποθήκες, βεράντες με λεπτομέρεια, κουρτίνες… You get the point. 
( Ο σίφουνας Ευούλα μόλις πέρασε και από εδώ....) Όμως με αυτή την ας πούμε συνεργασία, το αποτέλεσμα είναι πως το σπίτι μας είναι καθαρότερο από ποτέ, και εγώ ξέρω επιτέλους που βρίσκονται τα πράγματα μου… Και έχω κέφι να ασχοληθώ και με άλλα πράγματα, συμπληρωματικά. Μαγειρεύω συχνότερα, εξελίσσω τα κηπουρικά μου skills ετοιμάζοντας τις βεράντες μας για το καλοκαίρι που έρχεται, γράφω με περισσότερο κέφι, διαβάζω, γενικά είμαι more active than ever. 
Κουράζομαι περισσότερο βέβαια - και κάνω και καλή γυμναστική υποθέτω με όλα αυτά- αλλά ξυπνάω το πρωί νωρίτερα από μόνη μου γεμάτη ενέργεια και ενθουσιασμό για τα όσα έχω να κάνω μέσα στην μέρα, και φροντίζω να συνδυάζω τα διαφορετικά κομμάτια της ζωής μου – τα του σπιτιού, τα οικογενειακά και τα προσωπικά μου, τους φίλους μου, την δουλειά και τα κοινωνικά – έτσι ώστε να μην μένω πίσω πουθενά. Και έτσι ώστε να μην αφήνομαι, πράγμα που το θεωρώ την μεγαλύτερη παγίδα ever. Το να παρασυρθείς από τους ρυθμούς και να παραμελήσεις κομμάτια της ζωής σου. Όχι, η ισορροπία είναι η ουσία στα πάντα. Να καταφέρνεις να ασχολείσαι με το σπίτι και την οικογένεια σου χωρίς να γίνεσαι η κλασσική νοικοκυρά- μάνα θυσία, να μπορείς να συνδυάζεις την δουλειά σου με την διασκέδαση, να βρίσκεις χρόνο για τους φίλους και για τον εαυτό σου όσο κι αν πνίγεσαι, να φροντίζεις να είσαι περιποιημένη ακόμα και αν μερικές ώρες νωρίτερα σφουγγάριζες, και το κυριότερο όλα αυτά να τα κάνεις επειδή γουστάρεις και όχι επειδή πρέπει. 
Μπορεί να ακούγεται περίπλοκο αλλά trust me, δεν είναι. Αντιθέτως, είναι απολύτως rewarding. Θέλει πρόγραμμα, και θέλει και σύστημα και αποφασιστικότητα, αλλά όταν βρεις τον ρυθμό σου, όλα γίνονται πολύ πιο εύκολα και πολύ πιο σωστά. Επίσης θέλει την δύναμη ή μάλλον τη εξυπνάδα να κρατήσεις μόνο όσα είναι ουσιαστικά και σου δίνουν χαρά. Να σηκώσεις έναν αόρατο τοίχο που να κρατάει μακριά ότι σου απορροφά πολύτιμη ενέργεια, ότι σε αποπροσανατολίζει, και ότι σε κάνει να χαλάς το κέφι σου. Από δουλειές και projects μέχρι ανθρώπους. Αν το σκεφτείτε, αυτή είναι η αληθινή πολυτέλεια στην ζωή άλλωστε. Το να έχεις την άνεση να λες όχι εκεί που δεν θέλεις, έστω και αν αυτό σημαίνει πως αναγκαστικά θα στερηθείς κάτι άλλο. Οι επιλογές έχουν πάντα συνέπειες, όμως αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με την ψυχή και τα συναισθήματα μας, οι συνέπειες είναι απολύτως ανεκτές όταν οι επιλογές είναι ουσιαστικές. Και πάρα πολλά από αυτά χωρίς τα οποία θεωρούμε πως δεν μπορούμε να ζήσουμε, είναι απλά συνήθειες που μας κρατάνε πίσω, πράγμα που το καταλαβαίνουμε μόνο όταν βρούμε την δύναμη να τα ξεφορτωθούμε. Τρεις συμβουλές λοιπόν για τον Μάιο και για το καλοκαίρι που μας έρχεται, και ας μην τις συνηθίζω.
- Κάντε spring cleaning στα ντουλάπια αλλά και στις ζωές σας. Απαλλαγείτε από τα περιττά και δώστε χρόνο και βάση σε ότι έχει ουσία και σε ότι σας κάνει να ξυπνάτε το πρωί με κέφι και χαμόγελο.
- Εμπιστευτείτε τις δυνάμεις σας και πιστέψτε στον εαυτό σας σε όλα τα επίπεδα. Όταν θέλουμε μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Και να τα κάνουμε τέλεια, και να πάρουμε και χαρά από την διαδικασία. Όλα είναι ένα κλικ μέσα στο μυαλό μας.
- Αγοράστε Swiffer. Γελάτε το ξέρω, αλλά μιλάμε για τεράστια ανακάλυψη. Αυτά τα θαυματουργά πανάκια που φυλακίζουν μέσα τους την σκόνη, τα λατρεύω και τα προσκυνώ. Και ταυτόχρονα, βρίσκω την όλη διαδικασία τόσο μα τόσο ψυχοθεραπευτική. Με μια κίνηση καθαρίζεις ότι σου θαμπώνει το sparkle και μετά το πετάς στα σκουπίδια. Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο? ;)
