Όπως πάντα όταν πιέζομαι, αναζητώ τρόπους να ανανεωθώ και να αλλάξω mood και παραστάσεις. Αυτή την φορά, και λίγο πριν φύγω για Λονδίνο, αποφάσισα να κάνω και μια μικρή ανακαίνιση στο σπίτι μας, η οποία τελείωσε μόλις, επιτυχώς. Μην φανταστείτε κάτι τρομερό, ένα φρεσκάρισμα έγινε περισσότερο, με αλλαγές χρωμάτων στις στόφες των επίπλων και με προσθήκη ορισμένων οικογενειακών κομματιών από τις μαμάδες μας, που όμως νομίζω πως όντως έδωσαν στον χώρο μια νέα πνοή.
Μέσα στα τελευταία είκοσι χρόνια, από τότε δηλαδή που πάψαμε να είμαστε περιπλανώμενος θίασος και γίναμε – έστω και όχι απολύτως mainstream- οικογένεια, στα σπίτια μας παίζω με τα χρώματα. Και όσο περνάει ο καιρός, και ωριμάζω και χαλαρώνω, τόσο χαμηλώνω τους τόνους. Από το πορτοκαλί, λαχανί και κίτρινο πρώτο μας κοινό σπίτι περάσαμε στο επόμενο που ήταν γαλάζιο και λαδί, και μετά ήρθαμε σε αυτό στο οποίο μένουμε ακόμα που ήταν και το μοναδικό με λευκούς τοίχους, εκτός από το γραφείο μου που είναι πάντα ροζ.
Και εδώ βέβαια το χρώμα είχε την παρουσία και την θέση του κυρίως όμως σαν πινελιά σε έναν μάλλον ουδέτερο καμβά από λαδί και μπεζ. Βαριές τιρκουάζ κουρτίνες ασορτί με τις καρέκλες της τραπεζαρίας και μαξιλάρια σε τόνους λαχανί και φούξια που όμως άρχισαν να με κουράζουν γρήγορα και έτσι, λίγο καιρό πριν και με την ευκαιρία της προσθήκης των επίπλων που λέγαμε αποφάσισα να αντικαταστήσω το τιρκουάζ με ένα απαλό γαλάζιο, τον τόνο που οι Άγγλοι ονομάζουν egg duck blue.
Η φίλη μου η Λένα μου σύστησε έναν εξαιρετικό όπως αποδείχτηκε ταπετσιέρη από εκείνους τους παλιούς τεχνίτες που κάνουν την δουλειά τους με μεράκι και τεράστια προσοχή στην λεπτομέρεια (και σε πολύ λογικές τιμές) και ο οποίος ανέλαβε να μου συντηρήσει και τους δύο καναπέδες κρατώντας όμως τα παλιά υφάσματα που τα αγαπώ πολύ και δεν ήθελα να τα αλλάξω.
Τα έστειλε όμως σε ένα καθαριστήριο με το οποίο συνεργάζεται, άλλαξε όλα τα εσωτερικά των μαξιλαριών, και όλα τα λάστιχα και για να μην πολυλογώ, το σαλόνι που μου παρέδωσε μια μόλις εβδομάδα μετά ήταν σαν καινούριο.
Όπως σαν καινούριες έγιναν και οι καρέκλες της τραπεζαρίας με το υπέροχο βελούδο τους, και το στρογγυλό σκαμπώ το οποίο επίσης το ταπετσάρισε to perfection, και τα extra μαξιλάρια για τους καναπέδες που τα έφτιαξε από το ίδιο ύφασμα το οποίο ξέχασα να σας πω ότι το βρήκα και το παράγγειλα από τον ίδιο, που διαθέτει δεκάδες δειγματολόγια για να διαλέξουμε.
Στην συνέχεια σειρά είχε η μπερζέρα ή οποία ήταν επίσης ντυμένη με ένα πολύ έντονο ριγέ που το αντικατέστησα με μια εξαιρετική λουλουδάτη στόφα που βρήκα στον Χυτήρογλου.
