Είμαστε τυχεροί που η πανδημία μας χτύπησε σε μια εποχή που η digital ζωή μας είναι τόσο καλά τακτοποιημένη. Zoom και webex στην δουλειά και στο σχολείο, facetime για να τα λέμε με τους αγαπημένους μας, facebook για κουτσομπολιό, ψυχική αποφόρτιση και επικούς διδικτυακούς καυγάδες, instagram για την φαντασιακή και glossy πλευρά της ζωής, netflix και prime για ραχάτι στον καναπέ, μπροστά στην τηλεόραση, ipad για να διαβάζουμε τα περιοδικά και τα βιβλία μας.
Ούτε τολμώ να σκεφτώ τί θα συνέβαινε αν το κακό μας είχε βρει το 2003, ας πούμε. Ήταν η εποχή που βγάζαμε φωτογραφίες με φιλμ που εμφάνιζε ο φωτογράφος της γειτονιάς μας, το internet, όταν δούλευε, σερνόταν, επικοινωνούσαμε με fax, αποθηκεύαμε τα κείμενα σε δισκέτες και παρακαλούσαμε το video club να μας κρατήσει καμιά καλή ταινία για το Σάββατο το βράδυ. Είμασταν παντελώς ανέτοιμοι για λοκντάουν διαρκείας, αλλά φορούσαμε, τουλάχιστον, τα σωστά ρούχα για καραντίνα, κι ας μην το ξέραμε, σχεδόν είκοσι χρόνια πριν. Όλες μα όλες, είχαμε στην γκαρνταρόμπα μας τουλάχιστον δύο βελουτέ ή πετσετέ tracksuits. 
Είχε μόλις ξεκινήσει να ανατέλλει η αυτοκρατορία της Juicy Couture, της εμβληματικής μπράντας που απενοχοποίησε τα αθλητικά ρούχα, τους χάρισε πολυτέλεια (με κιτς undertones) και έντυσε τις τριάντα και κάτι (τότε) γυναίκες της γενιάς μου με βελουτέ (τον χειμώνα) και πετσετέ (το καλοκαίρι) φόρμες με εξαιρετικό κόψιμο κι απρόσμενα χρώματα, πράσινο παπαγαλί, ροζ κουφετί, τυρκουάζ και φούξια. Η juicy φόρμα με τους τεράστιους θυρεούς, σήμα κατατεθέν του οίκου, στολισμένους με μικροσκοπικά σβαρόφσκι, κυριάρχησε ως η de rigueur στολή κάθε τρέντι πολυάσχολης μαμάς που ήθελε να κάνει fashion statement στην παιδική χαρά και στην συνέχεια επεκτάθηκε ως αποδεκτή «στολή» σε εμφανίσεις εκτός πάρκου και άνευ παιδιών. Ήταν flashy, ταιριαστή με το πνεύμα της εποχής (τεράστια logo παντού και άνευ ορίων καταναλωτισμός) και τόσο μα τόσο κολακευτική. Έκανε τα πόδια μας να φαίνονται ατελείωτα και τα οπίσθιά μας σαν της JLo. Την φορούσαμε παντού, με δίπατα αθλητικά παπούτσια, hogan κατά προτίμηση, για να φαινόμαστε ακόμη πιο ψηλές και καθόλου δεν μας πείραζαν τα ειρωνικά υπομειδιάματα των συντρόφων μας που την χαρακτήριζαν «πυζάμα». H αγορά ενός σετ (παντελόνι και hoodie) κόστιζε περίπου 300 ευρώ, ποσό αστρονομικό για αθλητική φόρμα αλλά το γεγονός πως ήταν τόσο ακριβές τις καθιστούσε ακόμη πιο ποθητές. Με τα μυαλά που κουβαλούσα τότε κι επειδή, πραγματικά τις θεωρούσα το πιο genius και κολακευτικό ρούχο που είχε κυκλοφορήσει στον αιώνα τον άπαντα, ήμουν, δε, σίγουρη πως δεν θα έπεφταν ποτέ από την μόδα, τις αγόραζα με μανία θεωρώντας πως κάνω «επένδυση». Φευ. Η πρωτοκαθεδρία της Juicy κράτησε περίπου 10 χρόνια και κάτι. 
Οι εποχές άλλαξαν, η παγκόσμια οικονομική κρίση επανέφερε τον μινιμαλισμό ως trend και ως στάση ζωής, τα τεράστια logo έχασαν την λάμψη και την κοινωνική τους βαρύτητα, o ασύδοτος καταναλωτισμός μπήκε στο μικροσκόπιο και βγήκε off και το 2014 η Juicy Couture έκλεισε όλα τα καταστήματά της στις ΗΠΑ. Έμεινα με τις φόρμες στην ντουλάπα. Δεν τις φορούσα πια εκτός σπιτιού, παρέμειναν όμως το πιο αγαπημένο μου ρούχο για το σπίτι. Η εκπληκτική τους ποιότητα τις κράτησε σε καλή κατάσταση για αρκετά χρόνια ακόμη. Πέταξα την τελευταία με πόνο ψυχής στο τέλος της ανοιξιάτικης καραντίνας. Είχε γεμίσει τρύπες και παρά τις αναμνήσεις που κουβαλούσε από ατελείωτα απογεύματα στο πάρκο με τα παιδιά, εκδρομές και διακοπές, είχε ολοκληρώσει την αποστολή της. Η νέα καραντίνα, που κατά πως φαίνεται θα κρατήσει για αρκετό χρόνο ακόμη, έστω και με λιγότερους περιορισμούς, ο καιρός που κρυώνει και σε καλεί να μείνεις μέσα, με βρίσκουν πάλι απροετοίμαστη ενδυματολογικά. Μένω πια πολλές ώρες σπίτι, πηγαίνω στο γραφείο μία ή δύο φορές την εβδομάδα κι όταν βγαίνω είναι για τα βασικά και για τρέξιμο το σαββατοκύριακο. Θέλω να φοράω ρούχα άνετα, κομψά και μαλακά. Έχω ξεμείνει από φόρμες και νοσταλγώ τις αγαπημένες μου juicy που είναι πια δυσεύρετες και ως σχεδόν vintage κομμάτια πανάκριβες στα ελάχιστα e-stores που διατίθενται ακόμη. Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε αποφάσισα να ασχοληθώ με την εύρεση της τέλειας φόρμας για το σπίτι. Έψαξα αρκετά και βρήκα κάποιες που μπορεί να μην είναι τέλειες αλλά κάνουν την δουλειά τους και θα μας βγάλουν μέχρι τον Μάρτιο.
Στο αγαπημένο μου Cosstores βρήκα αυτή, αυτή, και αυτή
Στο επίσης αγαπημένο Everlane, αυτή που είναι και σε wait list, (φανταστείτε τι γίνεται)
Στο Uniqlo (σταθερή αξία), βρήκα αυτή
Happy shopping στην ημέρα της μαρμότας (και της φόρμας)
Αλεξάνδρα Σταυροπούλου
