[gallery size="full" columns="1" ids="6228"] 'Οπως γράφει και το εισαγωγικό μενού "Σ'ενα σοκάκι κάπου στην Πλάκα" το βράδυ της Παρασκευής, βρεθήκαμε οι γνωστοί-άγνωστοι της παρέας για να μυήθουμε στον κόσμο της Περουβιανής κουζίνας. Μπορεί οι υπόλοιποι, βέβαια να είχαν ξαναπεράσει απο τα τραπέζια του Δημήτρη Κατριβέση, αλλά εμένα ήταν η πρώτη μου φορά. Ο βραβευμένος πιά influencer chef του La Pantera Negra, αφού μας καλωσόρισε στο "σπίτι" του με κριτσίνια με κάρυ και τσιπς καλαμαριού, πρίν καλά-καλά καθίσουμε, μας έδωσε μια δυνατή εισαγωγή στο τι θα ακολουθούσε! [gallery size="full" columns="1" ids="6229"] Η διακόσμηση με κέρδισε αμέσως, μεγάλα τραπέζια για φασαριόζικες παρεές (σαν την δική μας) και μια βιβλιοθήκη γεμάτη μ' αυτά τα χαριτωμένα χρυσά κινέζικα γατάκια που κουνάνε το χέρι τους πάνω-κάτω για καλή τύχη! Η κουζίνα και το bar είναι open σαν να είσαι στην πραγματικότητα σε ένα σπίτι που οι οικοδεσπότες σε περιποιούνται χωρίς να χάνουνε την επαφή μαζί σου καθόλη την διάρκεια. [gallery size="full" columns="1" ids="6230"] (O Δημήτρης Κατριβέσης doesn't give a fuck...) ΟΚ το παραδέχομαι είχα πολλές άγνωστες λέξεις στο μενού και όσο και να περιγράφονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στο εισαγωγικό σημείωμα, ήξερα οτι χρειαζόμουν ενισχύσεις. Οι καλλίγραμες "ενισχύσεις" σε αυτήν την περίπτωση ακούν στο όνομα Μαριάντα Πιερίδη, την οποία είχα απειλήσει απο την προηγούμενη εβδομάδα οτι δεν θα κουνηθεί απο δίπλα μου μέχρι να μάθω τι σημαίνει percebes. 'Ετσι και έγινε, η Περουβιανή μου "νεράιδα" μου έφερε όλα τα καλά. Ξεκινάμε; [gallery size="large" ids="6231,6232,6233"] Πριν ξεσηκωθείτε με τα ονόματα να σας πώ οτι το γάλα τίγρης, δεν είναι καθόλου αυτό που φαντάζεστε. Δεν έχει να κάνει ούτε με γάλα, ούτε με τίγρη! Είναι ένα μείγμα με μοσχολέμονο, κρεμμύδι, καυτερή πιπεριά, αλάτι, πιπέρι και ζωμό ψαριού και χρησιμοποιείται σε πιάτα με ωμό ψάρι, τα οποία «ψήνονται» από το αλάτι και το λάιμ και είναι πεντανόστιμο. [gallery size="large" ids="6234,6235,6236"] Η επόμενη φάση μας βρήκε με τα παραπάνω πιάτα, που ενώ λατρεύω τα bao (για αυτά ήρθα κυρίως μην λέω και ψέμματα), αυτό το πιάτο του αχινού με έκανε να νοσταλγήσω το καλοκαίρι και νομίζω πως αυτή είναι και η επιτυχία του! Αλλά στάσου που είναι το ποτό μου; [gallery size="full" columns="1" ids="6237"] Το smoked cherry cola είναι άχαστο! Καπνιστό και φρουτώδες με έκανε να σκεφτώ πως όταν ανοίξει ο καιρός θα το απολαμβάνω άνετα στα τραπεζάκια έξω. 'Ολοι οι άλλοι πήραν pisco αλλά νομίζω πως έκανα την καλύτερη επιλογή! [gallery size="large" ids="6238,6239,6240"] Τα κυρίως μου ήταν 3! Το ξέρω είναι σοκ αλλά δεν κρατήθηκα. Το ramen με το αυγό ήταν επικό και οτι πρέπει για αρχή, τα γλυκάδια (σε αυτό το ευφάνταστο πιάτο με το βελονάκι, ιδέα του chef) ήταν όνειρο και το Περουβιανό σουβλάκι νομίζω είναι το πιάτο που πρέπει να εμπιστευτούν αυτοί που είναι πιο περίεργοι στις νέες γεύσεις. Γλυκάκι δεν έχει γλυκάκι; [gallery columns="2" size="large" ids="6241,6242"] Πανδαισία! Μέσα σ'ενα κουτάκι ραπτικής ο chef μας "κέντησε" μακαρόν, βραχάκια και ένα μπουκαλάκι με κακάο και φυστικοβούτυρο, που σήμερα το πρωί πολύ θα το ήθελα για πρωινό ρόφημα, καθώς και σοκολάτα με ζελατίνη, παγωτό κανέλα και αβοκάντο με τα αρχικά του στο πιάτο.Για κλείσιμο θα πω πως η Περουβιανή κουζίνα πλέον μπαίνει στις αγαπημένες μου και έκανα μάλλον την καλύτερη αρχή απο το Pantera, ένα εστιατόριο sexy και παιχνιδιάρικο σαν τους οικοδεσπότες του. 
