My dear Blondies,
Με τα Σαρακοστιανά δεν το ΄χω πολύ – ή μάλλον δεν το ‘χω καθόλου- αν και αγαπώ πολύ το τρίπτυχο λαγάνα- ταραμοσαλάτα- μελιτζανοσαλάτα. Πολύ αλλά όχι τόσο ώστε να καθίσω να φτιάξω αλοιφές, οπότε για το τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας προτίμησα να εμπιστευθώ το tip που μου είχε δώσει δυο βδομάδες νωρίτερα ο αγαπημένος Στέλιος Μπουτάρης και να ψωνίσω όλες τις νηστίσιμες λιχουδιές από το μπακάλικο Παλλάδιον στην Αβάνα. (Της Φιλοθέης όχι της Κούβας). Μου είχε πει πως το συγκεκριμένο μαγαζί συνεργάζεται με κάποια κυρία που τους ετοιμάζει τέτοιου είδους μπινελίκια, είχα δοκιμάσει και την Ρωσική σαλάτα τους μερικές μέρες πριν, και πράγματι ότι πήρα – ταραμοσαλάτα, μελιτζανοσαλάτα, ντολμαδάκια, χταποδάκι ξυδάτο και ελιές- ήταν όλα άψογα.
Όμως ήθελα να βάλω και εγώ το touch μου, και να μαγειρέψω και κάτι για το καλό, οπότε αποφάσισα να φτιάξω μια μακαρονάδα με γαρίδες και σάλτσα ντομάτας. Έλα όμως που όταν με πιάσει το Αιγοκερίσιο μου θέλω να τα κάνω όλα to perfection…. Ζήτησα λοιπόν την συμβουλή του αγαπημένου φίλου και πολυβραβευμένου chef Μιχάλη Νουρλόγλου για τον ζωμό, και τα υπόλοιπα τα συμπλήρωσα μόνη μου.
Όταν σέρβιρα την μακαρονάδα μου – σε ποσότητα για να τραφεί ένας μικρός στρατός από την οποία διέσωσα μόλις ένα τάπερ για τον Ιάσονα- το σουξέ ήταν συγκινητικό. Και αφού πήρα το seal of approval και από το δυσκολάκι του σπιτιού μας, τον Πάνο δηλαδή, voila η συνταγή:
Ποσότητες δεν μπορώ να σας πω ακριβώς, εγώ για έξι άτομα (ή καλύτερα για 8) χρησιμοποίησα 34 φρέσκιες γαρίδες. Τις οποίες τις καθάρισα, και τα κεφάλια μαζί με τα τσόφλια τα έβαλα σε ένα ταψί και τα έψησα στους 200 βαθμούς για περίπου 15-20 λεπτά, μέχρι να πάρουν ένα ωραίο σκούρο πορτοκαλί χρώμα, και αφού πρώτα τα είχα πασπαλίσει με ένα κουταλάκι της σούπας αλεύρι.Τις καθαρισμένες γαρίδες (θυμόμαστε πάντα να βγάζουμε και το εντεράκι) τις άφησα στο ψυγείο για να τις ρίξω στην σάλτσα να βράσουν λίγο πριν σερβίρω τα μακαρόνια.
Στην συνέχεια, τα ψημένα κεφάλια και κελύφη τα έριξα σε μια μεγάλη κατσαρόλα με νερό και αλάτι και τα άφησα να βράσουν για περίπου 1,5 ώρα ξαφρίζοντας λίγο στην αρχή. Στην συνέχεια σούρωσα τον ζωμό και τον έβαλα στην άκρη για να τον χρησιμοποιήσω για την σάλτσα και το βράσιμο των μακαρονιών.
Για την σάλτσα χρησιμοποίησα δύο κουτιά κονκασέ και ένα πακέτο φρέσκα ντοματάκια κομμένα στην μέση, τρεις κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι, βασιλικό, ζωμό γαρίδας, και λίγη Sriracha γιατί τις σάλτσες μου τις θέλω πάντα να είναι κάπως πικάντικες. Οπότε αυτό είναι προαιρετικό υλικό. Τα έριξα όλα αυτά μαζί στην κατσαρόλα, πρόσθεσα και ένα ποτήρι λευκό κρασί και τα άφησα να βράσουν σε σιγανή φωτιά μέχρι να πήξει ωραία η σάλτσα.
Συμπλήρωσα τον υπόλοιπο ζωμό με νερό, έβρασα μέσα εκεί τα μακαρόνια -χρησιμοποιώ DeCeco spaghetti no12) και την ώρα που έριξα τα μακαρόνια να βράσουν έριξα και τις γαρίδες (αλατισμένες) μέσα στην σάλτσα και τις άφησα να βράσουν γύρω στα επτά με δέκα λεπτά. Σούρωσα τα μακαρόνια, τα ξανάριξα στην κατσαρόλα, έριξα μέσα την σάλτσα, ανακάτεψα καλά, τα μετέφερα σε ένα βαθύ σκεύος για pasta και τα σέρβιρα καυτά. Όχι που τα έφτιαξα εγώ, αλλά έγιναν epic, και super light μια που σε όλη αυτή την ποσότητα, εκτός από τα ίδια τα μακαρόνια, το πιο παχυντικό πράγμα ήταν οι τρεις κουταλιές της σούπας λάδι.
Κατά τα άλλα, το table setting ήταν απλό αλλά είχαμε πρωταγωνίστρια την κυρά-Σαρακοστή που μας έστειλε δώρο το ούζο Πλωμαρίου που το ευχαριστούμε θερμά, και οι λαγάνες που μας έφεραν οι φίλοι μας ήταν δύο διαφορετικά είδη από τον Βενέτη.
Τα σαρακοστιανά τα συνοδέψαμε με Verdea Traditionelle από την Ζάκυνθο και το κτήμα Γράμψα και την μακαρονάδα με Whispering Angel. Κλείσαμε το γεύμα μας απλά και παραδοσιακά με κλασσικό Χαλβά Κοσμίδη-Γαβρίλη και από τις 3 που καθίσαμε πότε πήγε 18:30 που σηκωθήκαμε, ούτε που το καταλάβαμε.
Είπαμε, όταν περνάνε ωραία, ο χρόνος κυλάει σαν γάργαρο νεράκι. Η κρασάκι. Και του χρόνου να είμαστε καλά.
Φιλιά
