Το τριήμερο στον Πάνορμο, ένα χωριό ανάμεσα στο Γαλαξίδι και την Ερατεινή στο οποίο έχει εξοχικό μια από τις πιο αγαπημένες φιλενάδες μου, η Λένα, έχει γίνει πια σχεδόν παράδοση. Συνήθως πάμε οι τρεις μας, μαζί με την Κατερίνα, που όμως αυτή την φορά δεν τα κατάφερε να έρθει μια που το ταξίδι μας είχε αρχικά κανονιστεί για δεκαπέντε μέρες νωρίτερα και είχε κάνει τα προγράμματα της αναλόγως. Θα φεύγαμε την Τετάρτη πριν το Σάββατο που ο Κρις έχασε την μάχη που έδινε για την ζωή του, όμως εννοείται ακυρώσαμε τα πάντα για να είμαι δίπλα του μέχρι την τελευταία στιγμή, και όταν το οργανώσαμε ξανά, η φιλενάδα μας δεν μπορούσε να πάρει πάλι άδεια από την δουλειά της για να μας ακολουθήσει.
Παρόλα αυτά, αποφασίσαμε να πάμε έστω και οι δυο μας με την Λένα γιατί είχα μεγάλη ανάγκη από μια απόδραση, έστω και για δυο μόλις μέρες, και η φιλενάδα μου τι να κάνει, αποφάσισε να μην μου χαλάσει το χατήρι. Ο Πάνορμος βλέπετε, είναι το τέλειο μέρος για να πακετάρεις μαζί σου μόνο τα απολύτως απαραίτητα – δυο μαγιό, ένα καφτάνι, ένα παντελόνι, δυο t-shirts, και ένα ζευγάρι σαγιονάρες ήταν όλη η γκαρνταρόμπα που πήρα μαζί μου- και να χαλαρώσεις στον υπέρτατο βαθμό κάνοντας το πιο dolce far niente πρόγραμμα ever, και το οποίο τηρούμε ευλαβικά κάθε φορά, χωρίς περιττές προσθήκες ή πειραματισμούς.
Το πρωί πίνουμε τον καφέ μας στην βεράντα με θέα την θάλασσα έτσι όπως αχνοφαίνεται μέσα από τα πυκνά φυλλώματα της μουριάς, μετά πάμε για μπάνιο μέχρι το μεσημέρι, τρώμε κάτι – συνήθως στην ταβέρνα της κας Κατίνας που κάνει τους νοστιμότερους λαχανοντολμάδες στην επικράτεια- γυρίζουμε σπίτι για ντους και nap, αράζουμε πάλι στην βεράντα μέχρι να βραδιάσει, κατεβαίνουμε ξανά Ερατεινή - ή όταν δεν έχει τρομερή ζέστη Γαλαξίδι- για dinner, και επιστρέφουμε σπίτι για να κοιμηθούμε, νωρίς. Obviously το συγκεκριμένο πρόγραμμα δεν συνιστάται για παραπάνω από λίγες μέρες γιατί μετά κινδυνεύεις να πεθάνεις από την πλήξη, ή από το φαγητό, αλλά για αυτό το καθιερωμένο τριήμερο είναι πραγματική απόλαυση. Ξαπλωμένη στις αναπαυτικές ξαπλώστρες που ήταν το φετινό new entry στην ταβέρνα της καρδιάς μας, ένοιωσα πραγματικά το μυαλό μου να αδειάζει κάτω από τον καυτό ήλιο και τις έννοιες μου να ξεπλένονται στα γαλάζια νερά της θάλασσας. Ξεκουράστηκα, χαλάρωσα, γέλασα, τράβηξα βιντεάκια, χάλασα την δίαιτα χωρίς τύψεις, κοιμήθηκα βαθιά και χωρίς όνειρα, και επέστρεψα πίσω στην Αθήνα ελαφρά μαυρισμένη και σίγουρα σε καλύτερη κατάσταση από ότι έφυγα.
