Η εβδομάδα που μας πέρασε τα είχε όλα. Και cocktail party στην υπέροχη βεράντα του Μουσείου της Ακρόπολης, και FnL event, και girls night out, και βράδια out and about με αγαπημένες παρέες. 
Δευτέρα βράδυ και η θέα από την βεράντα του Μουσείου της Ακρόπολης είναι συγκλονιστική. Δεν χορταίνεται η Ακρόπολη φωτισμένη με φόντο τον Αττικό ουρανό. Όσες φορές και να την έχεις χαζέψει, η μαγεία παραμένει ίδια και απαράλλαχτη. Γύρω μας ένα καλοντυμένο και προσεγμένο to perfection crowd που αποτελείται από την αφρόκρεμα του κόσμου των ποτών, που έχει έρθει να γιορτάσει τα 100 χρόνια της Amvyx. Όλοι χαμογελαστοί και χαρούμενοι υψώνουν ποτήρια παγωμένης σαμπάνιας για να ευχηθούν στην οικογένεια Ρεβάχ άλλον έναν αιώνα επιτυχιών. Μαζί τους και εμείς, συγκινημένοι και περήφανοι για τον φίλο μας τον Αλβέρτο που για όσους τον ξέρουν αποτελεί υπόδειγμα επιχειρηματία που σέβεται όχι μόνο την δουλειά και τους συνεργάτες του, αλλά το περιβάλλον, τους κώδικες τιμής και κάθε τι, μικρό ή μεγάλο γύρω του στο οποίο μπορεί να κάνει την διαφορά. 
Ανάμεσα στον κόσμο διακρίνω και ανθρώπους που έχουν έρθει για την περίσταση από το εξωτερικό όπως ο Founder & Owner της Russian Standard Vodka Roustam Tariko που ήρθε με το ιδιωτικό του 737 για λίγες ώρες μόνο για την εκδήλωση, και που εδώ τον βλέπετε φωτογραφημένο μαζί με τον managing director του Jonathan Ashworth , τον Alberto Cortese της Gancia και τον Ilan Avitsur που είναι Area Manager της Russian Standard International. 
Μετά την ομιλία του Ισίδωρου Ρεβάχ σειρά πήρε η ορχήστρα που έστρωσε live το μουσικό χαλί της βραδιάς και ο χρόνος κύλησε σαν γάργαρο νεράκι, πράγμα σπάνιο για μια επαγγελματική κυρίως περίσταση. Μάλλον φταίει που λόγω Αλβέρτου νοιώσαμε σαν στο σπίτι μας, και που είχαμε και τέλεια παρέα. Περιτόν να σας πω ότι η σαμπάνια, όπως και η βότκα άλλωστε έρευσαν άφθονες. 
Να ευχηθώ και εγώ με την σειρά μου στον Άμβυκα να τα χιλιάσει, και να ευχαριστήσω τον αγαπημένο μουAlbert που κόντρα στις συνήθειες του, με άφησε να ανεβάσω και δικές του φωτογραφίες από την βραδιά.. Εδώ με την γυναίκα της ζωής του, την Alex. ❤ 
Τετάρτη βράδυ, έχουμε το FnL event μας στον κήπο της Fuga, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Το θέμα είναι όσο πιο ανοιξιάτικο γίνεται, για να ξεπροβοδίσουμε την εποχή όπως της πρέπει. Ροζέ κρασί -Idylle by La Tour Melas- ιταλικό φαγητό δια χειρός Fabrizio Bulliani και αγαπημένοι φίλοι και αναγνώστες στα καλύτερα τους κέφια. Το περιβάλλον αποδεικνύεται πραγματικά ειδυλλιακό και τα γέλια μας ντύνουν την βραδιά με το πιο όμορφο soundtrack. Θα αφήσω τους ειδικούς να σας μιλήσουν για τις λεπτομέρειες, και θα σας πω μόνο ότι προσωπικά είχα καιρό να περάσω τόσο όμορφα. Και νομίζω πως αυτό αποτυπώθηκε στις φωτογραφίες του Πάνου Σμυρνιώτη. 
Την Πέμπτη το πρώτο μου ραντεβού της μέρας με έχει φέρει στο Κολωνάκι, στο καινούριο Fresh στον πεζόδρομο της Βαλαωρίτου και έχω πραγματικά ενθουσιαστεί. Υπέροχος χώρος με φωτεινές ροζ λεπτομέρειες που σου κλείνουν πονηρά το μάτι by Paola Navone, και και από τα καλύτερα croque madames της πόλης. 