Μέχρι να μου παραδώσει ο κύριος Ζακόπουλος (έτσι λέγεται ο καταπληκτικός ταπετσιέρης που τον βρίσκετε στο 210 6510183, Καραϊσκάκη 70 Αγία Παρασκευή) ασχολήθηκα με αυτόν τον υπέροχο μπουφέ που πήρα από το σπίτι της μαμάς του Πάνου και ο οποίος είναι παλιά ντουλάπα του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία αγορασμένος σε δημοπρασία πολλά χρόνια πριν όταν το iconic ξενοδοχείο ανακαινίστηκε. Ταίριαξε τέλεια στην θέση του παλιού και γέμισε με όλα τα καλά μας ποτήρια και στολίστηκε με την συλλογή μου από καράφες που πάνω του αναδείχτηκε μοναδικά.
Ο παλιός μου μπουφές μετατράπηκε σε έπιπλο τηλεόρασης αλλάζοντας απλά πόμολα στις πόρτες και τα συρτάρια του (τα βρήκα στο Zara Home) ενώ άλλαξα και το ένα από τα δύο coffee tables μας με ένα καταπληκτικό κομμάτι του Καραγεωργίου από την ίδια σειρά με την τραπεζαρία μας. Μοναδικά, χειροποίητα και σκαλισμένα στο χέρι έπιπλα από αυτά που δεν κατασκευάζονται πια και που τα είχαν αγοράσει οι γονείς μου πριν από σχεδόν σαράντα χρόνια.
Δίπλα στην μπερζέρα χώρεσε τέλεια ένας περιστρεφόμενος κύβος-βιβλιοθήκη που επίσης ανήκε στην μαμά του Πάνου και που δίνει ένα εντελώς British style σε αυτή την γωνιά που είναι τέλεια για διάβασμα έτσι όπως πέφτει το φως της ασημένιας λάμπας που ήταν ένα από τα δώρα του γάμου μας, ενώ έβγαλα και τις τιρκουάζ κουρτίνες οπότε όχι απλά ελάφρυνε ο χώρος και χαμήλωσαν ευχάριστα οι χρωματικοί τόνοι, αλλά φώτισε και το σπίτι ακόμα πιο πολύ.
Το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετώπισα ήταν ο πίνακας της αγαπημένης μου φιλενάδας και extremely talented ζωγράφου Στέλλας Βιοπούλου που αρχικά κρεμόταν πάνω από το παλιό μπουφέ και που εννοείται πως δεν ήθελα να τον αποχωριστώ με τίποτα. Με μερικές μετακινήσεις και συμπτύξεις όμως, βρήκε την τέλεια θέση στην γωνιά με τους Βούδες μου, και έτσι τώρα μπορώ να σας παρουσιάσω το αποτέλεσμα ολοκληρωμένο.
Και έπεται συνέχεια μια που με την μετακόμιση του Ιάσονα στο δικό του σπίτι θα μεταφέρω το γραφείο μου στο πρώην υπνοδωμάτιο του και θα κάνω το παλιό γραφείο μου ξενώνα, οπότε stay tuned και για αυτό το project. Το οποίο περιλαμβάνει επίσης tone down στα χρώματα μια που σκοπεύω να περάσω από το έντονο ροζ/κίτρινο σε ένα απαλό powder pink με πολλές καινούριες λεπτομέρειες που νομίζω πως θα σας αρέσουν πολύ.
Επίσης, θα έχω πια το ολόδικο μου μπάνιο, πράγμα που σημαίνει πως θα απλώσω παντού τα δεκάδες μπουκαλάκια και βαζάκια με τις κρέμες και τα κουτιά με τα καλλυντικά μου, και ψάχνω ήδη για κουρτίνα και χαλάκια σε συνδυασμό γαλάζιου – που είναι το χρώμα του μπάνιου- με ροζ που είναι το χρώμα της Ευούλας. Είπαμε, εποχή ανανέωσης έτσι για να καταπολεμήσω τον Κρόνο, και τον χρόνο….
*Σε όλες τις διπλές φωτογραφίες, αριστερά είναι το παλιό και δεξιά το καινούριο...
