Επιστροφή στο σπίτι μετά από ένα καλοκαίρι γεμάτο ταξίδια, και η αλήθεια είναι πως ακόμα δεν έχω καταφέρει να μπω σε φουλ πρόγραμμα. Έχω ξεκινήσει να οργανώνομαι κάπως, και μαζί να οργανώνω και το σπίτι, όμως σε πολύ νωχελικό τέμπο.
Το πρωί ξυπνάω χαλαρά, πίνω τον καφέ μου παρέα με τον Πάνο και χαζεύω λίγο στα σόσιαλ, και μετά ξεκινάω να κάνω κάποιες από τις δουλειές της μέρας, εννοείται όχι όλες. Βέβαια, τα βασικά έχουν γίνει. Ήρθε η κα Ντιάνα και καθάρισε το σπίτι, τα ρούχα μας είναι όλα πλυμένα και σιδερωμένα στις θέσεις τους, οι βαλίτσες που ήταν αραδιασμένες τέσσερις μήνες τώρα στο walk-in closet μου πήγαν επιτέλους στην αποθήκη, το ψυγείο και το pantry είναι φουλ στοκαρισμένα και έχουμε μπει ήδη σε πρόγραμμα διατροφής για να χάσουμε τα κιλά που πήραμε το καλοκαίρι, έχω αρχίσει και να δουλεύω λίγο, οπότε μπορώ να πω ότι η αρχή έχει γίνει. Και όπως ξέρουμε, η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.
Μένει τώρα να μπει σε μια σειρά και το υπόλοιπο ήμισυ, που όμως είναι πιο tricky από το προηγούμενο. Κατ΄αρχάς επιστρέφοντας βρήκα την Μπριζίτ σε κακή κατάσταση. Μέσα σε μια εβδομάδα έπεσε πολύ, σταμάτησε να τρώει, έπινε μόνο νερό, δυσκολευόταν να περπατήσει, και γενικά είχε μια εικόνα πολύ ανησυχητική. Στρεσαρίστηκε κιόλας που η μαμά μου – που την φιλοξενούσε όσο λείπαμε- άρχισε να μαζεύει κούτες , anyway την πήγα χτες στην κτηνίατρο, της πήρε αίμα για ένα φουλ σετ εξετάσεων, και τώρα περιμένουμε να δούμε τι έχει και τι πρέπει να γίνει, και ελπίζω πραγματικά να μην έχουμε στεναχώριες.
Εκτός από αυτό, το Σάββατο μετακομίζουμε την μαμά μου. Εξ ου και οι κούτες που λέγαμε πριν. Τώρα που έφυγε από το Νέο Ψυχικό και ο Ιάσονας, ο οποίος πριν 15 μέρες μετακόμισε στο Παγκράτι με το κορίτσι του, η μαμά άρχισε να νοιώθει ανασφάλεια μόνη της – που βέβαια ήταν καθαρά ψυχολογική γιατί αν συνέβαινε κάτι κούφια ή ώρα μέχρι να βρει τον Ιάσονα εγώ θα είχα πάει και θα είχα έρθει Κηφισιά Ψυχικό πέντε φορές- οπότε της βρήκαμε ένα πολύ ωραίο σπίτι δέκα λεπτά με τα πόδια από το δικό μας και από το Σάββατο και μετά θα είναι κι εκείνη κάτοικος Κηφισιάς. Στο μεταξύ βέβαια, έχουμε ηλεκτρολόγους, υδραυλικούς, καθάρισμα και όλα όσα πρέπει να γίνουν για να είναι το καινούριο σπίτι έτοιμο να την υποδεχτεί οπότε με την αδερφή μου κάνουμε βάρδιες στο πήγαινε- έλα για να ανοίγουμε, ευτυχώς μένει κι αυτή εδώ δίπλα, οπότε κάπως τα βολεύουμε.
Και βέβαια, περιμένουμε μέχρι το τέλος του μήνα το καινούριο μας κρεβάτι – που σημαίνει άλλη μια μετακόμιση για να στείλουμε το παλιό μαζί με κάτι ηλεκτρικά της μαμάς στο εξοχικό του Ιάσονα στη Νέα Μάκρη- πρέπει να βρω στο μεταξύ και ένα ωραίο κεφαλάρι για να το βάλουμε κι αυτό να τελειώνουμε, και κάθε μέρα όλο και κάτι βγαίνει. Σήμερα ας πούμε έχω να πάω την Μπρι για πλύσιμο μπας και σταματήσει να μαδάει σαν να μην υπάρχει αύριο, αύριο έχω φουλ πρόγραμμα με ηλεκτρολόγο της μαμάς, μανάβη, καθαριστήριο, φαρμακείο κλπ errands, και πάει λέγοντας.
Δεν παραπονιέμαι, περίμενα πως και πως να επιστρέψουμε και να ξαναμπώ στην αγαπημένη μου καθημερινότητα, απλά προσπαθώ να προσαρμοστώ από το dolce far niente στο τρεχάτε ποδαράκια μου.
Αυτά τα ολίγα για σήμερα, και εικονογραφώ το ποστ με μερικές ωραίες φωτογραφίες από το τελευταίο μας ταξίδι στις Κάννες και την Cote d’ Azur, έτσι για να μείνουμε λίγο ακόμα σε mood καλοκαιρινό και ταξιδιάρικο.
Επίσης, αν έχετε ή θέλετε να μπείτε και εσείς σε πρόγραμμα διατροφής, σας συστήνω ανεπιφύλακτα τα νοστιμότερα κοτομπίφτεκα ever. Τα παραγγέλνετε online ή τηλεφωνικά εδώ, σας τα φέρνουν σπίτι, τα βάζετε στην κατάψυξη σε μερίδες, και όταν θέλετε να τα φάτε τα ξεπαγώνετε, και τα ψήνετε στο τεφάλ για δέκα λεπτά από την κάθε μεριά χωρίς καθόλου λάδι. Είναι πεντανόστιμα, ειδικά αυτά με την ρίγανη που είναι τα δικά μας αγαπημένα. Try them and thank me later.
Φιλιά
