Κυριακή μεσημέρι και το σπίτι έχει μυρίζει ήδη φαγητό. Ετοιμάζω μια σάλτσα ντομάτα για να φτιάξω το βράδυ σουτζουκάκια κοτόπουλο, και η μυρωδιά του κίμινου και της κανέλας φτάνει μέχρι το γραφείο μου, και με κάνει να θέλω να πάω στην κουζίνα, να ανοίξω την κατσαρόλα και να επιδοθώ σε καταιγισμό παπάρας, βουτώντας μεγάλα κομμάτια φρέσκου ψωμιού στην καυτή, μοσχομυριστή, υγρή λιχουδιά . Από το φιλόδοξο αυτό πρότζεκτ όμως απουσιάζει ένα σημαντικό στοιχείο, δεν έχουμε φρέσκο ψωμί, ούτε και μπαγιάτικο άλλωστε, οπότε αποφασίζω να κατευνάσω την λιγούρα μου με το να απασχοληθώ με κάτι πιο δημιουργικό. Να γράψω ένα κομμάτι για τον χτεσινό βασιλικό γάμο, αυτόν της (ηθοποιού μαθαίνω) πριγκίπισσας Θεοδώρας με τον επί πολλά χρόνια αγαπημένο της δικηγόρο Μάθιου Κουμάρ.
Να ξεκινήσω λέγοντας πως δεν θα μπω στην διαδικασία να σχολιάσω αν καλώς τους έδωσαν το Βυζαντινό Μουσείο υπό τις συνθήκες που τους το έδωσαν για το pre-wedding party, προσωπικά θεωρώ πως πέρα από την Βρετανική Μοναρχία – και αυτή βέβαια την εποχή της αξέχαστης Λιζ- και την βασιλική οικογένεια του Μονακό επειδή είναι όλοι πανέμορφοι και με star quality, όλοι οι άλλοι βασιλικοί οίκοι είναι irrelevant πια, και οι Έλληνες Royals δεν αποτελούν όχι κίνδυνο, αλλά ούτε καν σοβαρό θέμα συζήτησης για τους Έλληνες σαράντα χρόνια μετά. Όπως και οι Έλληνες είναι irrelevant για εκείνους άλλωστε, αλλιώς πως να εξηγήσει κανείς πως επέλεξαν να χορέψουν το τραγούδι στην Δραπετσώνα στο πάρτι τους? Οι άνθρωποι δεν μιλάνε Ελληνικά, ή μάλλον τα μιλάνε κούτσα κούτσα αλλά δεν καταλαβαίνουν τα περισσότερα, και ζουν τις ανέμελες ζωές τους μακριά από δω, και πολύ καλά κάνουν. Και μην κοιτάτε την Άννα Μαρία και τον Παύλο που πάνε κι έρχονται κάθε τόσο μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου για να διατηρήσουν το legacy της οικογένειας ζωντανό στην χώρα, είναι σαφές πως όσο περνάει από το χέρι της Μαρί Σαντάλ – και περνάει πολύ μια που ο daddy της πληρώνει- θα συνεχίσουν να μένουν κάπου μεταξύ Λονδίνου και Νέας Υόρκης και να έρχονται στην Ελλάδα τα καλοκαίρια, για τουρισμό.
That being said, ας ασχοληθούμε λοιπόν με το πιο ενδιαφέρον κομμάτι αυτού του γάμου που για μένα ήταν οι λεπτομέρειες, και δη οι στυλιστικές. Θα ξεκινήσω από την Άννα Μαρία που εμφανίστηκε στην Μητρόπολη στο πλευρό του Νικόλαου κρατώντας μια τσάντα που σχεδίασε ειδικά για εκείνην (έχει και τα αρχικά της επάνω) η αδερφή της Βασίλισσα Μαργαρίτα Β της Δανίας, η οποία είναι πολύ ενδιαφέρων τύπος τελικά.
Σπούδασε Φιλοσοφία και Διεθνές Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο Aarhus, στην ομώνυμη πόλη της Δανίας και συνέχισε τις σπουδές της στην Αγγλία, στο London School of Economics. Ανέκαθεν όμως ήταν λάτρης της τέχνης. Διοχέτευσε την έμφυτη κλίση της για τις τέχνες στη ζωγραφική, στο σχέδιο, στον χορό, στη διακόσμηση, στην αρχιτεκτονική, στη σκηνογραφία, στην ενδυματολογία. Το 1977 «Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών» του Τόλκιν κυκλοφόρησε στη Δανία εικονογραφημένος από κάποια άγνωστη καλλιτέχνη, την Ινγκαχίλντ Γκράτχμερ. 11 χρόνια αργότερα η ίδια αποκάλυψε ότι πίσω από την Ινγκαχίλντ Γκράτχμερ κρυβόταν εκείνη. Ήταν επίσης σχεδιάστρια κοστουμιών και καλλιτεχνική διευθύντρια παραγωγής για την ταινία «Ehrengard: The Art of Seduction», μια ταινία μεγάλου μήκους που έκανε πρεμιέρα στο Netflix τον Σεπτέμβριο του 2023. Για την παραγωγή του Netflix, η βασίλισσα σχεδίασε 51 κοστούμια και έφτιαξε 81 κολάζ, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ως βάση για τα σκηνικά.
