Το 1990, όταν ο Γιάννης Παπακώστας άνοιξε το πρώτο Casa di Pasta στο Κολωνάκι, ο Γιώργος ήταν μόλις οκτώ χρονών. Θυμάται όμως πολύ καθαρά το πρώτο αντικείμενο που τον εντυπωσίασε στον χώρο, μια μηχανή Espresso μάρκας Vittoria Arduino. «Μιλάμε, είχα τρελό κόλλημα με αυτή την καφετιέρα. Όποτε ήμουν στο μαγαζί, όλο εκεί γύρω γύριζα. Μέχρι που ήρθε η ώρα, και το θυμάμαι σαν να είναι τώρα, που δέκα χρονών, ντυμένος με κουστούμι και παπιγιόν χρειάστηκε να σκαρφαλώσω πάνω σε ένα καφάσι αναψυκτικών προκειμένου να φτάσω για να φτιάξω τον πρώτο μου εσπρέσο.»
Στα χρόνια που πέρασαν ο Γιώργος μεγάλωσε, σπούδασε στο διάσημο French Culinary Institute στο Soho και στην συνέχεια έμεινε στην Νέα Υόρκη όπου δούλεψε για μια δεκαετία. Το 2011, επέστρεψε στην Αθήνα αποφασισμένος να πάρει τα ρίσκα του παρόλη την κρίση και να ανοίξει το δικό του μαγαζί, και έτσι γεννήθηκε το πρώτο μικρό Burger Joint στην Γλυφάδα και δυο χρόνια μετά το δεύτερο μαγαζί στο Νέο Ψυχικό. Η ιδέα πέτυχε, το προϊόν άρεσε, και σήμερα, o Γιώργος ετοιμάζεται για το επόμενο του βήμα, ένα Ιταλικό εστιατόριο που θα θυμίζει εκείνο το πρώτο Casa di Pasta του πατέρα του με την έννοια του ότι φιλοδοξεί να φέρει στην Ελλάδα μια διαφορετική βερσιόν της Ιταλικής κουζίνας, πιο φρέσκια, πιο μοντέρνα και πιο επίκαιρη από ότι έχουμε συνηθίσει μέχρι σήμερα.
«Θα είναι ένα μαγαζί που θα θυμίζει περισσότερο τα αγαπημένα μου Ιταλικά στην Νέα Υόρκη» λέει ο Γιώργος, «παρά αυτά της Νάπολης, ας πούμε. Το έχει σχεδιάσει το διάσημο αρχιτεκτονικό γραφείο Desani London, το μενού θα είναι εποχιακό και θα αλλάζει κάθε τρεις μήνες, θα έχουμε ξυλόφουρνο για τις πίτσες, και πιστεύω και ελπίζω πως θα είναι μια πρόταση που όχι μόνο θα συζητηθεί, αλλά και θα αρέσει πολύ.»
Το Vittoria Gati (από την εσπρεσιέρα που λέγαμε και από τα αρχικά των ονομάτων του Γιώργου, των αδερφών του Θανάση και Θεοφάνη, και του πατέρα του Γιάννη που είναι και οι τρεις πάντα δίπλα του στα επιχειρηματικά του εγχειρήματα) θα ανοίξει στις αρχές του Οκτώβρη και θα βρίσκεται δίπλα στο The Burger Joint της Γλυφάδας, στην πλατεία Νυμφών.
Μέχρι εδώ, διαβάσατε ότι έγραψα και στο FnL. Όμως στο Blond, θα γράψω κάτι ακόμα. Τον Γιώργο Παπακώστα τον αγαπώ πολύ. Σε ένα άλλο, παράλληλο και κάπως τραβηγμένο σύμπαν θα μπορούσα να είμαι μαμά του, αλλά ευτυχώς δεν με με βλέπει σαν μαμά... Αντε σαν μακρινή θεία. Ή θείτσα... :P In any case πάντως, μπορώ να δηλώσω ευθαρσώς πως είχα και εγώ το μερίδιο και τον ρόλο μου στην απόφαση του να επιστρέψει από την Νέα Υόρκη στην Αθήνα. Τον παρακολουθώ οπότε με μεγάλη υπερηφάνεια αυτά τα τελευταία επτά χρόνια, και επειδή ξέρω από πρώτο χέρι πόσο μεγάλο ήταν το ρίσκο που πήρε -να αφήσει μια promising καριέρα και μια πολύ καλή ζωή στην Αμερική και να επιστρέψει στην Ελλάδα που δεν ήταν και δεν είναι - και δεν θα γίνει και any time soon- ο παράδεισος της επιχειρηματικότητας, χαίρομαι τις επιτυχίες του σαν να είναι και δικές μας.
Ο Γιώργος έχει πολλά ταλέντα, και αυτό το λέω όχι επειδή είναι φίλος μου αλλά επειδή είναι η αλήθεια. Ξέρει να ακούει, έχει όραμα, και πείσμα, και πάθος για ότι κάνει, ονειρεύεται ψηλά και μακριά, και έχει αυτό το «νακ» που κάνει τον κόσμο να τον αγαπάει. Και είναι και eligible bachelor, να το πούμε κι αυτό… Στο πρώτο, μικρό Burger Joint, έφτιαξε το «δικό» μου burger, το Hangover, ακριβώς όπως το ονειρεύτηκα, με αυγό, και spicy mayo, οπότε τώρα περιμένω να δω το μενού του Vittoria Gati για να αρχίσω να ζητιανεύω την δική μου pizza. Με αυγό εννοείται, με τουλάχιστον δύο τυριά, ένα καλό αλαντικό, και με καυτερό λάδι. Και ίσως και με κάπαρη… Και μετά, θα προσπαθήσω να τον πείσω να βάλει στον κατάλογο και ένα λαχταριστό sundae, παρόλο που ξέρω πως δεν είναι Ιταλικό, ταιριάζει όμως τέλεια νομίζω με την pizza. Και με την Νέα Υόρκη..
Αγάπη να σκίσεις, για μια ακόμα φορά... Θα περιμένω με ανυπομονησία το πρώτο tasting.. <3
