Τα Χριστούγεννα υπήρξαν πάντα οι πιο αγαπημένη μου γιορτή του χρόνου, και από τότε που γεννήθηκε ο Ιάσονας, το δέντρο και το στόλισμα του ήταν μεγάλη ιστορία στην ζωή μας.
Μάλιστα, για χρόνια ολόκληρα μάζευα ιδιαίτερα στολίδια από εκθέσεις, μαγαζιά και ταξίδια με αποτέλεσμα να δημιουργήσω μια πολύ μεγάλη και πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή, και παρόλο που κατά καιρούς τα δέντρα μας αλλά και το θέμα άλλαζαν, το concept παρμένε γενικά το ίδιο. Παιδικό.
Ξεκινήσαμε με αληθινά δέντρα που έκαναν το σπίτι να μυρίζει γιορτή – θυμάμαι ακόμα το πρώτο που στολίσαμε ever όταν ο Ιάσονας ήταν ούτε δύο μηνών – και μια χρονιά είχα την φαεινή ιδέα να διακοσμήσω το έλατο μας με αληθινά μπισκότα ζωγραφισμένα στο χέρι που είχα παραγγείλει ειδικά στην αγαπημένη μου φιλενάδα την Μάρθα και το Περί Καρπού της. Όμως είχα λογαριάσει χωρίς τον Droopy ο οποίος μέσα σε ένα βράδυ έφαγε όλα τα μπισκότα που έφτανε, και έγλυψε τα υπόλοιπα, με αποτέλεσμα και να αρρωστήσει και να τον τρέχουμε στον κτηνίατρο, και να στολίσω ξανά απ’ την αρχή.
Μια χρονιά είχα στολίσει μόνο με μικρά λούτρινα αρκουδάκια και καρό φιόγκους, μια άλλη είχαμε δει με την κουμπάρα μου την Μαρία σε ένα περιοδικό ένα δέντρο στολισμένο με γλόμπους βαμμένους στο χέρι σε διάφορα παλ χρώματα – εννοείται το κάναμε και αυτό- και κάθε φορά, όταν τελείωναν οι γιορτές, αντί να πετάξουμε το δέντρο στα σκουπίδια, πράγμα που το έβρισκα πάντα απίστευτα θλιβερό, το βγάζαμε στην βεράντα, το κόβαμε με ένα πριόνι κομμάτια και το καίγαμε στο τζάκι.
Αργότερα περάσαμε από τα αληθινά στα ψεύτικα, και αγοράσαμε ένα τεράστιο δέντρο από την Agrinvest στα Πατήσια που τότε μας είχε κοστίσει μια μικρή περιουσία και μάλιστα με τιμή χονδρικής, αλλά ήταν πράγματι ένα έπος που έβγαλε τα λεφτά του και με το παραπάνω. Για χρόνια ολόκληρα το στόλιζα υπέροχα, αλλά το project ήθελε σχεδόν μια μέρα ολόκληρη από την οποία την μισή την περνούσα σκαρφαλωμένη πάνω στην σκάλα. Μέχρι που μια μέρα έπεσα – και ευτυχώς την γλύτωσα με μερικές μελανιές- και ο Πάνος αποφάσισε να αποσύρουμε το μεγάλο δέντρο και να πάρουμε ένα μικρότερο.
Την χρονιά που αρρώστησε ο Κρις, ήταν η πρώτη φορά μέσα σε 27 χρόνια που δεν στόλισα δέντρο. Για να μην μείνει το σπίτι εντελώς ξεστόλιστο ήρθε η αγαπημένη Αντουανέτα Κουτσουράδη και έκανε ένα είδος εικαστικής γιορτινής παρέμβασης σε χρώμα ροζ, και την ευχαριστώ για μια ακόμα φορά πολύ για αυτή της την πρωτοβουλία, και έτσι πέρασαν οι γιορτές αν και το mood μας ήταν εντελώς χάλια.
Και πέρσι ήταν τελικά η τελευταία φορά που στόλισα κανονικό δέντρο, μια που από τον Φεβρουάριο ο Ιάσονας μετακόμισε σε δικό του σπίτι και εμείς θέλουμε μεν να μπούμε στο πνεύμα των γιορτών αλλά με όσο λιγότερη κούραση και ταλαιπωρία γίνεται, ειδικά που πέφτει πάλι όλο το «βάρος» σε μένα.
Έτσι όταν πριν μερικές μέρες περνώντας από το MySeason.gr, ένα μαγαζί με εποχιακά είδη εξαιρετικής πραγματικά ποιότητας που έχει ανοίξει στην γειτονιά μας είδα ένα χρυσό δέντρο με κλαδιά που είχαν ενσωματωμένα λαμπάκια, και ύψος 1.80 αποφάσισα πως αυτό ήταν ακριβώς ότι έψαχνα και το αγόρασα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Και την Δευτέρα που μας πέρασε, με την βοήθεια της κυρίας Μαριάννας ανέβηκαν για τελευταία φορά από την αποθήκη οι δέκα κούτες με τα στολίδια και τα λαμπάκια, ξεχώρισα αυτά τα λίγα που ήθελα να κρατήσω, και τα υπόλοιπα, μαζί με το παλιό slim δέντρο, είναι έτοιμα για να τα πάρει ο Ιάσονας στο δικό του σπίτι και να στολίσουν μαζί με το κορίτσι του για πρώτη φορά.
Το βρίσκω πολύ συγκινητικό που όλα αυτά τα διαλεγμένα ένα ένα στολίδια θα ζήσουν την δεύτερη εποχή τους στα χέρια του παιδιού που κάποτε τα χάζευε μαγεμένο και σήμερα έχει πια το δικό του σπιτικό, και ελπίζω να του φέρουν την ίδια χαρά που μας έδωσαν τόσα χρόνια. Και την ίδια τύχη.
Όσο για το δικό μας «ενήλικο» δέντρο όπως μου είπε ο Πάνος γελώντας, μπορεί να μην είναι τόσο εντυπωσιακό όσο τα προηγούμενα, ταιριάζει όμως τέλεια στο σπίτι και στις ανάγκες μας. Και έτσι όπως το χάζευα χτες βράδυ, φωτισμένο και μίνιμαλ αλλά with a twist γιατί το μίνιμαλ και η Ευούλα είναι δυο concepts μάλλον αντίθετα, σκεφτόμουν πως η ζωή αλλάζει μεν αλλά μια χαρά μπορούμε να την προλαβαίνουμε, αρκεί να αφήνουμε χώρο για αλλαγές όταν χρειάζεται, και να αγκαλιάζουμε τις νέες συνθήκες με ενθουσιασμό και πάθος.
Καλές γιορτές να έχουμε, και να είμαστε καλά, να ξαναστολίσουμε και του χρόνου.
