Το κομμάτι αυτό είχε σαν αφορμή ένα δελτίο τύπου από τα αρκετά που έρχονται κάθε μέρα στο μέηλ μου, αν και, η αλήθεια είναι πως προ κορονοϊού έρχονταν πολύ περισσότερα. Το θέμα ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα και αξιόλογη δράση της εταιρίας L’ Oreal με τίτλο Stand for Pros που στόχο έχει να ενθαρρύνει τις γυναίκες που έβαφαν μέχρι τώρα τα μαλλιά τους στο κομμωτήριο να μην δοκιμάσουν να τα βάψουν μόνες τους στο σπίτι, αλλά να περιμένουν να περάσει η καραντίνα και έτσι να στηρίξουν τους κομμωτές των οποίων ο κλάδος είναι από εκείνους που πλήττονται.
Η υπεύθυνη επικοινωνίας της L’ Oreal Hellas κα Ζαμζάρα ζήτησε από διάφορες bloggers, δημοσιογράφους και influencers να φωτογραφηθούν με hashtag το #Istandforpros και εννοείται πως της απάντησα πως θα συμμετάσχω με χαρά. Όπως με χαρά είδα πως συμμετείχαν και πολλές άλλες κυρίες του χώρου, οπότε θεωρώ πως ο σκοπός – τουλάχιστον σε επικοινωνιακό επίπεδο- πρέπει να επετεύχθη. Όμως ας μιλήσουμε λίγο για την ουσία του πράγματος, και ας είμαστε ειλικρινείς.
Προφανώς στηρίζουμε τους επαγγελματίες κομμωτές, και κάποιες από εμάς θα κάνουμε όντως υπομονή μέχρι να ανοίξουν ξανά τα κομμωτήρια, εφευρίσκοντας στο μεταξύ λύσεις για την γκρίζα ρίζα μας είτε με ζιγκ ζάγκ χωρίστρες είτε αργότερα με ευφάνταστα φουλάρια που θα τα φοράμε ως αξεσουάρ δημιουργώντας η κάθε μια μας το δικό της στυλ. Προσωπικά, όταν φτιάξει με το καλό ο καιρός σκοπεύω να κυκλοφορώ από την βεράντα στο πάρκο για την βόλτα της Μπριζίτ με καπέλο Paja Toquila, και θα ανεβάζω και χιουμοριστικά selfies για τον χαβαλέ.
Θέλω να είμαι ειλικρινής όμως, και να σας πω ότι δεν το κάνω μόνο από την καλή μου την καρδιά, ούτε γιατί είμαι τόσο αλτρουιστικός τύπος. Το κάνω γιατί πρώτον το ξανθό μου χρώμα είναι το «σήμα κατατεθέν μου» in a way, και εννοώ ο συγκεκριμένος τόνος τον οποίο έχουμε παιδευτεί αφάνταστα με την κομμώτρια μου την Αγγελική Σέρβου για να τον πετύχουμε και να τον διατηρήσουμε, και δεύτερον γιατί ξέρω καλά πως καμιά βαφή super market ή φαρμακείου δεν μπορεί να τον πετύχει ακριβώς -μάλλον δεν μπορεί ούτε καν να τον πλησιάσει- οπότε από το να το καταστρέψω και μετά να τρέχουμε να το σώσουμε ματαίως, εννοείται πως προτιμώ να κάνω υπομονή, όσο χρειαστεί.
Επίσης, δεν το κάνω γιατί είμαι εντελώς άσχετη, και ακόμα κι αν υποτεθεί πως υπήρχε μια «οικιακή» βαφή που θα μπορούσε να πετύχει τον τόνο, δεν έχω την παραμικρή ιδέα για το πως θα μπορούσα να περάσω σωστά τα πίσω, και ξέρω με βεβαιότητα πως ο Πάνος ακόμα κι αν φιλοτιμιόταν να με βοηθήσει, δεν το έχει καθόλου το σπορ.
