Αυτήν την έξοδο την κανονίζαμε καιρό, ήταν δύσκολο να συγχρονιστούμε αλλά τα καταφέραμε. -"Σάββατο, ώρα 21.30 ραντεβού στο Σύνταγμα να περάσω να σε πάρω να ανεβούμε βόρεια!". - "οοοοοοκ!" Το μήνυμα ήταν αυστηρό και σαφές, δεν ρώτησα τίποτα άλλο της έχω εμπιστοσύνη και στα γούστα δεν διαφέρουμε καθόλου. Το κορίτσι μου πάντα με προσέχει έτσι και αλλιώς. Αυτό το κορίτσι είναι η Μαριάντα, απρόβλεπτη, γλυκιά και περιποιητική. 22.30 είχαμε ήδη παρκάρει, στρίψαμε στην οδό Ζηρίνη και μπήκαμε στον όμορφο χώρο του Artisanal Lounge and Gardens. Το οίκημα είναι πραγματικό κουκλόσπιτο και ο εσωτερικός χώρος δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει τα bar restaurant, που βλέπουμε στο εξωτερικό. 
Ανεβαίνονας στον δεύτερο όροφο μας υποδέχτηκε ο καλύτερος οικοδεσπότης, ο Φώτης Σεργουλόπουλος. Χαμογελαστός, ζεστός και απίστευτα φιλικός μας περιποιήθηκε όλο το βράδυ και αφού συζητήσαμε για το μενού του Δημήτρη Δημητριάδη, έμαθα ότι μας αρέσει και το ίδιο κρασί. 
Πιάσαμε την πολυλογία και κάναμε ένα γερό catch up. Σχολιάζαμε τον χώρο και την διακόσμηση και πόσα έπιπλα θέλαμε να "κλέψουμε" φεύγοντας. Το κρασί ήρθε και η συζήτηση φούντωσε ακόμα περισσότερο.Αφού φάγαμε όλο το ψωμί, που φτιάχνουν οι ίδιοι και πρίν καταλάβουμε πόσο πεινούσαμε τα ορεκτικά μας είχαν έρθει! Η σαλάτα ήταν φρεσκότατη και light, το φύλλο της πίτας to die for και το γιουβαρλάκι ήταν το αγαπημένο μου! Πάμε στα κυρίως;;; Σαν παστίτσιο, όχι ακριβώς, με θαλασσινά, φύκια και μπεσαμέλ ποίημα. Απο το κριθαρότο που έκλεψα, μού άρεσε η υφή του και οι γαρίδες. Time for dessert(s) & cocktails: Αυτό το μιλφέιγ ήταν κόλαση! 
Η βραδιά μας δεν έκλεισε εκεί αν αναρωτιέστε...Εκεί όμως άρχισε με τον καλύτερο πιθανό τρόπο. Φεύγοντας τα 2 μπαρ του μαγαζιού ήταν γεμάτα και ο κόσμος είχε γεμίσει τον χώρο σε κάθε πιθανή μεριά. Η μουσική είχε δυναμώσει και τα cocktails έδιναν και έπαιρναν. Κάτι μου λέει ότι φύγαμε νωρίς....
