Ένα από τα μεγάλα μου girl crushes είναι η Σάρα Ράτσον. Λονδρέζα, πρώην διευθύντρια μόδας στο Lane Crawford, ένα από τα διασημότερα πολυκαταστήματα πολυτελών ειδών στον κόσμο με έδρα το Χονγκ Κονγκ και στην συνέχεια η σημαντικότερη buyer στην πλατφόρμα net-a-porter, η Σάρα ήταν μια από τις αγαπημένες των street style φωτογράφων για το αψεγάδιαστο και ευφάνταστο στυλ της, τα ζηλευτά της ρούχα, την λυγερή κορμοστασιά της, και για την ικανότητά της να τρέχει πάνω σε δωδεκάποντα, σε σημείο που την αποκαλούσαν «το κορίτσι που γεννήθηκε με τακούνια».
Αυτά μέχρι το 2017 που η Σάρα εγκατέλειψε την γκλάμορους καριέρα της και μετακόμισε στο Λος Αντζελες για να ασχοληθεί με το rebranding του Collected Group που περιλαμβάνει τα αγαπημένα τζην Current/Elliot και τα εμβληματικά πουκάμισα Equipement. Εκεί η Σάρα ανακάλυψε τον κάζουαλ, καλιφορνέζικο τρόπο ζωής, πέταξε τα τακούνια και φόρεσε αθλητικά και φόρμες. Προφητικό. Τρία χρόνια μετά, στην εποχή του covid τα αθλητικά και η φόρμα is the new black και όλες τα φορέσαμε και τα φοράμε απενοχοποιημένα και με χαρά.
Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε η καραντίνα, η Σάρα καταγράφει την ζωή της στο instagram με εντελώς ρεαλιστικό τρόπο, χωρίς καμία προσπάθεια εξωραϊσμού. Εμφανίζεται άβαφη, άλουστη και λυπημένη, βάφει τα μαλλιά της με βαφή από το σούπερ μάρκετ, κάνει γυμναστική ή απλά βαριέται. Είναι χωρισμένη, ζει μόνη της σε ένα σχετικά μικρό σπίτι με τα σκυλιά της, όλα ημίαιμα και υιοθετημένα από φιλοζωικές οργανώσεις, έχει να δει την κόρη της έξι μήνες, συχνά αναφέρει πως της λείπει η ανθρώπινη επαφή. Όλα αυτά με γενναιόδωρες δόσεις dry βρετανικού χιούμορ και στωικότητας. Τον Αύγουστο που μας πέρασε η Σάρα ξεφορτώθηκε την γκαρνταρόμπα της. Πούλησε τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα στην luxury second hand πλατφόρμα The RealReal σε τιμές κάτω του κόστους και όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις θα διατεθούν στις φιλοζωικές οργανώσεις που υποστηρίζει. Δυστυχώς για μένα η Σάρα φοράει νούμερο 34 στα ρούχα και 40 στα παπούτσια. Δεν την πετυχαίνω πουθενά. Ευτυχώς για τις φασιονίστας αυτού του κόσμου με τις δικές της διαστάσεις, κάποιες κατάφεραν να αποκτήσουν lanvin και yves saint laurent cocktail φορέματα προς 240 και 125 δολάρια αντιστοίχως και gladiator σανδάλια alaia προς 180 δολάρια. Η πώληση ξεκίνησε στις 9 Σεπτεμβρίου και ήδη έχουν απομείνει ελάχιστα κομμάτια.
Η Σάρα, που με αμηχανία παραδέχτηκε πως υπήρξε εποχή στην ζωή της που είχε 500 ζευγάρια παπούτσια αισθάνεται, επιτέλους, απελευθερωμένη. «Τα ρούχα δεν πρέπει να κρέμονται σαν φαντάσματα στην ντουλάπα μας» είπε στην αμερικανική Vogue. «Τα ρούχα υπάρχουν για να τα φοράμε. Δεν έχει επιστροφή στους παλιούς τρόπους, δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να τρέχει από συνάντηση σε συνάντηση με την ανάλογη γκαρνταρόμπα. Θυμάμαι το πουκάμισο που φορούσα όταν ερωτεύτηκα έναν άνθρωπο που στιγμάτισε την ζωή μου. Μου αρκεί η ανάμνηση, δεν μου χρειάζεται το πουκάμισο για να μου τον θυμίζει. Όταν δεν φοράω κάτι δεν το χρειάζομαι πια»
Σοφά λόγια και πρακτικά. Το ξεσκαρτάρισμα ξεμπλοκάρει το μυαλό, φρεσκάρει την ματιά, σε ξαλαφρώνει. Το λέω εγώ που ανήκω στην κατηγορία “hoarder”, που δεν πετάω τίποτα με διάφορες ηλίθιες δικαιολογίες όπως «θα ξαναγίνω 58 κιλά» (εδώ και 10 χρόνια το μόνιμο μάντρα μου), «θα τα φορέσουν οι κόρες μου» (ισχύει, αλλά όχι για όλα τα φουστάνια που έχω φορτωμένα στην ντουλάπα μου) «το είχα ακριβοπληρώσει» (ε, και;) ‘μου θυμίζει το τάδε γεγονός/πρόσωπο» (σου αρκεί η ανάμνηση, όπως λέει η Σάρα).
Κάθε γεγονός, τόσο καταλυτικό στην συλλογική συνείδηση, όπως μια πανδημία, προσφέρεται για ξεκαθαρίσματα παντός είδους. Ξυπνάς μια ωραία ημέρα και συνειδητοποιείς πόσα λιγότερα σου χρειάζονται για να είσαι ισορροπημένος (δεν λέω ευτυχισμένος, μεγάλη κουβέντα). Φέτος το καλοκαίρι κατέβασα ελάχιστα ρούχα από την «πάνω» ντουλάπα κι απ΄ αυτά που κατέβασα φόρεσα ακόμη λιγότερα. Το ίδιο και με τα παπούτσια που έμειναν στιβαγμένα στα κουτιά τους, ας είναι καλά τα birckies μου που έχουν ήδη σχεδόν λιώσει μετά από μόλις τρεις μήνες στην κατοχή μου.
Για τον χειμώνα έχω μεγάλα σχέδια. Θα το κάνω όπως η Σάρα. Κάντε το κι εσείς. Κρατείστε μόνον ό,τι αγαπάτε. Κι αν μέχρι τότε καταφέρετε να φτάσετε 55 κιλά ή να πείσετε τις κόρες σας να φορέσουν την σατέν τουαλέτα με τις βάτες που αγοράσατε από τον Πολατώφ το 1997 για να πάτε στον γάμο της κολλητής σας, ακόμη καλύτερα. Και μια που είμαστε εδώ, προλαβαίνετε ακόμη να μπείτε στο TheRealReal και να τσιμπήσετε σε σκοτωμένη τιμή κάτι που ανήκε στην Σάρα κι έχει κάτι από την λάμψη της. One woman’s trash is another woman’s treasure.
Καλό κι ανάλαφρο φθινόπωρο!
Αλεξάνδρα Σταυροπούλου