Οπότε ναι, εννοείται πως I stand for pros. Και I was standing for pros από ανέκαθεν, μένοντας πιστή στην κομμώτρια μου παρόλες τις προσκλήσεις για τζάμπα κουρέματα, χτενίσματα και βαφές από διάφορα κομμωτήρια που πέφτουν βροχή στις νορμάλ εποχές. Στην εποχή της εξειδίκευσης στην οποία πιστεύω με πάθος, ο κομμωτής και η κομμώτρια της κάθε μιας μας είναι οι άνθρωποι που ξέρουν ακριβώς τι θέλουμε, τι μας αρέσει και τι χρειαζόμαστε. Και το κυριότερο, ξέρουν και πως θα το πετύχουν χωρίς να καταστρέψουν τα μαλλιά μας, χωρίς να πειραματιστούν επάνω μας, και χωρίς να μας βάλουν σε περιπέτειες. Γιατί πέρα από το ότι έχουν το ταλέντο, αλλιώς δεν θα τους διαλέγαμε και δεν θα τους συστήναμε, έχουν και τις απαραίτητες σπουδές, την επιμόρφωση και την αγάπη γι΄αυτό που κάνουν και το οποίο είναι το field of their expertise.
Έχοντας περάσει από δεκάδες φάσεις στο θέμα μαλλί, και από όλα τα πιθανά και απίθανα χρώματα, ξέρω από πρώτο χέρι πόσο δύσκολο πράγμα είναι να βρεις τον κομμωτή ή την κομμώτρια που συνδυάζει όλα όσα έχεις ανάγκη. Γι' αυτό και έχω αλλάξει ελάχιστα κομμωτήρια τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια. Υπήρξα πιστή πελάτισσα - και φίλη- του Βαγγέλη Χατζή για πάνω απο μια δεκαετία, και αν ποτέ ξανάρχιζα να κόβω τα μαλλιά μου κοντά σε εκείνον θα επέστρεφα μια που στην Αθήνα δεν υπάρχει καλύτερο ψαλίδι, όταν μετακόμισα στο Λονδίνο γνώρισα τον Apollon Victoratos στον οποίο πηγαίνω ακόμα όταν είμαι στην αγαπημένη πόλη, και όταν γύρισα στην Ελλάδα ακολούθησα την Αγγελική Σέρβου που στο μεταξύ είχε φύγει από τον Βαγγέλη και στην οποία παραμένω πιστή μέχρι σήμερα. Και μ΄αυτούς έχω κλείσει σαν γυναίκα που έλεγε και μια ψυχή, και δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να με πείσει να απιστήσω. Προτιμώ απλά να μείνω άβαφτη και αχτένιστη, και that’s it.
Αγγελική σε περιμένω λοιπόν.. Μετράω μέρες για την ακρίβεια. Και στο μεταξύ, κάνω σπίτι μου αυτά που μπορώ και ξέρω να κάνω σε σχέση με τα μαλλιά μου. Λούζομαι με Olaplex, τους βάζω θεραπείες, μετάξι και λάδια, τα αφήνω να στεγνώνουν φυσικά, χωρίς πιστολάκια, πίνω τις βιταμίνες μου, και τα βλέπω μέρα με την μέρα να δυναμώνουν και να αναδομούνται. Έτσι, όταν θα έρθει η ώρα να βρεθούμε ξανά, θα έχεις μια πολύ υγιέστερη βάση για να δουλέψεις από αυτή που άφησες.
Υ.Γ. Μένουμε σπίτι και πρσπαθούμε να παραμένουμε όσο πιο δημιουργικοί γίνεται, έστω και με βοήθεια. Για το ροζ κολάζ που βλέπετε λοιπόν, να ευχαριστήσω τον λατρεμένο γραφίστα της ζωής και της καρδιάς μου, ο οποίος βοηθάει με χαρά την μαμά του όταν χρειαστεί… Jason Deligiannis Fetsis, love you so much!!!
