Ενας ιππότης για την Βασούλα και ένα αυτοκίνητο για την Ευούλα...

Τα αυτοκίνητα δεν συγκαταλέγονται ανάμεσα στις αδυναμίες μου, απόδειξη πως πριν το Punto το οποίο οδηγώ σήμερα – και το οποίο κλείνει αισίως τα οκτώ του χρόνια- χρειάστηκε σχεδόν ένα πραξικόπημα για να μου πάρουν το παλιό μου αυτοκίνητο, ένα Starlet 14 τότε χρονών που το λάτρευα και ακόμα δεν έχω συγχωρήσει τον Πάνο που μου το πέταξε, στην κυριολεξία, μια που το έστειλε εκεί που πατάνε τα καημένα τα αυτοκίνητα στην πρέσα. Έτσι, όσοι με ξέρουν έμειναν άναυδοί όταν έγραψα για το καταπληκτικό Volvo XC90 Excellence, ένα αυτοκίνητο που το ερωτεύτηκα με το που το είδα – και που θα γινόταν και το απόλυτο FnL car-  αλλά πολύ αμφιβάλω αν θα καταφέρω ποτέ να το κάνω δικό μου. Δυστυχώς. Ευτυχώς όμως που η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, και που το σύμπαν φροντίζει πάντα να μας στέλνει εναλλακτικές. Όπως αυτό το Fiat 500 Riva, που θα κάνει το ντεμπούτο του σε μερικές μέρες – στις 4 Ιουλίου συγκεκριμένα- και που νομίζω πως ταιριάζει επίσης πολύ με τα μυαλά που κουμαντάρω και με τον χαρακτήρα που ΄χω. Είναι μικρό, κομψό, μυρίζει Κυανή ακτή, και θα προτιμήσω την κανονική βερσιόν του και όχι αυτή που μοιάζει περισσότερο με βάρκα, γιατί δεν μου αρέσει άλλωστε και να ρίχνω παραγάδι. Γενικώς και ειδκώς. Επισης, η λεπτομέρεια καλαθάκι στο port baggage ξύπνησε μέσα μου την Κοκκινοσκουφίτσα. Θέλω να πάρω τον λύκο να τον πάω βόλτα στο Σούνιο, επειγόντως... Φυσικά, και στις δύο περιπτώσεις, κολλάμε ελαφρώς στο θέμα της τιμής μια που κανένα από τα δύο αυτοκίνητα των ονείρων μου δεν το λες και φτηνό. Όμως τι να κάνω που εκεί πάει και πέφτει το μάτι μου? Και στην τελική, εγώ δεν ήμουν ποτέ κορίτσι που κοίταζε τι αυτοκίνητο οδηγεί κάποιος δεν θα αλλάξω τώρα στα γεράματα. Θα κάνω όλα τις απαραίτητες επικλήσεις στο σύμπαν μήπως και καθαρίσει για μια ακόμα φορά για πάρτη μου, αλλά κι αν δεν, μια χαρά θα συνεχίσω να οδηγώ το Puntάκι μου το πολυαγαπημένο.