Το ξέρω πως είναι τo field of expertise της Γιορς Τρούλι αλλά χαζεύοντας τις φωτογραφίες από τις εμφανίσεις στο κόκκινο χαλί των φετινών Oscars και στο πάρτυ του Vanity Fair δεν άντεξα. Αυτές ήταν λοιπόν – κατά την γνώμη μου- οι πιο ατυχείς εμφανίσεις της βραδιάς. 
Ξεκινώ από την Zoey Deutch και αυτό το Valentino couture που μοιάζει περισσότερο με κουρτίνα ξενοδοχείου XXX, ξέρετε, αυτά με την ημιδιαμονή και τα 25 διαφορετικά κανάλια με ταινίες σεξ. Όσο για το μπούστο, ειλικρινά δεν έχω λόγια. Μου κάνει κάπως σε αρχαιοελληνικό, αλλά για διαφορετικό νούμερο και σχήμα βυζιού η κάθε μεριά.
Περνάμε στην Joan Smalls που με το Schiaparelli couture της κάνει κάτι μεταξύ κουμπάρας σε γάμο με αυτό το ταφταδένιο κάτω μέρος, και μοντέλου σε αφίσα τσόντας με το μπούστο που αντί για τα κλασσικά φουντάκια – ή τις χιαστί μαύρες ταινίες- έχει αυτά τα λαμέ μικρο-καλύμματα που κάνουν πιο λουσάτα αλλα και με βάζουν και σε σκέψεις. Είναι άραγε κολλημένα πάνω στην ρόγα με σελοτεϊπ ή είναι ελεύθερα και σε κάποια φάση θα έχουμε αποκαλύψεις? 
Η Chrissy Teigen με το Georges Hobeika της μοιάζει σαν να έφυγε βιαστικά από το σπίτι με το καλό της νυχτικό και μόλις έφτασε θυμήθηκε πως εκτός από το φόρεμα είχε ξεχάσει να φορέσει και βρακί, οπότε προσπαθεί να κρύψει ότι μπορεί με το τσαντάκι.
Για την Cynthia Erivo και το Versace της θα μπορούσα να γράψω πολλά, αλλά φοβάμαι έτσι που την βλέπω μην βγει από την οθόνη και μου σκάσει καμιά ξανάστροφη, και γυρίσει το κεφάλι μου τρεις βόλτες. Όπως βλέπετε, κάτω απο το χαμόγελο είναι εμφανώς έξαλλη. Μάλλον γιατί είδε τον εαυτό της στον καθρέφτη και να συνειδητοποίησε το λάθος της. Extra φοβιστική λεπτομέρεια οι μυτερές νυχάρες που στο ένα χέρι είναι άσπρες και στο άλλο δίχρωμες. Τζήζους ρε κοπελιά!!!
Εδώ έχουμε την Candice Swanepoel με Zuhair Murad που όπως θα έλεγε και ο κύριος Κουδουνάρης το βρίσκω πολύ μπερδεμένο, με ηχηρό το «μπ». Και φόρεμα, και σόρτς, και λαμέ, και με έναν ώμο, και με φιόγκο, και με ουρά, ζαλίστηκα. Επίσης δεν μου αρέσει καθόλου το μαλλί με αυτή την τούφα που κρέμεται μπροστά σαν μαραμένο μαρούλι.
Η Gabrielle Union με Giambattista Valli couture έχει μάλλον ντυθεί σεμεδάκι από εκείνα που έπλεκαν παλιά κάτι θείες με το βελονάκι. Αφήστε που από μέσα μοιάζει να φοράει κάτι σε body με πολύ μεγάλο βρακί, πράγμα που ήταν χαριτωμένο μόνο στην σκηνή εκείνη με την Rebee Zellweger και τον Hugh Grand στην πρώτη ταινία της Bridjet Jones.
To Jean Paul Gaultier φόρεμα της Heidi Klum επίσης δεν το λες και πολύ καλόγουστο με αυτόν τον συνδυασμό λεοπάρ, ασημιού, μαύρου, και μπούστου που μοιάζει κάπως με φράχτη. Επίσης η ζώνη έτσι ψηλά που είναι φορεμένη είναι σαν να ανεβαίνει σιγά σιγά για να την πνίξει. Από μένα είναι όχι πιο μεγάλο και από του Μεταξά.
Η Margaret Quailey με αυτό το φόρεμα που δεν ξέρουμε και ποιου σχεδιαστή είναι μοιάζει με την Αστέρω. Δεν είναι μόνο το χρώμα που είναι εντελώς λάθος- την κάνει να μοιάζει με φάντασμα- ούτε το χτένισμα με τις κοτσίδες, ούτε το ύφος της το σεληνιασμένο. Είναι και που όλο το ρούχο δείχνει να είναι σε ελεύθερη πτώση, σαν να αδυνάτισε δέκα κιλά μέσα στην λιμουζίνα που την μετέφερε, αφήστε που τέτοια γόνατα δεν τα βγάζουμε έξω ποτέ. Ούτε και τα πόδια με τα κότσια που ασφυκτιούν έξω από τα πέδιλα άλλωστε. Στο εξής, μπότες ψηλές. Ή κάλτσες. Κάτι πάντως!!
Δεν ξέρω για σας αλλά εμένα το φόρεμα της Taylor Hill για κάποιον παράξενο λόγο μου θυμίζει λουσάτη πλαστική κουρτίνα μπάνιου. Διάφανο ύφασμα με φτερά - ή τρίχες?- , απλικέ λουλούδια, κρόσσια, γυαλάδα, αλλά μάλλον δεν έφτασε για να φτιάξει ολόκληρο το ρούχο οπότε άφησε το ένα πόδι όλο έξω, έβαλε και δυο λοξές τιράντες να κρατούν το οικοδόμημα στην θέση του, κρέπαρε και το μαλλί σε έναν κότσο που θυμίζει λαχανίδα και έφυγε.
Θα κλείσω το σεμνό αυτό ποστ με τον Billy Porter που φοράει custom Giles Deacon, με κοσμήματα Atelier Swarovski και παπούτσια Jimmy Choo . Δεν λέω, και ο Σάκης μας κάποτε φόρεσε μια φουστίτσα Valentino, αλλά ετούτο εδώ το αγόρι αποφάσισε μάλλον να ανταγωνιστεί την Ζωζώ Σαπουτζάκη και όλοι ξέρουμε πως η Ζωζώκα είναι μια και μοναδική και δεν αντιγράφεται. Έσπασε ο Θεός το καλούπι λέμε, και η Wella κρατά μυστικό το νούμερο της μαύρης βαφής μαλλιών αιώνες τώρα. Αφήστε που όσο τον παρατηρώ νομίζω πωςι κάτι λείπει από το κεφάλι του. Μια τιάρα? Μια περούκα? Ένα καπέλο? Δεν ξέρω, αλλά έτσι μου κάνει κάπως "λίγο".
Υ.Γ. Αυτή η "κριτική" είναι κάτι που κάνω κάθε χρόνο για τον χαβαλέ. Δεν διεκδικώ δάφνες στυλίστριας, ούτε γκουρού της μόδας. 'Αντε, και του χρόνου να είμαστε καλά.
Υ.Γ. 2 'Επεται σύντομα κομμάτι και για το Best off εννοείται, όχι μόνο για να μην νομίσει κανείς πως είμαι καμιά κακιασμένη ξινιόλα αλλά και γιατί υπήρξαν ρούχα και εμφανίσεις που πραγματικά μου έκοψαν την ανάσα, με την καλύτερη των εννοιών. Stay tuned..
