Η Κυριακή που μας πέρασε έκρυβε μια αναπάντεχη έκπληξη. Γιατί ο Πάνος αποφάσισε για πρώτη φορά στην ζωή του να γράψει κάτι προσωπικό στα social media του, και αυτό αναφερόταν σε μένα.Και δεν θα σας κρύψω πως διαβάζοντας τα όσα έγραψε συγκινήθηκα πολύ, γιατί παρόλο που τα ξέρω πολύ καλά πολλά χρόνια τώρα, είναι τελείως διαφορετική η αίσθηση του να τα βλέπεις γραμμένα να τα διαβάσει όλος ο κόσμος, και μάλιστα στο FB ενός ανθρώπου όπως ο Πάνος που είναι απόλυτα private, και που πραγματικά χρησιμοποιεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αυστηρά και μόνο για την δουλειά του. Να που όμως η ζωή κρύβει εκπλήξεις και που όσα χρόνια κι αν ξέρεις κάποιον, έρχεται η στιγμή που κάνει την υπέρβαση, και την ανατροπή, και την καρδιά σου να φουσκώνει από αγάπη.
«Δεν συνηθίζω τα προσωπικά post στο Facebook, για την ακρίβεια νομίζω δεν έχω κάνει ποτέ. Μέχρι σήμερα ... τι το ιδιαίτερο έχει η σημερινή μέρα; Τίποτα, απλά κάποια στιγμή γεννιέται η ανάγκη για ένα ευχαριστώ. Ευχαριστώ σε έναν άνθρωπο που έχει σταθεί πλάι μου σχεδόν τριάντα χρόνια τώρα, σε καταστάσεις εύκολες και δύσκολες, που έχουμε δημιουργήσει μαζί μια ζωή, που είναι η αγάπη μου και ταυτόχρονα σύντροφος, συνοδοιπόρος και «συνένοχος». Μιλάω προφανώς για την Ευούλα, τη γυναίκα μου, που βρίσκει πάντα τη δύναμη να είναι κοντά μου ακόμη και όταν χάνω τον δρόμο μου, να με συγχωρεί ακόμη και όταν δυσκολεύομαι εγώ να συγχωρήσω τον εαυτό μου. Την Ευούλα που με την αγάπη της αλλά και τον εκρηκτικό χαρακτήρα της μου δίνει κίνητρο και είναι αυτή που με ωθεί στο να προχωράω μπροστά ότι κι αν συμβαίνει. Όλα αυτά τα χρόνια περάσαμε όμορφα αλλά και καταστάσεις που πιστεύω ότι εύκολα θα μπορούσαν να διαλύσουν ζευγάρια και γάμους. Όχι όμως και εμάς. Βιώσαμε απώλειες, ξεστρατήματα, απογοητεύσεις ...ταρακουνηθήκαμε αλλά πάντα βρίσκαμε τη δύναμη να προχωράμε μπροστά και η Εύη πάντα έβρισκε τη δύναμη να με συγχωρεί και να με κάνει να συνειδητοποιώ τι αληθινά έχει σημασία...πιστεύω κι εγώ εκείνη.
Και σήμερα λοιπόν, ημέρα εκλογών και επιλογών, εγώ ξύπνησα με τη διάθεση να γράψω για μια φορά κάτι έντονα προσωπικό και να επιβεβαιώσω για μια ακόμη φορά τη δίκη μου επιλογή αλλά και να διεκδικήσω ξανά και πάντα τη δική της ψήφο εμπιστοσύνης ...»
Όσα γράφει, είναι αλήθεια. Όχι μόνο το ότι μ΄αγαπάει προφανώς όσο τον αγαπάω κι εγώ, ούτε το ότι έχουμε σταθεί ο ένας δίπλα στον άλλον σχεδόν τριάντα χρόνια και ότι έχουμε κάνει το έχουμε κάνει μαζί. Είναι αλήθεια πως μέσα σ΄αυτά τα χρόνια περάσαμε και πολύ δύσκολα, φάσεις που άλλα ζευγάρια θα τα διέλυαν, αλλά επιζήσαμε των καταστροφών και από την κάθε μία βγήκαμε δυνατότεροι, σοφότεροι και πιο ενωμένοι.Η κοινή ζωή με έναν άλλο άνθρωπο δεν είναι ποτέ όλο και μόνο ροζ, ούτε όλο και μόνο βόλτες στην λιακάδα. Κρύβει μπόρες, και καταιγίδες, και ψέματα, και προδοσίες, και απογοητεύσεις, και ρουτίνα, και παγίδες πολλές. Όλα όσα μας ενώνουν μπορούν εν δυνάμει και να μας χωρίσουν. Και όλα όσα θεωρούμε δεδομένα, να ανατραπούν.
Αντίθετα από τον Πάνο, εγώ έχω γράψει δεκάδες φορές για εκείνον. Για την αγάπη που του έχω, και για την πορεία που διανύσαμε και εξακολουθούμε να διανύουμε μαζί. Και μπορεί τα δικά του λόγια να έχουν μεγαλύτερο βάρος γιατί τα λέει σπάνια, όμως και οι δύο είμαστε πάντα ειλικρινείς. Όχι μόνο με τους άλλους αλλά και με τους εαυτούς μας.Επίσης, αγαπιόμαστε τόσο ώστε να αναγνωρίζουμε ο ένας στον άλλον το δικαίωμα ακόμα και στην μαλακία. Την πιο μεγάλη, την πιο ηχηρή, και την πιο απύθμενη. Όπως και την δυνατότητα να διαλέγουμε ξανά και ξανά και ξανά να μένουμε αντί να φεύγουμε, και να υπερασπιζόμαστε αυτή την αγάπη που μέσα στα χρόνια αλλάζει, πέφτει, σηκώνεται, εξελίσσεται και δεν παύει ποτέ να μας εκπλήσσει. Πάντα ευχάριστα.
Κι αν έχω να πω κάτι κλείνοντας αυτό το – επίσης πολύ προσωπικό –ποστ, είναι πως όταν αγαπάς κάποιον σημασία δεν έχει να μετράς τα λάθη του, ούτε τα πάθη του. Σημασία έχει να βρίσκεις την δύναμη να τον συγχωρείς, και να βρίσκει την δύναμη να σε συγχωρεί και εκείνος, και στο τέλος της μέρας να ξέρετε και οι δύο με απόλυτη βεβαιότητα πως είστε εκεί που θέλετε, με εκείνον που θέλετε. Με εκείνον που σας κάνει να είστε η καλύτερη, η πιο ευτυχισμένη και η πιο δημιουργική βερσιόν του εαυτού σας.
Υ.Γ. Πριν λίγο καιρό ο Πάνος μου είπε κάτι που μπορεί να μην το έγραψε στο ποστ του, ξέρω όμως πως ισχύει στο 100% του. «Ότι καλύτερο έχω υπάρξει στην ζωή μου ήταν με σένα, και για σένα.» Κι εγώ το ίδιο. Για χτες, για σημερα και για πάντα...
