Εντάξει, όχι το κανονικό, δεν ξεμωράθηκα εντελώς, όμως είμαι τρομερά ενθουσιασμένη γιατί μετά από κάτι παραπάνω από δεκαπέντε χρόνια, επιστρέφω στα θρανία της αυτογνωσίας. Όσες και όσοι με διαβάζετε τακτικά ξέρετε σίγουρα για τον Γιάννη Χοϊμέ και το πόσο πολύ με βοήθησε ο τετράχρονος κύκλος των μαθημάτων που έκανα μαζί του – και με την εξ ίσου ταλαντούχα και χαρισματική αδερφή του Ειρήνη- όπως άλλωστε και τα μαθήματα για γονείς με βάση τα οποία μεγαλώσαμε τον Ιάσονα, με εξαιρετικά πιστεύω αποτελέσματα.
Και βέβαια παρόλο που αποφοίτησα και μάλιστα με flying colours, μέσα στα χρόνια επέστρεφα στον Γιάννη όποτε ένοιωθα πως είχα ανάγκη κάποιον να με ακούσει, να με συμβουλέψει ή να μου ρυθμίσει την εσωτερική μου πυξίδα σε εποχές δύσκολες, που δεν έλειψαν ποτέ από την ζωή μου καλώς ή κακώς.
Αυτό που ίσως δεν γνωρίζουν ίσως όσοι δεν έχουν ασχοληθεί με το θέμα, είναι πως ο ψυχολόγος δεν σου προσφέρει έτοιμες λύσεις, ούτε συμβουλές. Σε ακούει και σε καθοδηγεί έτσι ώστε να κοιτάξεις μέσα σου, να αντιληφθείς τι είναι αυτό που σε βασανίζει, σε δυσκολεύει ή σε αγχώνει και αφού το αναγνωρίσεις, να βρεις την λύση μόνος σου, με βάση τα «εργαλεία» που έχεις μάθει να χρησιμοποιείς – και εδώ λοιπόν χρησιμεύουν τα μαθήματα αυτογνωσίας, στο να αποκτήσουμε τα κατάλληλα εργαλεία- έτσι ώστε να πας παρακάτω έχοντας μάθει καλύτερα τον εαυτό σου, έχοντας δουλέψει τις δυσκολίες σου και έχοντας πετύχει να κλείσεις τους λογαριασμούς σου με ότι σου δημιούργησε πρόβλημα. Ή έστω, έχοντας καταλάβει τι ακριβώς σου συμβαίνει και ξέροντας πια να το τοποθετήσεις στην σωστή του διάσταση.
Και παρόλο που στην θεωρία – όπως και στην πράξη συνήθως- τελειώνοντας τον κύκλο της αυτογνωσίας έχεις μάθει να παρατηρείς, να αναγνωρίζεις και να λύνεις τα προβλήματα - τόσο τα δικά σου όσο και των άλλων- έρχονται φορές που αφήνεσαι να σε παρασύρει ο θόρυβος γύρω σου, ή που απλά χρειάζεσαι μια επιβεβαίωση από κάποιον που να εμπιστεύεσαι και να ξέρεις πως μπορεί να σου την προσφέρει.
Έτσι, η σχέση με τον ψυχολόγο είναι μια από τις σημαντικότερες ever όταν χτιστεί σωστά, όταν υπάρχει η αναγκαία χημεία, η πολύτιμη εμπιστοσύνη και ο απαραίτητος σεβασμός ανάμεσα στα δύο μέλη. Και προσωπικά στάθηκα αφάνταστα τυχερή μια που στον Γιάννη και την Ειρήνη δεν βρήκα απλά δυο εξαιρετικούς «Ψ» αλλά κυρίως δυο φίλους ζωής που είναι πάντα εδώ για μένα, όταν τους χρειαστώ.
