Είναι το καινούριο μου κόλλημα, και παρόλο που το παρακολουθώ μόλις ενάμιση μήνα τώρα, προσπαθώ να είμαι σπίτι τα απογεύματα στις 4:30 για να μην χάσω ούτε ένα επεισόδιο. Και τώρα που γράφω αυτό το ποστ είναι Κυριακή και το βράδυ έχει Gala οπότε θα μείνω σπίτι να δω ποια παίκτρια θα κερδίσει την εβδομαδιαία επιταγή των 2.500 χιλιάδων ευρώ και ποια θα αποχωρήσει από το παιχνίδι.
Και επειδή όποτε αναφέρω πως είμαι φαν αντιμετωπίζω among others και βλέμματα τεράστιας απορίας, σκέφτηκα να σας εξηγήσω τι είναι αυτό που αγαπώ στο My Style Rocks, και που σίγουρα δεν είναι ούτε το επίπεδο της πλειοψηφίας των κοριτσιών, ούτε οι ύφους έκτης δημοτικού ίντριγκες μεταξύ τους.
Κατ΄αρχάς λοιπόν να σας πω ότι ξεκίνησα να βλέπω την εκπομπή όταν έμαθα πως συμμετέχει η μαμά ενός παλιού συμμαθητή του Ιάσονα, η Νίνα Παπαϊωάννου. Με την οποία όπως αντιλαμβάνεστε είχαμε γνωριστεί ανάμεσα σε παιδικά πάρτι και sleep overs και την εποχή εκείνη έφτιαχνε κάτι καταπληκτικά κεριά. Στην πορεία τα παιδιά μας μεγάλωσαν και χαθήκαμε, αλλά παρακολουθούσα πάντα με ενδιαφέρον το fashion blog της και γενικά η εικόνα που είχα για εκείνη ήταν μιας ενδιαφέρουσας, καλλιεργημένης, έξυπνης και πολύ καλοντυμένης γυναίκας. Οπότε μου κέντρισε την περιέργεια η απόφαση της να συμμετάσχει σε ένα τέτοιου είδους show.
Στην συνέχεια, με κέρδισε η επιτροπή. Ήμουν πάντα φαν της Μπέτυς Μαγγίρα, μου αρέσει που είναι κουκλάρα και έξυπνη, και ατακαδόρα και σπιρτόζα, και με τον καιρό άρχισα να πιστεύω πως ο Δημήτρης Αργυρόπουλος για τον οποίο δεν είχα και την καλύτερη γνώμη από την εποχή της Μυκόνου και των περιοδικών της ΙΜΑΚΟ, μπορεί και να έχει γίνει με τον καιρό ένας πολύ διαφορετικός και συγκροτημένος άνθρωπος. Άλλωστε ξέρω καλύτερα από τον καθένα πως οι άνθρωποι αλλάζουν αν τον θελήσουν, και πως όλοι δικαιούνται δεύτερες, συχνά και τρίτες ευκαιρίες. Όμως αυτός που έγινε by far ο αγαπημένο μου είναι ο Στέλιος Κουδουνάρης με την υπέροχη Κυπριακή προφορά του (αυτό το νννντού και μμμμπού, η ννννντουλάπα, η μμμμπότα κλπ- όπως και οι ξεχασμένες λέξεις τύπου πανοφόρι, με κάνουν να γελάω αφάνταστα και με την απολύτως καλή έννοια) με τις εξαιρετικές του γνώσεις πάνω στην μόδα, και με την έμφυτη ευγένεια του.
