Θυμάμαι ακόμα εκείνον τον Μάρτη του 1997 στο Παρίσι. Μαζί με την Αθηνά που τότε ζούσε ακόμα εκεί, είχαμε περάσει μια ολόκληρη εβδομάδα κυριολεκτικά στους δρόμους. Από τα καφέ της αριστερής όχθης και το αγαπημένο μας τότε La Petite Chaise για steak tartare και κρεμμυδόσουπα μέχρι τις wild νύχτες στο Rex Club, και από τις ατελείωτες βόλτες στο Beaubourg μέχρι το shopping έως τελικής πτώσης στα μυστικά μαγαζιά της πόλης που η κολλητή μου τα ήξερε σαν την χούφτα της, εκείνο το ταξίδι ήταν ένα homage στην ανέμελη εποχή μετά το σχολείο, όταν όλα ήταν ακόμα μπροστά μας, έτοιμα να τα κατακτήσουμε. Για μας το Παρίσι ήταν τότε η πόλη της καρδιάς μας. Και ο φυσικός μας προορισμός μια που ως απόφοιτες Γαλλικού σχολείου και μετά από δεκάδες ταξίδια ως πιτσιρίκες σε όλη την Γαλλία για summer camps, νοιώθαμε – και ήμασταν κατά μια έννοια- Παριζιάνες. Η Αθηνά μάλιστα αποφάσισε να σπουδάσει εκεί, κοινωνιολογία και αργότερα θέατρο στην σχολή του Αντρέα Βουτσινά, και έτσι η Asnieres και το 13 arrondissement έγιναν για αρκετά χρόνια το δεύτερο σπίτι μου. 
Πίσω σε εκείνον τον υπέροχο Μάρτη του 1997, μια από τις βόλτες έφερε τα βήματα μας μέχρι το νούμερο 213 της Rue Saint-Honoré. Η Colette είχε ανοίξει τις πόρτες της μόλις μερικές μέρες πριν και ήταν πραγματικά ένα μαγαζί αλλιώτικο από οτιδήποτε άλλο είχαμε δει μέχρι τότε. Δεν είχε ξεκινήσει ακόμα τις ηχηρές συνεργασίες με τους μεγαλύτερους οίκους μόδας και σχεδιαστές στον κόσμο, όμως στα ράφια και τις προθήκες του ισογείου μπορούσες να βρεις μια υπέροχη συλλογή από διάφορα πράγματα, ακριβά ανακατεμένα με πιο φτηνά, όλα όμως διαλεγμένα ένα ένα με μοναδικό γούστο. Και έχω ακόμα το πρώτο πράγμα που αγόρασα από εκεί ever, ένα συλλεκτικό Swatch συσκευασμένο μέσα σε ένα κουτί πίτσας. 
Στα χρόνια που πέρασε η Colette απλώθηκε και στους επάνω ορόφους σε μια έκταση 800 περίπου τ.μ. , έγινε μια από τις πιο iconic boutiques στον κόσμο, άνοιξε στο υπόγειο της ένα από τα πρώτα water bars με πάνω από 70 ετικέτες, και το εκπληκτικό αισθητήριο της κας Rousseaux σε συνδυασμό με την τόλμη και τις μοναδικές συνεργασίες με τους διασημότερους σχεδιαστές και εταιρίες στον κόσμο έκαναν το μαγαζί it point και σχεδόν αξιοθέατο της πόλης του φωτός. Και συνέχισε να υποστηρίζει πιστά το αρχικό της concept. Υπήρξε πάντα ένα μαγαζί στο οποίο μπορούσε να ψωνίσει ο οποιοσδήποτε, είτε διέθετε budget μερικών ευρώ είτε πολλών εκατομμυρίων. Οι δε βιτρίνες της έχουν μείνει αξέχαστες μια που μεταμορφωνόταν ανάλογα με την εποχή ή το concept σαν χαμαιλέοντες και τραβούσαν σαν μαγνήτες τις ματιές αλλά και τα φλας. 
Έτσι, η είδηση πως η boutique Colette φέτος τον Δεκέμβριο μετά από 20 χρόνια λειτουργίας θα κλείσει τις πόρτες της οριστικά έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στον χώρο της μόδας. Τέλος εποχής πραγματικά όχι μόνο για το ίδιο το μαγαζί αλλά για το πολυσυλλεκτικό εκείνο εμπόριο που έχει να κάνει με την επιλογή και συλλογή μοναδικών αντικειμένων με βάση το γούστο, την άποψη και την αισθητική, και όχι την τιμή. 
Η επίσημη ανακοίνωση αναφέρει πως η κα Colette Rousseaux θέλει πια να ξεκουραστεί και πως Colette χωρίς εκείνη δεν μπορεί να υπάρξει. Ίσως παραμείνει στον αέρα το διαδικτυακό κατάστημα όμως ούτε αυτό είναι βέβαιο. Οι φήμες λένε πως έχει ήδη έρθει σε συνεννόηση με τον οίκο Saint Laurent ο οποίος θα αγοράσει το κατάστημα και θα απασχολήσει και το προσωπικό της. Όπως και να ’χει, η Colette θα μείνει πάντα στο μυαλό και την συνείδηση των πελατών της από όλον τον κόσμο σαν ένα μαγαζί που μας έκλεινε πάντα το μάτι συνωμοτικά. Και που με κάποιον μαγικό τρόπο κατάφερε να παραμείνει ένα outsider στον δύσκολο και σκληρό κόσμο της μόδας, έχοντας όμως κατακτήσει τον σκληρό πυρήνα και την καρδιά της.
