Έχουν περάσει ήδη σχεδόν πέντε μήνες από την μέρα που αποφάσισα να κάνω double chin liposuction και να αφεθώ στα έμπειρα και μαγικά χέρια του αγαπημένου μου φίλου και super famous πλαστικού χειρουργού Σπύρου Ιωαννίδη. Μια απόφαση που την πήρα με αρκετή δυσκολία μια που φοβάμαι όχι μόνο τις ενέσεις αλλά και οτιδήποτε έχει να κάνει με ναρκώσεις, έστω και τοπικές, και που η αλήθεια είναι πως δεν θα το είχα τολμήσει αν δεν είχα απόλυτη εμπιστοσύνη στον Σπύρο που την δουλειά του την βλέπω – ή μάλλον δεν την βλέπω γιατί αυτό είναι το μυστικό- χρόνια τώρα στα πρόσωπα πολλών φιλενάδων μου που δεν λένε τα γνωστά «ξεκουράστηκα» ή «φοράω καλές κρέμες» αλλά μοιράζονται τις εμπειρίες τους με χαρά.
Να μην σας τα πολυλογώ την έκανα την επέμβαση στις αρχές του Σεπτέμβρη που μας πέρασε, και όλα πήγαν τέλεια. Δεν πόνεσα, δεν μελάνιασα, δεν ένοιωσα την παραμικρή ενόχληση μετά, και το αποτέλεσμα θα ήταν εξαιρετικό αν δεν ήμουν αυτή που είμαι, και αν είχα ακολουθήσει ακριβώς την προβλεπόμενη διαδικασία. Να σας εξηγήσω τι εννοώ.
Μετά την επέμβαση ο Σπύρος μου έβαλε ένα είδος τσιρότου κάτω από το σαγόνι μου, το οποίο κρατάει το δέρμα στην θέση του έτσι ώστε να κολλήσει, και να μην κρεμάσει λόγω του αναπόφευκτου νόμου της βαρύτητας. Επίσης, μου έβαλε έναν ελαστικό επίδεσμο με τον οποίο έπρεπε να μείνω μια ολόκληρη εβδομάδα, 24/7. Να μείνω σπίτι δηλαδή 7 μέρες τυλιγμένη σαν την μούμια έτσι ώστε να κολλήσει το δέρμα καλά, και μετά, για άλλο ένα 20ήμερο να φοράω τον επίδεσμο στον ύπνο.
Αν τα έκανα όλα αυτά, το αποτέλεσμα θα ήταν τέλειο. Ελάτε όμως που εγώ την επόμενη κιόλας μέρα πήγα τρέχοντας στην Μορφή για να μου βγάλουν αρχικά το τσιρότο το οποίο μου είχε κάνει αλλεργία και ένοιωθα το δέρμα μου να καίγεται… Μου το έβγαλαν λοιπόν οι άνθρωποι, τι να έκαναν?, αλλά μετά άρχισε να με ενοχλεί και ο επίδεσμος γιατί τυλιγόταν γύρω από τον λαιμό μου και δεν μπορούσα να κοιμηθώ καλά οπότε τον έβγαλα και αυτόν, είχα και διάφορα πράγματα να κάνω και έπρεπε να βγω, και να μην σας τα πολυλογώ, μ΄αυτά και μ΄αυτά - και με τον αναπόφευκτο νόμο της βαρύτητας που λέγαμε και πιο πριν- πετύχαμε μόνο το 50% του αποτελέσματος που είναι εξαιρετικά καλύτερο από αυτό που είχα πριν, αλλά δεν είναι τέλειο.
Και ο Σπύρος δεν ανέχεται τις ατέλειες, ειδικά στην δουλειά του, οπότε πριν μερικές μέρες που με είδε στα Best Restaurant Awards μου δήλωσε ρητά και κατηγορηματικά πως όχι μόνο έπρεπε επειγόντως να κλείσω ραντεβού για να διορθώσουμε τις ατέλειες, αλλά πως θα πρέπει να δεσμευτώ πως αυτή την φορά θα ακολουθήσω τις οδηγίες του ευλαβικά, για να τελειώνουμε μια και καλή. Μέχρι που έψαξε και μου βρήκε και ένα ειδικό ελαστικό σκουφάκι που σφίγγει όλο το περίγραμμα του προσώπου και που το φοράνε μετά τα liftings, και το οποίο δεν θα γυρίζει στον ύπνο μου και δεν θα με πνίγει οπότε δεν θα έχω καμιά δικαιολογία να μην το κρατήσω.
Και να σας πω την αλήθεια, επειδή και εγώ θέλω να με δω χωρίς καθόλου προγούλι – αλλιώς δεν θα έμπαινα καν στην διαδικασία- και επειδή στην διαδρομή κατάλαβα πως πρέπει και εγώ να κάνω το δικό μου κομμάτι για να πετύχει η ιστορία, αποφάσισα να δεσμευτώ. Μέχρι τέλους αυτή την φορά.
Και καθάρισα όλο μου το πρόγραμμα της επόμενης εβδομάδας, και Δευτέρα μεσημέρι πάω στην Μορφή για να κάνει για μια ακόμα φορά ο Σπύρος τα μαγικά του. Και ανυπομονώ να σας δείξω το τελικό αποτέλεσμα, αλλά και τα στάδια, από την μέρα που θα βγουν οι επίδεσμοι μέχρι την στιγμή που θα έχουν έρθει όλα στην σωστή τους θέση, περίπου δυο μήνες μετά.
Και φυσικά, θα μοιραστώ μαζί σας όλη την εμπειρία ξεκινώντας από το ότι τρεις μέρες πριν, από σήμερα δηλαδή, παίρνω ένα χάπι Arnica 200 ch την μέρα – για να μην μελανιάσω- άρα καφέδες και τσάγια κομμένα, αλλά δεν βαρυγκωμώ καν. Όχι πολύ τουλάχιστον. Το λέει ξεκάθαρα και ο σοφός λαός άλλωστε. Μπρος τα κάλλη τι είναι ο πόνος ? Stay tuned.