Οι πίνακές της έχουν παρουσιαστεί σε διάφορα μουσεία, μεταξύ άλλων σε μια πρόσφατη έκθεση στο Musée Henri-Martin της Γαλλίας, ενώ η συνεργασία της με το Βασιλικό Θέατρο της Κοπεγχάγης είναι στενή. Η βασίλισσα Μαργαρίτα, μαζί με τον σύζυγό της (Ερρίκο της Δανίας), μετέφρασαν στα δανικά το βιβλίο της Σιμόν Ντε Μποβουάρ «Όλοι οι άνθρωποι είναι θνητοί». Επίσης είναι μανιώδης καπνίστρια από την ηλικία των 17 ετών, συνήθεια την οποία αρνείται να εγκαταλείψει μέχρι σήμερα. Φέτος εγκατέλειψε τον θρόνο και πέρασε το στέμμα στον πρωτότοκο γιο της, όμως οι Δανοί εξακολουθούν να λατρεύουν την «θεία Νταίζη» όπως την αποκαλούν, ακολουθώντας τους Άγγλους και βρίσκοντας πολύ χαριτωμένο αυτό το υποκοριστικό του ονόματος της και το λογοπαίγνιο με το ομώνυμο λουλούδι.
Όσο για την νύφη, ακολούθησε την μακρά παράδοση της οικογένειας της και φόρεσε μαζί με το νυφικό της την ίδια διαμαντένια τιάρα η οποία αρχικά ανήκε στην γιαγιά της, την βασίλισσα Ίνκγριντ της Σουηδίας, στην συνέχεια την φόρεσε η Άννα Μαρία στον γάμο της με τον Κωνσταντίνο, μετά η Αλεξία στην δικό της γάμο, και φαντάζομαι πως θα την δούμε και στο κεφάλι της Ολυμπίας όταν έρθει η ώρα. Και πάει λέγοντας. Επίσης να σας πω ότι το πέπλο είναι κι αυτό οικογενειακό κειμήλιο 120 ετών και η ανθοδέσμη είχε μιγκέ, όπως και εκείνη της μαμάς της.
Δεν ξέρω αν φόρεσε και κάτι μπλε, και κάτι δανεικό, αυτά ίσως τα μάθουμε στα ρεπορτάζ των αρμοδίων για θέματα μόδας, πάντως συμπληρωματικά μπορώ να σας ενημερώσω πως το νυφικό της ήταν δημιουργία της Σήλιας Κρηθαριώτη, οι παράνυφες φορούσαν κάτι μωβ φορέματα που τα βρήκα μάλλον αδιάφορα, η τούρτα του γάμου ήταν τετραόροφη, η δεξίωση έγινε στο One & Only Aesthesis στην Γλυφάδα που το είχαν κλείσει όλο για την διαμονή των καλεσμένων, και τον στολισμό της εκκλησίας, του πάρτι, της δεξίωσης, όπως και την ανθοδέσμη – πολύ σικ όλα- τα είχε αναλάβει το Studio 7 της Λένιας Κυριανίδου. Επίσης, οι καλεσμένοι πέρα από την χειροποίητη σε παραδοσιακό εργαστήριο πηλού μπομπονιέρα με τα αρχικά του ζευγαριού πήραν ως δώρο τοπικά προϊόντα όπως μέλι, τσάι του βουνού κ ελαιόλαδο.
Τέλος, να πω ότι από όλες τις εμφανίσεις που είδα από χτες στα σόσιαλ μου άρεσε πιο πολύ αυτή της Ιρένε Ουνταγκαρίν που είναι η κόρη της Ινφάντα Κριστίνα, ζει στην Οξφόρδη, και σπουδάζει στον τομέα του Τουρισμού. Ομορφούλα και πάρα πολύ σικ, και μπράβο της.
Αυτά από μένα, πάω να συνεχίσω να ασχολούμαι με τα σουτζουκάκια μου.
Φιλιά
