Δεν ξέρω για σας, όμως εγώ τώρα που αρχίσαμε να μπαίνουμε σε αυτή την περίφημη νέα καθημερινότητα νοιώθω αφάνταστα κουρασμένη.Μάλλον γιατί δυο μήνες τώρα είχα μπει τον αυτόματο, και τα έκανα όλα με κέφι και με μπρίο- ή και όχι- επειδή έτσι έπρεπε και δεν είχα άλλη εναλλακτική, και τώρα που επιτέλους μπορώ να κάνω πια περισσότερα πράγματα, και που διαφαίνεται και ένα κάποιο φως στην άκρη του τούνελ, νοιώθω την ενέργεια μου να εξατμίζεται με το παραμικρό ίχνος προσπάθειας προγραμματισμού.
Σχεδόν σέρνομαι το πρωί που ξυπνάω, και θα πατούσα με χαρά το pause για κανένα δεκαπενθήμερο αν αυτό δεν θα μου στερούσε και τα πράγματα που θέλω να κάνω, πολύ. Οπότε συμβιβάζομαι και κάνω ότι έχω να κάνω κυρίως μουρμουρίζοντας, αυτή την στιγμή το πλυντήριο δουλεύει φουλ γιατί αύριο έρχεται η κυρία Μαριάννα και πρέπει να βρει καθαρά ρούχα για σιδέρωμα, όταν τελειώσω το κομμάτι θα πρέπει να ανασύρω κάποια καλοκαιρινά γιατί έχω αρχίσει να ζεσταίνομαι κανονικά και μέχρι να αποφασίσω να ασχοληθώ σοβαρά με την αλλαγή βάρδιας στις ντουλάπες μου – μιλάμε για mega project δυο φορές τον χρόνο- πρέπει να έχω με κάτι να ντυθώ, αύριο αποσύρεται και το πάπλωμα πια για να πάρει την θέση του η κοτονένια κουβερτούλα και άλλα τέτοια βαρετά, ενώ το μόνο που θα ήθελα θα ήταν να αράξω στην βεράντα και να κοιτάζω εκστατική το bottle brush που ανθίζει κάθε μέρα και πιο πολύ κάνοντας σχέδια για τις διακοπές, αν και όποτε έρθουν.
Βέβαια, δεν έχει μόνο βαριεστημάρες αυτή η εποχή, έχει και ενθουσιασμό μια που ετοιμάζω φουλ το picnic του Blond και έχω άλλα δύο events στα σκαριά για τον Ιούλιο, έκανα και το πρώτο τραπέζι στο σπίτι για μερικούς αγαπημένους φίλους και περάσαμε υπέροχα - και λίγους λίγους θα μαζέψω και τους υπόλοιπους που τους έχω επιθυμήσει αφάνταστα- έψησα και τον Πάνο να οργανώσει και εκείνος ένα boys night στην βεράντα με πούρα και ποτά, και εξακολουθώ μια στο τόσο να δοκιμάζω καινούριες συνταγές όπως το «κοτόπουλο με 40 σκόρδα» του αγαπημένου μου Γιώργου Παπακώστα που για χάρη της άναψα κυριολεκτικά φωτιές στην κουζίνα μου και αισθάνθηκα εντελώς Master Chef.
Για να είμαι ειλικρινής, φοβήθηκα μην κάψω τελικά τον απορροφητήρα και δεν την άφησα να σβήσει μόνη της όπως θα έπρεπε, αλλά όπως και να έχει, ήταν ένα εντυπωσιακό βήμα προς την τελειοποίηση των μαγειρικών μου skills και αύριο θα την ανεβάσω για να την κάνετε και εσείς αν θέλετε. Το φαγητό βγήκε epic και το συνδυάσαμε με παγωμένο ροζέ κρασί και το καινούριο παγωτό της Kayak που λέγεται Grand Cru, είναι φτιαγμένο από σοκολάτα Nyangbo, είναι πασπαλισμένο με φύλλο χρυσού και έφτασε στο σπίτι συνοδευμένο από ένα χρυσό κουτάλι με το όνομα μου επάνω, οπότε όπως αντιλαμβάνεστε, όταν το τρώω νοιώθω πιο πριγκίπισσα από ποτέ.
Τέλος, περιμένω με ανυπομονησία να παραλάβω το καινούριο λανσάρισμα της Valmont, μια σειρά προϊόντων βασισμένη στις αρχές της ολιστικής ιατρικής που ενισχύει την φυσική ικανότητα του δέρματος να ανακτά καθημερινά την ισορροπία του, στηρίζοντας το μικροβίωμα, δηλαδή το οικοσύστημα της υγείας του δέρματος. Εννοείται πως θα σας τα πω όλα αναλυτικά όταν θα τα έχω στα χέρια μου.
Μέχρι τότε, πολλά φιλιά, stay safe, and tuned για όσα υπέροχα ετοιμάζω, και αν τεμπελιάζω και λίγο μην με παρεξηγήσετε…
Υ.Γ. Όλες οι φωτογραφίες - στιγμιότυπα από το περσινό καλοκαίρι είναι τραβηγμένες με το κινητό μου και με κάνουν να χαμογελάω εκστατικά κάθε φορά που τις χαζεύω. Δεν ξέρω αν φέτος θα μπορέσουμε να απολαύσουμε έστω και λίγη από όλη αυτή την ομορφιά - στο Nobelos στην Ζάκυνθο, στο Romanos στο Costa Navarino, στο Beef Bar στην Μύκονο, στο Abaton στην Χερσόνησο Κρήτης και στην Ταβέρνα Γαϊτανάρος στις Κιτριές- όμως προσωπικά, δεν θα πάψω ποτέ να ονειρεύομαι καλοκαίρια.