Και οδήγησα και το καλύτερο αυτοκίνητο ever, ένα υπέροχο Volvo V90 Cross Country που μπροστά στο 14ετές Punto μου έμοιαζε πραγματικά με διαστημόπλοιο. Ή έστω με μαγικό χαλί. Σχεδόν μας πήγε και μας έφερε μόνο του, εγώ το μόνο που έκανα ήταν να κρατάω το τιμόνι, και θέλω να σας πω με το χέρι στην καρδιά πως πρώτη φορά στην ζωή μου κατάλαβα τι εννοούν όταν λένε για τα σούπερ αυτοκίνητα νέας τεχνολογίας, μια που μέχρι τώρα, ως συνοδηγός, η μόνες διαφορές που μπορούσα να διακρίνω ήταν στην πολυτέλεια του σαλονιού, ή άντε και στην ποιότητα του ηχοσυστήματος. (Το Volvo μας by the way είχε αυτό το σούπερ σύστημα ήχου της Bowers & Wilkins που αναπαράγει την ακουστική του διάσημου Gothenburg Concert Hall, που πιστέψτε με, είναι από μόνο του μια μοναδική εμπειρία. )
Και ακόμα εντυπωσιακότερη ήταν η κατανάλωση καυσίμων μια που πήγαμε και ήρθαμε, και γυρίσαμε και την περιοχή, με λιγότερο από ένα ρεζερβουάρ, πράγμα σχεδόν μαγικό αν σκεφτεί κανείς τον όγκο αλλά και τις επιδόσεις του συγκεκριμένου αυτοκινήτου. Οπότε με την ευκαιρία, να ευχαριστήσω και δημόσια την Volvo για το treat. Ήμουν πάντα μεγάλη φαν - άλλωστε έχουμε ένα Volvo XC60- όμως ειλικρινά αυτό το αυτοκίνητο θα το επιστρέψω με μεγάλη στεναχώρια μεθαύριο. Θα το κρατούσα ευχαρίστως για λίγο καιρό ακόμα. Για κανέναν χρόνο ας πούμε…. :)
Πίσω στο τριήμερο μας, θα κλείσω το κομμάτι με μερικά tips.
Οι ντολμάδες της κας Κατίνας είναι όντως επικοί, όπως άλλωστε και οι μελιτζάνες παπουτσάκια. Αν ποτέ βρεθείτε στην περιοχή, μην παραλείψετε να πάτε, θα με ευχαριστήσετε μετά, να το ξέρετε.
Το iPhone 8 plus είναι απολύτως αδιάβροχο και τραβάει καταπληκτικές υποβρύχιες φωτογραφίες και βίντεο. Απλά αν το βάλετε στην θάλασσα – όπως εγώ- μετά πρέπει να το ξεπλύνετε με κανονικό νερό για να φύγουν τα αλάτια.
Η θάλασσα της περιοχής φέτος – ευτυχώς και προς το παρόν- δεν είχε καθόλου τσούχτρες.
Επίσης, δεν έχει καθόλου καλό σήμα σε όποια εταιρία κι αν ανήκετε, πράγμα που είναι πολύ σπαστικό αν έχεις συνηθίσει να δουλεύεις μέσω internet, ή αν αγαπάς τα social media.
Η προβατίνα, η γίδα και κάτι γαρδούμπες που αποτελούν μεγάλο τοπικό γαστρονομικό σουξέ, δεν μου αρέσουν καθόλου. Προφανώς αποτελώ εξαίρεση γιατί οι ταβέρνες που τα σερβίρουν όλα αυτά είναι διαρκώς τίγκα.
Αν περάσετε από Γαλαξίδι πρωί, να πάτε για breakfast στον Γανυμήδη. Και να πάρετε μαζί σας φεύγοντας εκπληκτικές χειροποίητες μαρμελάδες και lemon curd.
Το Γαλαξίδι είναι τρομακτικά ζεστό μέρος, ακόμα και το βράδυ. Όπως και ο Πάνορμος άλλωστε, γι΄αυτό και ζούμε στην κυριολεξία αγκαλιά με τα air condition.
Ο ήλιος σε συνδυασμό με το ιώδιο της θάλασσας, είναι το καλύτερο γιατρικό για τα τσιμπήματα των κουνουπιών. Εξαφανίζονται μαγικά και άμεσα.
Γελάτε πολύ και με την καρδιά σας, το γέλιο πέρα απο μεταδοτικό είναι και ψυχοθεραπευτικό… Και κάνει πολύ καλό στην υγεία, την δική σας αλλά και των άλλων.