Για τα κορίτσια δεν έχω να πω και πολλά, πέρα από την Φωτεινή Τράκα και την Κωνσταντίνα Κωνσταντινίδη που έχουν σπουδάσει μόδα και κρατάνε ένα επίπεδο και από την Νίνα που δίνει μαθήματα στυλ για πιο ώριμες γυναίκες και νομίζω πως η πλειοψηφία του κοινού μπορεί πιο εύκολα να ταυτιστεί μαζί της, οι υπόλοιπες είναι πάρε την μια και χτύπα την άλλη. Ανθυπομοντέλες και ανθυποπαρουσιάστριες με ύφος εκατό καρδιναλίων που ζουν την σύντομη δόξα τους στα σόσιαλ μήντια, και που ανοίγουν το στόμα τους και εκτοξεύουν αδιανόητες κοτσάνες, θάβουν η μια την άλλη με πάθος, πετάνε μπηχτές, ανοίγουν καυγάδες, θυμώνουν με την επιτροπή, κάνουν μούτρα, και όταν δουν τα σκούρα ξεσπάνε σε κροκοδείλια δάκρυα που υποθέτω πως είναι μέρος του κόνσεπτ για να κρατιέται το ενδιαφέρον μιας μερίδας του κοινού.
Προσωπικά αυτό είναι το κομμάτι που βαριέμαι αφόρητα, και λυπάμαι που μια παραγωγή που έχει πολύ ενδιαφέρουσες παραμέτρους αναγκάζεται να καταφύγει σε τέτοια τρικς. Θα μου άρεσε πολύ περισσότερο να περνάει το μήνυμα πως η μόδα και οι άνθρωποι που ασχολούνται μαζί της και την αγαπούν έχουν καλλιέργεια και επίπεδο, και πως ακόμα και τα κοριτσάκια αυτής της ηλικίας έχουν την δυνατότητα και το μυαλό να ασχοληθούν με σοβαρότερα πράγματα από το αν η επιτροπή έβαλε μεγαλύτερο βαθμό σε μια άλλη κοπέλα ή αν στραβοκοιτάχτηκαν μεταξύ τους στα παρασκήνια. Είπαμε όμως, στην ζωή δεν υπάρχει τελειότης.
Οπότε πάμε στο καλό κομμάτι που είναι οι πληροφορίες που μπορείς να πάρεις, και οι ιδέες. Μια που η επιτροπή πέρα από το ότι κρίνει την κάθε εμφάνιση, δικαιολογεί τι της αρέσει και γιατί, και τι όχι, και έτσι μας δίνει την ευκαιρία να μάθουμε ποιες γραμμές κολακεύουν και ποιους σωματότυπους, πως να κάνουμε layering και colour blocking, πως να συνδυάσουμε μεταξύ τους διαφορετικά prints και υφές, πως να παίξουμε με τα αξεσουάρ και γενικά, πως να βελτιώσουμε το ντύσιμο μας και να εκμεταλλευτούμε τα κομμάτια που έχουμε ήδη στις ντουλάπες μας, ή τι να ψωνίσουμε την επόμενη φορά που θα βγούμε στα μαγαζιά. Πράγματα δηλαδή που δύσκολα έχουμε τον τρόπο να μάθουμε, και μάλιστα βλέποντας τα στην πράξη, με παραδείγματα.
Εμένα, το My Style Rocks μου άλλαξε εντελώς την άποψη που είχα για τα αξεσουάρ. Και όταν πριν μερικές μέρες με έπιασα να χαζεύω ένα ρούχο στην ντουλάπα μου και να σκέφτομαι πόσο πολύ θα το αναδείκνυε ένα κολιέ με μεγάλους χρυσούς κρίκους που θα ταίριαζε τέλεια με τα επίσης χρυσά παπούτσια μου, και αν θα μπορούσα να το φορέσω με το λεοπάρ παλτό μου, συνειδητοποίησα πως έχει ανοιχτεί μπροστά μου μια καινούρια, ενδιαφέρουσα και πολύ δημιουργική διαδρομή. Και χτες το βράδυ που συνδύασα την καινούρια μου λαδί πουά μπλούζα με ένα μαύρο παντελόνι, μια μαύρη μακριά ζακέτα και ένα ζευγάρι λαδί μεταλλικά brogues αποφάσισα πως ο κύριος Κουδουνάρης θα είναι πολύ περήφανος για μένα… ;)
Υ.Γ. Άφησα επίτηδες για το τέλος την παρουσιάστρια, Κωνσταντίνα Σπυροπούλου γιατί ειλικρινά, δεν μπορώ ακόμα να αποφασίσω τι με ενοχλεί πιο πολύ. Η απύθμενη βλακεία της ή η αδιανόητη ατσουμπαλιά της.