Το βράδυ και μετά από μια μέρα πιο φουλ στην δουλειά δεν γίνεται, έχω ραντεβού με δυο από τις πιο κολλητές κολλητές μου στο Polly Maggoo στο Νέο Ψυχικό. Καταφθάνουμε και οι τρεις ελαφρά καθυστερημένες και ασθμαίνουσες – η Κατερίνα άρτι αφιχθείσα από γενικό ρεκτιφιέ στον Βαγγέλη Χατζή και εντελώς απαστράπτουσα, η Λένα έχοντας προλάβει να πάει και για κολύμπι και εγώ σαν μπαγιάτικο μύδι μεν, αλλά εντελώς ενθουσιασμένη που θα τις δω. Το έχω σαν κανόνα, ότι κι αν συμβαίνει, όση δουλειά κι αν έχω, ο καφές και τα girls nights με τις φίλες μου είναι απαραίτητα τόσο στην ψυχική όσο και την πνευματική μου ισορροπία. Και έχω απόλυτο δίκιο γιατί τις επόμενες τρεις ώρες τις περνάμε με τρελό γέλιο και κουβέντες για ότι βάζει ο νους σας. Και με ροζέ κρασί φυσικά – περνάω την ροζέ περίοδο μου καιρό τώρα- για το οποίο είναι πολύ περήφανη μια που, το παραγγείλαμε χωρίς να το έχουμε ξαναδοκιμάσει μεν αλλά μου άρεσε πάρα πολύ, και διαβάζοντας σήμερα το κομμάτι του Σίμου Γεωργόπουλου είδα πως το έχει βαθμολογήσει με 8/10!! Μιλάω για το Granatus του Παπαγιαννάκου και τελικά, έχω κάτι έχω αρχίσει να μαθαίνω κι εγώ. Tip για το μαγαζί. Αν σας αρέσει το steak tartare δοκιμάστε το. Το φτιάχνετε μόνοι σας ανάλογα με τα γούστα σας, συνοδεύεται με πατάτες τηγανητές και η σχέση ποιότητας – τιμής του είναι ενδιαφέρουσα. 
Σάββατο βράδυ, τριήμερο του Αγίου Πνεύματος και η Αθήνα έχει αδειάσει. Όποιος ξέρουμε και όποιος δεν ξέρουμε βρίσκεται στην Μύκονο απ΄ότι βλέπω στα social media, το νησάκι θα κοντεύει να βουλιάξει. Εμείς πάλι είμαστε στην Κηφισιά, στον μαγικό κήπο του Blue Pine με το παχύ γκαζόν και τα φερ φορζέ έπιπλα που μοιάζει βγαλμένος από ταινία του Φίνου. Περιμένεις πραγματικά να πεταχτούν από μια γωνιά ο Λάμπρος Κωνσταντάρας και η Ρένα Βλαχοπούλου και να καθίσουν στο διπλανό σου τραπέζι. Το αγαπώ πολύ αυτό το μαγαζί, όχι μόνο για την ατμόσφαιρά και το εξαιρετικό σέρβις αλλά και για το φαγητό του. Εδώ τρώω το αγαπημένο μου schnitzel Gordon Blue, μια γευστική βόμβα γεμιστή με ζαμπόν και τυρί άψογα τηγανισμένη, που το συνοδεύω με έναν λόφο από πατάτες τηγανητές. Δυστυχώς από την λίστα λείπουν τα αγαπημένα μου ανοιχτόχρωμα ροζέ κρασιά όμως το θέμα λύνεται εύκολα και άμεσα με μια βότκα με άφθονο πάγο. Ή και περισσότερες. Η παρέα είναι σχεδόν οικογενειακή, φίλοι πάρα πολλών χρόνων με τους οποίους έχουμε ζήσει μαζί σχεδόν τα πάντα, και η βραδιά κυλάει γλυκά και κλείνει με κρεμ καραμελέ, σκέφτεστε τίποτα καλύτερο? 
Last but not least, την Κυριακή που μοιάζει με Σάββατο λόγω τριημέρου έχουμε κλείσει να πάμε Zurbaran. Που διαβάζεται με θου -Θουρμπαράν- μια που έχει πάρει το όνομα του από τον Ισπανό ζωγράφο που έζησε τον 16ο αιώνα και έγινε διάσημος για την χρήση του chiaroscuro. Την προηγούμενη φορά που ήμασταν εκεί το μαγαζί μου είχε θυμίσει Nammos με όλες αυτές τις σούπερ καλοντυμένες σούπερ κοσμικές και σούπερ ουάου υπάρξεις που μπαινόβγαιναν σαν να ήταν στον απολύτως φυσικό τους χώρο συνοδευμένες από τους ανάλογους καβαλιέρους, και είχα ενθουσιαστεί. Σαν να βλέπεις έργο, απλά ντυμένος και όχι με το μαγιό σου, και χωρίς το pop corn. Αυτή την φορά το κοινό είχε μάλλον μετακομίσει στο Nammos όντως και είχε αφήσει πίσω του τους αναπληρωματικούς των χαμηλότερων κατηγοριών του κοσμικού πρωταθλήματος, αλλά παρόλα αυτά δεν έλειψαν οι extravagant εμφανίσεις, να τα λέμε κι αυτά. Καθίσαμε μέσα, στον κλιματιζόμενο και πολύ όμορφο εσωτερικό κήπο και φάγαμε πάλι πολύ καλά, η Caesar salad αξίζει από μόνη της την επίσκεψη, αφήστε που είναι και τέλειο πιάτο για δίαιτα. (κρατώ mental note). Εγώ βέβαια την πήρα για πρώτο και μετά έφαγα schnitzel – εκτός από την ροζέ περίοδο περνάω και αυτή των τηγανητών- αλλά ελπίζω πως κάποια στιγμή θα ξαναπατηθεί αυτό το νοερό κουμπί και θα επιστρέψω στο πρόγραμμα σωστής διατροφής γιατί αλλιώς, με βλέπω να καταλήγω αξιοθέατο.. 
Στα ενδιάμεσα βλέπουμε την Πέμπτη σεζόν του House of Cards με αμείωτο ενθουσιασμό. Ξεκίνησε κάπως βαρετά είναι η αλήθεια αλλά αυτή την στιγμή, στο 9ο επεισόδιο που μόλις τελειώσαμε, γίνεται χαμός.. Αυτά τα ολίγα για τις μέρες που πέρασαν και ραντεβού next week.
