Το λέω καιρό τώρα, πως η μετακόμιση του Ιάσονα στο δικό του σπίτι ανέτρεψε πολλές, αν όχι τις περισσότερες ισορροπίες της ζωής μου. Μετά από αιώνες μείναμε με τον Πάνο πάλι οι δυο μας, και παρόλο που η βάσεις της σχέσης μας παραμένουν δόξα τον Θεό ακλόνητες, ο χρόνος που μου μένει ελεύθερος πια με έβαλε αναγκαστικά στην διαδικασία να επιλέξω τι θέλω – και τι πρέπει- να κάνω.
Μην το πάρετε στραβά, το πρέπει έχει να κάνει περισσότερο με την φυσική μου τάση να κάνω αυστηρά και μόνο τα πράγματα που με ευχαριστούν παρά με κάποιου είδους καταναγκασμό, και με δεδομένο το γεγονός πως εγώ έτσι κι αλλιώς κάθε δέκα χρόνια κάτι αλλάζω στην ζωή μου, παρουσιάστηκε μια χρυσή ευκαιρία για adjustment. Την οποία φυσικά, αποφάσισα να εκμεταλλευτώ.
Είναι και που παρόλο που κοντεύω πια να κλείσω και τα 55 νοιώθω ακόμα κάπου γύρω στα 20, ή άντε στα 30, οπότε το να καθίσω σπίτι μου και να ασχοληθώ με τα οικοκυρικά δεν έπαιξε ποτέ σαν προοπτική, είναι και που τα χρόνια του ονείρου μου – της συνταξιοδότησης μου στο Burton on the Water- αργούν ακόμα αρκετά, οπότε η απόφαση ήταν σχεδόν μονόδρομος.
Back to business λοιπόν μετά από δυο σχεδόν δεκαετίες, και προφανώς δεν εννοώ πως τόσον καιρό καθόμουν, κάθε άλλο παρά, απλά πως τώρα είναι η ώρα να βγω περισσότερο προς τα έξω σαν αυτό που είμαι στην πραγματικότητα παρά αυτό που άφηνα τόσα χρόνια να φανεί.
Το έγραψα με λίγα λόγια και στο status update μου στο FB πριν μερικές μέρες, όταν ο Πάνος μέσα από το edito του στο FnL αποφάσισε να μου αποδώσει και δημοσίως όσα έτσι κι αλλιώς ήταν δικά μου ιδιωτικώς :
«Όταν πριν από οκτώ χρόνια αποφασίσαμε να φτιάξουμε το FnL επέλεξα πολύ συνειδητά τον δεύτερο - μην σας πω τον τρίτο ή τον τέταρτο- ρόλο, για να στηρίξω τον Πάνο με όλες μου τις δυνάμεις, όπως έκανα άλλωστε πάντα στην διάρκεια αυτών των σχεδόν τριάντα χρόνων που είμαστε μαζί.
Προφανώς ως άνθρωπος προερχόμενος απο τον χώρο του Marketing και της επικοινωνίας ήξερα πολύ καλά πως αυτός ο ρόλος - της ροζ, ανέμελης, επιφανειακής και ελαφρώς κακομαθημένης Ευούλας - θα έδινε στην εικόνα το sparkle και το spiciness που θεώρησα και θεωρώ απαραίτητο για την δουλειά που κάνουμε μεν, θα εκλαμβανόταν από τους πιο έξω ως αυτό που έδειχνε δε. Αξεσουάρ.
Δεν με πείραξε ποτέ γιατί ήταν αναγκαίο κομμάτι του σχεδιασμού ενός Marketing plan που αποδείχτηκε εκ των πραγμάτων εξαιρετικά επιτυχημένο. Δεν θα σας κρύψω όμως πως είναι μια μεγάλη ικανοποίηση να αναγνωρίζεται η θέση μου, η σημασία μου αλλά και ο πραγματικός μου ρόλος στο FnL, better late than never.
That been said, τα καλύτερα είναι μπροστά μας. Ο Πάνος κι εγώ το ξέρουμε καλά γιατί τα σχεδιάζουμε με προσοχή, με ενθουσιασμό και κοιτώντας πάντα ψηλά και μακριά. Έχουμε άλλωστε μαζί μας την καλύτερη ομάδα συνεργατών που θα μπορούσαμε να ονειρευτούμε, την αγορά να μας στηρίζει και ένα κοινό που μας εμπιστεύεται κάθε μέρα και πιο πολύ και μας το δείχνει στην πράξη.
Εσείς ελπίζουμε πως τα απολαμβάνετε και πως θα μείνετε δίπλα μας σε αυτή την υπέροχη διαδρομή που έχει ακόμα πολύ, και εξαιρετικά ενδιαφέροντα δρόμο μπροστά της...»
Είμαι εδώ λοιπόν, έτοιμη να στηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις το FnL από τις επάλξεις πια και όχι από το παρασκήνιο, και ταυτόχρονα να δώσω ακόμα περισσότερη φόρα στο Blond. Νοιώθω πιο δημιουργική, πιο αποφασισμένη και πιο σίγουρη από ποτέ για τα όσα μέλλουν να έρθουν, όπως και για τις δυνατότητες , τις ικανότητες και τα ταλέντα μου. Είπαμε, η μετριοφροσύνη είναι μια εξαιρετικά υπερτιμημένη αρετή. Δεν είναι κακό άλλωστε να είσαι ταλαντούχος ή χαρισματικός. Κακό είναι να αφήνεις τα δώρα που σου έδωσε το σύμπαν ανεκμετάλλευτα, ή ακόμα χειρότερα, να τα χρησιμοποιείς για να κάνεις κακό στους άλλους.
Εγώ ότι έχω το δίνω στο 100% του και με όλη μου την ψυχή για την οικογένεια, τους φίλους, την δουλειά και τα όνειρα μου. Και μέχρι τώρα, αυτή η τακτική μόνο χαμένη δεν με έβγαλε. Οπότε με ένα άκρως ενδιαφέρον και δημιουργικό καλοκαίρι μπροστά μας, σηκώνω τα μανίκια και πέφτω στην μάχη με ενθουσιασμό και αποφασιστικότητα.
Και με στυλ φυσικά, γιατί χωρίς αυτό αγάπες δεν γίνεται τίποτα. Οπότε voila η ωραιότερη business τσάντα ever, το τελειότερο αξεσουάρ για τα meetings που έρχονται. Chic, ιδιαίτερη, ένα κανονικό style statement, που μπορεί να φιλοξενήσει όλα τα απαραίτητα. Από laptop, ατζέντες και φορτιστές, μέχρι όλα τα σχέδια μου για το μέλλον.
Λέγεται Peekaboo, είναι του οίκου Fendi, και την παράγγειλα σε χρώμα πορτοκαλί, παρόλο που φλέρταρα έντονα και με αυτή την υπέροχη τετραχρωμία του κρεμ με το γαλάζιο, το καφέ, και το μελί. Δεν ήταν πολύ εύκολο να την βρω - ήθελα το μεγαλύτερο μέγεθος απο αυτό που έβρισκα online, αυτό που βλέπετε εδώ, με την extra μεσαία τσέπη- ευτυχώς όμως έχω τα κονέ μου στο Λονδίνο και μερικά πράγματα γίνονται απλά ακόμα και όταν δείχνουν σχεδόν ακατόρθωτα. Και τώρα την περιμένω με ανυπομονησία. Όπως και τα καλύτερα που έρχονται.
