My dear Blondies καλημέρα μετά από καιρό. Ελπίζω να σας έλειψα λίγο.
Μου το έλεγαν καιρό πως η άνω βλεφαροπλαστική είναι μια απλούστατη επέμβαση, αλλά εγώ φοβόμουν. Και πιθανότατα, αν δεν είχα γνωρίσει την πλαστική χειρουργό Μαρία Σκολαρίκου και δεν είχα συνεργαστεί μαζί της για δυο ολόκληρα χρόνια, δεν θα το είχα αποφασίσει ποτέ. Όμως η Μαρία πέρα από το ότι έχει κάνει εξαιρετικές σπουδές, έχει δουλέψει χρόνια στο εξωτερικό, και έχει ένα από τα πιο σύγχρονα ιατρεία της πόλης μας, είναι ένας άνθρωπος που αγαπά το φυσικό αποτέλεσμα όσο κι εγώ. Και την εμπιστεύομαι πια τυφλά μια που έχω μάθει πως ότι λέει γίνεται ακριβώς όπως το λέει, και πως έχει το ελαφρότερο χέρι ever.
Έτσι, την Πέμπτη 18 Μαΐου, τρεις μέρες μετά την τελετή των FNL Best Restaurant Awards, πέρασα την πόρτα της Μαρίας για να κάνω την άνω βλεφαροπλαστική μου. Η επέμβαση είναι απλούστατη, έχει διάρκεια περίπου μια ώρα, γίνεται στο ιατρείο με τοπική νάρκωση, δεν πονάει καθόλου ούτε κατά την διάρκεια της ούτε μετά, και η αποθεραπεία είναι αδιανόητα γρήγορη. Την ώρα της επέμβασης φλυαρούσαμε και γελούσαμε σαν να είχαμε πάει για καφέ, και μόλις τελειώσαμε, ήμουν έτοιμη να φύγω. Είχα κανονίσει να έρθει ο Πάνος να με πάρει just in case, αλλά τελικά μια χαρά θα μπορούσα να οδηγήσω και μόνη μου, ή έστω να πάρω ταξί.
Την ίδια μέρα δεν χρειάστηκε να πάρω ούτε Depon, ακόμα και όταν πέρασε η τοπική δεν πονούσα καθόλου, απλά ένοιωθα τα βλέφαρα μου κάπως πρησμένα, και με ενοχλούσαν λίγο- γιατί είμαι ο γνωστός καταναγκαστικός Αιγόκερως- τα plasters που μου είχε τοποθετήσει η Μαρία πάνω στα ράμματα για να μην μολυνθούν. Το μόνο που έκανα ήταν να παίρνω μια αντιβίωση για τρεις μέρες και να φοράω γυαλιά ηλίου όταν έβγαινα έξω το πρωί. Την επόμενη μέρα ξύπνησα μια χαρά, με ένα πολύ ελαφρύ μελάνιασμα που για μένα που μαυρίζω μόνο που με κοιτάζουν λόγω του ότι το δέρμα μου είναι εξαιρετικά ευαίσθητο, ήταν πραγματικό θαύμα.
(Η πρώτη φωτογραφία είναι αμέσως μετά την επέμβαση στο ιατρείο της Μαρίας και η τελευταία είναι τραβηγμένη στις 29 Μαίου)
(Στην πρώτη φωτογραφία που είναι τραβηγμένη στις 22 Μαίου έχω ακόμα τα ράμματα, η τρίτη είναι τραβηγμένη στις 25 Μαίου μόλις τα έχω βγάλει, και η τελευταία είναι τραβηγμένη σήμερα, 16 Ιουνίου)
Στην διάρκεια των επόμενων τεσσάρων ημερών το μελάνιασμα αυξήθηκε πολύ ελαφρά, και το πρήξιμο άρχισε να κατεβαίνει από τα βλέφαρα στο κάτω μέρος του ματιού. Βλέπετε την πορεία στις φωτογραφίες από πάνω τις οποίες τραβούσα κάθε μέρα. Μια βδομάδα μετά, στις 25 Μαΐου, όταν πήγα στο ιατρείο της Μαρίας για να μου βγάλει τα ράμματα το πρήξιμο είχε υποχωρήσει αρκετά και οι μελανιές ήταν σχεδόν αδιόρατες. Και όταν είδα την τομή έμεινα πραγματικά άναυδη γιατί ήταν ήδη ελάχιστη.
(Πέμπτη 25 Μαίου, μια εβδομάδα ακριβώς μετά την επέμβαση, η πρώτη φωτογραφία είναι στο αυτοκίνητο μόλις η Μαρία μου έχει βγάλει τα ράμματα, και η δεύτερη το ίδιο βράδυ, στο FNL event στην Κατερίνη)
Για να καταλάβετε σε πόσο καλή κατάσταση ήμουν ήδη, το ίδιο βράδυ πήγα σε ένα FNL event που είχαμε στην Κατερίνη και παρόλο που δεν έβαψα καθόλου τα μάτια μου γιατί την πρώτη εβδομάδα μετά την αφαίρεση των ραμμάτων απαγορεύεται, κανείς δεν κατάλαβε το παραμικρό.
Τις επόμενες δύο εβδομάδες το μόνο που είχα να κάνω ήταν να καθαρίζω καλά τα μάτια μου πρώτα με νερό και στην συνέχεια (όταν άρχισα να τα βάφω) με νερό Micelaire, και να βάζω πρωί και βράδυ μια κρέμα ανάπλασης πάνω στην τομή. Η διαφορά από βδομάδα σε βδομάδα όπως θα δείτε είναι εκπληκτική, το βλέμμα μου έχει αλλάξει, τα μάτια μου μεγάλωσαν, δείχνω πιο ξεκούραστη και πιο νέα, και η τομή αυτή την στιγμή δεν φαίνεται καθόλου. Οι φωτογραφίες του πριν και του μετά νομίζω τα λένε όλα. (Η πρώτη φωτογραφία είναι τραβηγμένη στις 17 Ιανουαρίου και η δεύτερη στις 11 Ιουνίου)
Δεν χρειάζεται να σας πω πόσο ενθουσιασμένη είμαι και πόσο ανεπιφύλακτα σας συνιστώ να κάνετε την επέμβαση αν την χρειάζεστε και εσείς, και βέβαια, να την κάνετε στην Μαρία. Το μόνο που θα σας χρειαστεί είναι ένα ζευγάρι μεγάλα μαύρα γυαλιά ηλίου.
Σας αποχαιρετώ με δυο φωτογραφίες που τράβηξα πριν λίγο, και σας φιλώ πολύ.
