Ξεκίνησα να το παρακολουθώ πέρσι στα μέσα της σεζόν και κόλλησα. Και επειδή κάθε φορά που το έλεγα αντιμετώπιζα βλέμματα έκπληξης, έγραψα ένα κομμάτι όπου εξηγούσα τους λόγους του ενθουσιασμού μου.
Φέτος, το έπιασα από την αρχή, κι πέρα από δυο Galas που τα έχω χάσει επειδή τις Παρασκευές συνήθως βγαίνουμε, και μερικά επεισόδια που έτυχε να έχω το απόγευμα δουλειά και να μην προλάβω να τα δω, έχω σχηματίσει άποψη και μάλιστα εμπεριστατωμένη.
Θα ξεκινήσω με τα θετικά. Ο Στέλιος Κουδουνάρης εξακολουθεί να είναι ο αγαπημένος μου, και ένας από τους βασικούς λόγους που βλέπω My Style Rocks. Παρόλο που φέτος είναι πολύ πιο αυστηρός -μοιράζει άσσους/κεράκια απλόχερα, καμιά φορά μάλιστα μάλλον άδικα- και παρόλο που συχνά έχει τα νεύρα του και φαίνεται, παραμένει σοβαρός, ως επί το πλείστον ευγενής και με εντυπωσιάζει πραγματικά με την υπομονή του και με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τα ξεσπάσματα των παικτριών. Βέβαια, καμιά φορά αρπάζει ο άνθρωπος, και με το δίκιο του με αυτά που ακούει, αλλά γενικά, είναι κύριος και chic όπως και πέρσι.
Ο Λάκης Γαβαλάς μετά το πρώτο σοκ με τις εμφανίσεις του που είναι πάντα εικαστικά δρώμενα, είναι μια αποκάλυψη. Είναι ένας πανέξυπνος άνθρωπος με χιούμορ και αυτοσαρκασμό, είναι ευγενέστατος και ενθαρρυντικός, με απίστευτες γνώσεις γύρω από την διεθνή μόδα, και με παρατηρήσεις πάντα to the point. Δεν σας κρύβω πως είχα μια εντελώς διαφορετική άποψη για εκείνον, πράγμα που αποδεικνύει πόσο λάθος είναι να κρίνουμε τους ανθρώπους μόνο από την εξωτερική τους εμφάνιση. Είναι επίσης και η απόδειξη του ότι τίποτα στην ζωή δεν είναι τυχαίο, μια που ακριβώς επειδή είναι ένας πολύ χαρισματικός άνθρωπος, έχει καταφέρει να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες που συνάντησε στον δρόμο του.
Η Κατερίνα Στικούδη πέρα από υπερκουκλάρα – το σώμα της πραγματικά είναι epic- είναι και μια πανέξυπνη κοπέλα που ομως δεν καίγεται να αποδείξει την εξυπνάδα της σε κανέναν οπότε βγαίνει στο γυαλί άνετη και χαλαρή. Έχει χιούμορ, είναι γλυκιά, ρίχνει και καμιά φιτιλιά που και που για να ανάψουν οι καυγάδες μεταξύ παικτριών όπως είναι φαντάζομαι απαραίτητο για το concept, αλλά φροντίζει να κρατάει τις ισορροπίες και να μην κάνει καμία να νοιώθει άσχημα δίπλα της. Αν είχε και καλύτερο στυλίστα – στο Gala της Παρασκευής που μας πέρασε ήταν τόσο χάλια ντυμένη που έμοιαζε κοντοπόδαρη αν είναι ποτέ δυνατόν- θα ήταν εκτυφλωτική. Και επειδή η τέχνη θέλει θυσίες, όπως άλλωστε και αυτά τα κορμιά τούμπανα, λατρεύω τον τρόπο με τον οποίο γουρλώνει τα υπέροχα μάτια της κάθε φορά που αναφέρεται φαγητό ή λιχουδιά, και μετά αναστενάζει δηλώνοντας πόσο μα πόσο πολύ θα ήθελε να μπορεί να τα τρώει και εκείνη όλα αυτά αλλά δυστυχώς μένει με την λιγούρα.
Για την Έλενα Χριστοπούλου δεν έχω να πω ούτε θετικά ούτε αρνητικά, μου είναι μάλλον αδιάφορη. Είναι πολύ ωραία γυναίκα αλλά αυτό το είδος της ντάμας που δεν με τρελαίνει, υποθέτω πως θα έδειχνε σαράντα από τα εικοσικάτι της και θα συνεχίσει να δείχνει τόσο και στα πενήντα και της, και έχει και αυτό το μπλαζέ στυλάκι συνδυασμένο με μια διεκπεραιωτική ευγένεια που δεν με πολύ-πείθει. Προτιμούσα σαφώς την Μπέτυ Μαγγίρα που έδειχνε πιο original.
