Δευτέρα πρωί, και το καινούριο μου κινητό είναι έτοιμο να το παραλάβω. Με το πρόγραμμα Vodafone Black κάθε δύο χρόνια έχω μια γερή επιδότηση και έτσι, διαλέγω το iPhone 11 Pro Max που με τους τρεις φακούς του αποδεικνύεται καταπληκτικό για το καινούριο μου project με τις όσο καλύτερες γίνεται δικές μου φωτογραφίες. Ειδικά το βράδυ, χωρίς φλας, το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό.
Την Τρίτη το βράδυ, μετά από μια hectic μέρα γεμάτη γράψιμο, ραντεβού και τρελό τρέξιμο, πάμε με τον Πάνο οι δυο μας στο E&O, στον τελευταίο όροφο του ξενοδοχείου Marriott. Τρώμε όπως πάντα πολύ καλά, ειδικά η crispy duck είναι από τις καλύτερες της πόλης, και κρατάω in a way και την δίαιτα μου μια που φροντίζω οι ημερήσιες θερμίδες να μην ξεπεραστούν.
Την Τετάρτη πάμε για ύπνο νωρίς μια που την επόμενη μέρα φεύγουμε για Θεσσαλονίκη. Θα συνδυάσουμε business with pleasure, δηλαδή κάποια τελευταία εστιατόρια που πρέπει να δει ο Πάνος για τα Best Restaurant Awards του FnL με τα γενέθλια μου. Μαζί μας ανεβαίνει και η φίλη μας η Μάρθα, και η διαδρομή με το αγαπημένο μου DS7 Crossback θυμίζει σχολική εκδρομή από τα γέλια μας.
Πρώτη στάση στον Χορτιάτη, το μεσημέρι της Πέμπτης, για να φάμε στο Tzaki Ho των φίλων μας Νίκου Νυφούδη και Χριστίνας Κανατάκη. Εκεί ξεκινώ επισήμως και το crash test για τα καλύτερα σουτζουκάκια της πόλης που τελικά, ανακηρύσσονται ομοφώνως αυτά της Νέας Διαγωνίου. Εννοείται πως και τα σουτζουκάκια της κας Στέλλας Σπανού στο Tzaki Ho ήταν πολύ νόστιμα, όμως εκεί την παράσταση έκλεψε ένα αγριογούρουνο στιφάδο to die for.
Απογευματάκι φτάνουμε στο The Excelsior που θα μας φιλοξενήσει τις μέρες που θα μείνουμε στην πόλη. Οι αγαπημένοι μας φίλοι Ντίνος και Λένα Τορνιβούκα μας έχουν ετοιμάσει μια από τις δύο πρόσφατα και υπέροχα ανακαινισμένες penthouse σουίτες που πραγματικά, είναι πανέμορφες και σούπερ άνετες, και αφού ταχτοποιήσουμε τα πράγματα μας, κατεβαίνουμε στο ισόγειο, όπου στο πεζοδρόμιο έχει έναν προστατευμένο χώρο με σόμπες για κάπνισμα και χάζι. Μου αρέσει πολύ εδώ, είναι όσο κεντρικά χρειάζεται για πηγαίνεις σχεδόν παντού με τα πόδια, το service είναι εξαιρετικό και τα πάντα όσο πιο καλόγουστα γίνεται.
Το επόμενο πρωί, στο Charlie D. που είναι ροζ και κουκλίστικο και στο οποίο σερβίρεται και το πρωινό, με περιμένει μια έκπληξη. Η πρώτη τούρτα για τα γενέθλια μου που έρχεται μαζί με τον καφέ μου και με κάνει να χαμογελάω σαν το χαζό σβήνοντας το κεράκι. Ο Πάνος δοκιμάζει croque madame το οποίο είναι delicious, και γρήγορα αντιλαμβανόμαστε πως το μαγαζί είναι σημείο συνάντησης του it crowd της πόλης μια που είναι διαρκώς γεμάτο με ωραίες κοριτσοπαρέες που πίνουν καφέ και τσάι, μοδάτες οικογένειες για brunch και το Σάββατο το μεσημέρι lunch μέχρι αργά. Αν πάτε, δοκιμάστε τα arancini που όπως βλέπετε στην φωτογραφία, είναι και κουκλίστικα εκτός από νόστιμα.
Το μεσημέρι της Παρασκευής συναντάω έναν πολύ αγαπημένο φίλο μου πάρα πολλών χρόνων, πάνω από είκοσι πια, που τα τελευταία χρόνια μοιράζει την ζωή του μεταξύ Μυκόνου και Θεσσαλονίκης. Ο Γιώργος Παπαγεωργίου μετά το Beef Bar το οποίο έσκισε στο νησάκι, είναι χαλαρός και ξεκούραστος και έρχεται να μας βρει παρέα με την Luna, το λατρεμένο του Scottish Terrier που αργότερα μου πόζαρε σαν αληθινό μοντέλο στον καναπέ του σπιτιού της, και αφού πίνουμε χαλαρά τον καφέ μας στην παραλία, πάμε βόλτα με τα πόδια στην πόλη.