Anyway, κάνω την εισαγωγή αυτή για να σας πω ότι λίγο καιρό πριν πήρα ένα μέηλ που με ενημέρωνε πως ο Γιάννης και η Ειρήνη θα ξεκινούσαν φέτος για πρώτη φορά ένα μάθημα για όσους από εμάς έχουν τελειώσει τους κύκλους των κανονικών μαθημάτων. I quote:
«Όπως θα έχετε διαπιστώσει και εσείς, συνδετικός κρίκος όλων αυτών που έχουμε μάθει και συνεχίζουμε να μαθαίνουμε στην ψυχολογία, είναι η συνεργασία, που διέπει κάθε δραστηριότητα της ζωής μας.
Με βάση αυτή την πραγματικότητα, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε «Ομάδα Συνεργασίας», για την οποία ετοιμάζουμε εδώ και χρόνια, την ύλη και τις διαδικασίες ώστε να γίνει κάτι πρωτοποριακό και εξαιρετικά χρήσιμο στην καθημερινή μας ζωή και εργασία.
Η ιδέα είναι ότι : εφόσον ό,τι κάνουμε, το κάνουμε σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους, η συνεργασία, ως αντίληψη, επικοινωνίας και πρακτικής συμπεριφοράς με τους άλλους, ανάγεται ως η σημαντικότερη ικανότητα που χρειάζεται να αναπτύξουμε, και για τους 4 πυλώνες της ζωή μας :
- Εργασία,
- Έρωτας, γάμος, σεξ,
- Φιλία και κοινωνικές σχέσεις,
- Περιβάλλον
- Η επιτυχημένη συνεργασία :
- στην εργασία, μας προσφέρει καλύτερες ανθρώπινες και επαγγελματικές σχέσεις (με συναδέλφους, υφισταμένους, προϊσταμένους, πελάτες, προμηθευτές, συνεργάτες κλπ.), που εξασφαλίζει υψηλή παραγωγικότητα, αποτελεσματικότητα και επιτυχία στους στόχους.
- στον έρωτα, μας εξασφαλίζει όλη την συναισθηματική πληρότητα που μπορούμε να απολαύσουμε ως ανθρώπινα όντα σε σχέση με το άλλο φύλο,
- στον γάμο μας χτίζει την ιδανική διαμόρφωση του περιβάλλοντος για την αντιμετώπιση των δυσκολιών της ζωής μας και της διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας,
- στο σεξ μας χαρίζει την ύψιστη σωματική, ψυχική και πνευματική ταύτιση με το άλλο φύλο, για την ολοκλήρωση της γενετήσιας πράξης και την αναπαραγωγής του είδους μας,
- στο περιβάλλον, μας βοηθάει να ενδιαφερθούμε περισσότερο γιαυτό, να μάθουμε πώς να το αντιμετωπίζουμε και να δημιουργήσουμε μια σχέση συμβίωσης μαζί του, έτσι ώστε ούτε εμείς να το καταστρέφουμε, ούτε και αυτό να μας «τιμωρεί», με τα φυσικά φαινόμενα που δημιουργεί.”
Δεν ξέρω πως το ακούτε εσείς, αλλά εγώ το βρήκα υπέροχη ιδέα και μάλιστα στο τελειότερο timing ever μια που ο θάνατος του Κρις, η αρρώστια της μητέρας του Πάνου, οι αυξανόμενες απαιτήσεις της δουλειάς και διάφορα άλλα δικά μου έχουν ταράξει τις ισορροπίες τις οποίες έχω απόλυτη ανάγκη για να είμαι καλά, και για να είναι καλά και οι γύρω μου. Ισορροπίες που θέλω και πρέπει να ξαναβρώ το συντομότερο, επαναπροσδιορίζοντας το κέντρο μου, και ξεσκαρτάροντας απο την ζωή και την καθημερινότητα μου ότι και όποιον σπαταλά την ενέργεια μου και χαλάει την συγκέντρωση μου. Οπότε γράφτηκα, και επιστρέφω πίσω στο σχολείο. Και διάλεξα και το τέλειο notebook για να κρατάω τις σημειώσεις μου, μαύρο αντί για ροζ, έτσι για να συμβολίζει κατά έναν τρόπο μια long due πορεία προς την ενηλικίωση, better late than never.