Πάμε στο ζουμί τώρα. Το φετινό My Style Rocks έχει δώσει μεγαλύτερο βάρος στο reality κομμάτι παρά στο στυλ. Προφανώς σε όλα τα παιχνίδια τέτοιου είδους οι παίκτες επιλέγονται με βάση και τον χαρακτήρα τους έτσι ώστε το interaction μεταξύ τους να είναι ενδιαφέρον, όμως φέτος νομίζω πως το παράκαναν γιατί παρακολουθούμε περισσότερο ξεκατίνιασμα και λιγότερες στυλιστικές προτάσεις.
Ο μπαξές τα έχει όλα, και ξέκωλα, και οικολόγο, και plus size, και petite, και IQ φουντουκιού, και ίντριγκες, και καυγάδες, και ξεκατινιάσματα. Αυτό που δεν έχει σε μεγάλο βαθμό είναι προτάσεις με φαντασία και με γούστο, να τις δούμε και να θελήσουμε να τις δοκιμάσουμε και εμείς, και αυτό το βρίσκω μεγάλο φάουλ.
Για μένα προσωπικά ήταν μεγάλη απογοήτευση η αποχώρηση της Αμίνας που την θεωρούσα φαβορί και που το στυλ της ήταν πραγματικά ενδιαφέρον, και οι αγαπημένες μου είναι η Κορίνα και η Janna. Και οι δύο έχουν γούστο και άποψη, και προτάσεις, και οι δύο ενδιαφέρονται για το κομμάτι του παιχνιδιού που έχει να κάνει με την μόδα και όχι για τα υπόλοιπα, και αυτό είναι εμφανές.
Η Κορίνα Αδραμιτίδου έχει δηλώσει άλλωστε πως μπήκε στο παιχνίδι για να δείξει πως οι γυναίκες με παραπανίσια κιλά μπορούν να ντύνονται ωραία και έξω από τα συμβατικά looks που περιμένει κάποιος, και αυτό από μόνο του είναι σημαντικό. Και όντως, έχει κάνει εμφανίσεις καταπληκτικές – ειδικά ως νύφη ντυμένη με πάπλωμα ήταν έπος- και ελπίζω ειλικρινά να φτάσει μέχρι το τέλος.
Η Janna Sireac έχει ακριβώς την εικόνα που θα ήθελα να είχα αν ήμουν λεπτή, και μπορεί να είναι κάπως άδικος ο ανταγωνισμός μαζί της για τα υπόλοιπα κορίτσια μια που είναι επαγγελματίας στυλίστρια και μάλιστα πολύ πετυχημένη, αλλά για εμάς τις τηλεθεάτριες είναι πραγματική έμπνευση μια που το στυλ της είναι impeccable.
Από την άλλη, υπάρχουν παίκτριες που πραγματικά προσβάλουν όχι μόνο την αισθητική αλλά και την νοημοσύνη μας. Όπως ας πούμε η Μαρία Καζαριάν που κατά δήλωση της είναι η Ελληνίδα Κιμ Καρντάσιαν και που σε όλα τα concept της είναι πάμπλουτη, αποδεικνύοντας η καημένη πως ότι πιο κοντά έχει δει σε πλουσία είναι οι πρωταγωνίστριες σε Βραζιλιάνικες η Τούρκικες σαπουνόπερες.
Ή όπως η new comer - και πραγματικά πολύ όμορφη- Δήμητρα Αλεξανδράκη που εμφανίζεται με ύφος εκατό καρδιναλίων και με τεράστιο τουπέ και που όλα της τα concepts είναι απλά και καθημερινά. Πάει στο καζίνο του Monte Carlo με Ferrari από τις Κάννες, πάει στην Ικαρία με κότερο, τα έχει με έναν πρωθυπουργό Ανατολκού κράτους και άλλα τέτοια πλύνε-βάλε, αλλά όταν έρθει η ώρα να τσακωθεί με την διπλανή της ανοίγει το στόμα της και μιλάει ο φορτηγατζής εντός της, και αμέσως μπαίνουν τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση.
Ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι η petite Τόνια Κουμπα που παίζει να είναι ο χειρότερος γλωσσοτσόκαρος που έχει περάσει ποτέ από το παιχνίδι. Δεν αφήνει κουβέντα να πέσει κάτω, απαντάει στα πάντα, και επιδεικνύει με κάθε πιθανή και απίθανη ευκαιρία την ευγλωττία της ελπίζοντας να την προσέξει κάποιος και να της κάνει πρόταση για εκπομπή στην τηλεόραση. Επειδή είναι όντως έξυπνη, ακούσει, μαθαίνει και προσαρμόζεται με εμφανώς θετικά αποτελέσματα, και επειδή θα μπορούσε όντως να είναι στυλιστικό παράδειγμα για άλλες μικροσκοπικές γυναίκες, νομίζω πως αδικεί πολύ τον εαυτό της βγάζοντας μια αγωνία που δεν έχει κανέναν λόγο να έχει.
Επίσης έχουμε και την οικολόγο Κρίστεν Λεωτσάκου που μπήκε στο παιχνίδι για να μας μιλήσει για την ηθική μόδα, αλλά αποδεικνύεται πως τα έχει κάπως μπερδεμένα τα πράγματα στο μυαλό της. Ελπίζω να τα ξεμπερδέψει σύντομα γιατί όντως ο σκοπός της είναι και ιερός και ενδιαφέρων, γιατί προς το παρόν η μεγαλύτερη στιγμή της ήταν το ότι μας γνώρισε τους κομποστοποιητές. Α, και χρειάζεται και επειγόντως κούρεμα γιατί τα μαλλιά της μοιάζουν έτοιμα να πάρουν δική τους ζωή και να την καταπιούν. 
Βέβαια, αυτή που εμένα με τρελαίνει με την χειρότερη των εννοιών είναι η Κιάρα Μαρκέζη. Που είναι 19 χρονών όπως συχνά πυκνά φροντίζει να μας θυμίζει αλλά μιλάει και ακκίζεται σαν πεντάχρονη, προσέλαβε όπως δείχνουν όλα στυλίστρια ενάντια στους κανόνες του παιχνιδιού όταν είδε τα δύσκολα στις βαθμολογίες, και που ειδικά στην αρχή με τα ψεύτικα νύχια, τις βλεφαρίδες περίπτερο και τα χείλη ροφού έμοιαζε περισσότερο με τραβέλι παρά με κορίτσι. ( Δεν έχω τίποτα εναντίον των τραβεστί by the way, εκεινες τουλάχιστον είναι original). Εκπροσωπεί ότι σιχαίνομαι, αυτά τα κοριτσάκια που είναι και βλήματα, και (αδίκως) ωραιοπαθή, και εντελώς ακαλλιέργητα, και τριτοδεύτερα, και επιφανειακά ως εκεί που δεν παίρνει. Με μοναδική – όπως φαίνεται από τα λεγόμενα της τουλάχιστον- φιλοδοξία να κάνει καριέρα ως ανθυπομοντέλα, δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν την απεχθάνομαι ή την λυπάμαι.
Οι υπόλοιπες παίκτριες είναι μάλλον αδιάφορες, κάποιες καλές κάποιες μέτριες και μια δυο εντελώς κακόγουστες, οπότε άφησα για το τέλος την μεγαλύτερη μου απογοήτευση. Την Ευρυδίκη Παπαδοπούλου που στα 28 της χρόνια διαγνώστηκε με λέμφωμα Hodgkin’s στο τρίτο στάδιο και χρειάστηκε να δώσει μια τεράστια μάχη – πέρασε έναν ολόκληρο χρόνο στο νοσοκομείο- από την οποία βγήκε νικήτρια. Μια αγωνίστρια της ζωής, μια γυναίκα με αποδεδειγμένα μεγάλη δύναμη, και μια κουκλάρα στα σχεδόν σαράντα της από την οποία θα περίμενε κανείς τώρα που της δόθηκε βήμα και ευκαιρία, να περάσει δεκάδες χρήσιμα και σοβαρά μηνύματα σε χιλιάδες γυναίκες που περνάνε δυσκολίες. Αντ’ αυτού, η μόνη της έννοια είναι να μας δείξει το αψεγάδιαστο όντως σώμα της, να μιλάει με νάζι και με φωνή δωδεκάχρονης, να ξεκατινιάζεται με τις συμπαίκτριες της και γενικά να παρουσιάζει μια εικόνα τόσο ασταθή και απογοητευτική που με κάνει να αναρωτιέμαι για ποιόν λόγο δείχνει να μην εκτιμά καθόλου την δεύτερη ευκαιρία που κέρδισε στην ζωή με το σπαθί της. Κρίμα, πολύ κρίμα.
Αυτά προς το παρόν, και εννοείται πως παρόλα τα faux pas, θα εξακολουθήσω να παρακολουθώ το My Style Rocks ελπίζοντας πως eventually θα έρθει και η ώρα του στυλ και των χρήσιμων συμβουλών και μαθημάτων.