Το μεσημέρι καταλήγουμε στο Clochard για lunch που αποδεικνύεται epic, φωτογραφίζω ελάχιστα πράγματα γιατί τα περισσότερα τα τρώμε με μια ανάσα, και όταν τελειώνουμε ανανεώνουμε το ραντεβού μας για το βράδυ, στο καινούριο του μαγαζί, το Le Cercle de Salonique.
Μιλάμε για το ωραιότερο μαγαζί της πόλης αυτή την στιγμή, που το έχει στήσει παρέα με τους Γιώργο Ντόρα και Uwe Brown, και το οποίο είναι διακοσμημένο με κομμάτια αντίκες διαλεγμένα ένα ένα από παλαιοπωλεία από όλον τον κόσμο, ντυμένα με μυθιστορηματικά υφάσματα από την collection της αγαπημένης μου φίλης Ριάννας Κούνου που μεγαλουργεί στο Βερολίνο με την εταιρία της Rianna Berlin. Ο χώρος είναι εκπληκτικός, η ατμόσφαιρα μοναδική, ο κόσμος όμορφος, η μουσική ξεσηκωτική και η βραδιά κυλάει σαν γάργαρο νεράκι. Τόσο που όταν έρχονται οι δύο τούρτες μου, κανείς δεν θυμάται να τραβήξει μια φωτογραφία που σβήνω τα κεράκια.
Το Σάββατο το μεσημέρι, πάμε στο ολοκαίνουριο street food φαγητό του πολυβραβευμένου chef Δημήτρη Παμπόρη που λέγεται Thess Bao – ένα έξυπνο λογοπαίγνιο με την Θεσσαλονίκη- και που σερβίρει bao γεμιστά με ότι μπορείτε να φανταστείτε, από curry chicken μέχρι σουτζουκάκια. Τρώμε πολύ ωραία, και συνοδεύουμε τα buns μας με αναψυκτικά Fritz Cola που αν τα βρείτε πουθενά δοκιμάστε τα, είναι καταπληκτικά.
Η πραγματική γαστρονομική έκπληξη του ταξιδιού όμως, είναι η Παλιά Αθήνα. Ένα κουτούκι βγαλμένο λες από ασπρόμαυρη ταινία του Φίνου, που όμως, εκτός από εξαιρετικό φαγητό που ξεκινάει από τα κλασσικά – και πάρα πολύ νόστιμα- σουτζουκάκια, ρώσικη, πατάτες τηγανητές και καταλήγει σε ταλιάτα Wagyu beef και διάφορα άλλα σούπερ ψαγμένα κρέατα, διαθέτει και μια απίστευτη συλλογή κρασιών που τα σερβίρει σε ποτήρια και καράφες Riedel. Μαζεύει τον καλύτερο και πιο ψαγμένο κόσμο της πόλης και για να βρεις τραπέζι πρέπει να βάλεις μέσον, εμείς βάλαμε, αλλά πραγματικά αξίζει τον κόπο να προσπαθήσετε να πάτε. Θα ενθουσιαστείτε πραγματικά, ειδικά μάλιστα που η σχέση ποιότητας- τιμής είναι καταπληκτική!
Την Κυριακή το πρωί αποχαιρετάμε την συννεφιασμένη αλλά πάντα κούκλα Θεσσαλονίκη και παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής. Στην διαδρομή σκέφτομαι πως αγαπάω αυτή την πόλη γιατί είναι χαλαρή, γελαστή, και γιατί είναι γεμάτη με όμορφα μέρη και χαρούμενους ανθρώπους. Σε κάθε στενάκι, ξεπηδάνε μαγαζιά κούκλες για καφέ, για ποτό, για απλό φαγητό, για χάζι. Ο κόσμος το ψάχνει το να περάσει καλά, δεν τον κοροϊδεύεις με βιτρίνα και δηθενιές. Θα επιστρέψω σύντομα για να οργανώσω το πρώτο Blond event μου εκτός Αθήνας, και είμαι σίγουρη πως θα περάσουμε τέλεια. Stay tuned.
Υ.Γ. Η πιο γλυκιά φωτογραφία που τράβηξα νομίζω πως είναι αυτής της γατούλας που κάθεται στα σκαλιά παρέα με τον φίλο της το μαρμάρινο λιοντάρι. Δεν είναι τέλειο παρεάκι?
