Το φετινό Πάσχα θα το θυμόμαστε στα χρόνια που θα έρθουν, μαζί με όλα όσα ζήσαμε αυτή την τελευταία δεκαετία. Μια δεκαετία που άλλαξε τις ζωές μας αδιανόητα πολύ και που σήμανε ηχηρό τέλος στην ανεμελιά και την αιθεροβαμοσύνη του millennium.
Αυτόν τον σχεδόν ενάμιση μήνα που έχουμε μείνει κλεισμένοι στα σπίτια μας τα έχουμε πει και τα έχουμε γράψει σχεδόν όλα μέσα στα social media που έγιναν ξαφνικά το παράθυρο μας στον έξω κόσμο και ο δίαυλος επικοινωνίας με όσους αγαπάμε αλλά είναι αναγκαστικά μακριά. Οπότε σήμερα, δεν θα σας διηγηθώ για μια ακόμα φορά πως περνάω τις μέρες μου, ούτε θα σας αναλύσω τις σκέψεις, τους φόβους ή τις αγωνίες μου.
Θα ευχηθώ απλά σε όλους σας Καλή Ανάσταση, με υγεία, με ψυχραιμία και με ελπίδα, και σύντομα όλα αυτά τα απίστευτα που ζούμε να αποτελούν παρελθόν. Να είναι ένα ακόμα εμπόδιο που υπερπηδήσαμε, μια ακόμα μάχη που κερδίσαμε, μια ακόμα αναποδιά που δεν μας λύγισε, ένα ακόμα στοίχημα που καταφέραμε να κερδίσουμε κόντρα στα προγνωστικά και τις προοπτικές.
Να έρθει γρήγορα η ώρα που θα επιστρέψουμε στις ζωές μας, πιο δυνατοί, πιο σοφοί, και πιο ταπεινοί. Νομίζω πως το μάθημα που πήραμε όλοι ήταν πολύτιμο. Τίποτα στην ζωή δεν είναι δεδομένο, τίποτα δεν είναι αυτονόητο, τίποτα δεν είναι απλό. Και χρειάζεται να ταρακουνηθούμε γερά, και να κινδυνέψουμε να τα χάσουμε όλα -ακόμα και την ελευθερία μας in a way- για να καταλάβουμε πως χάνουμε πολύτιμο χρόνο ασχολούμενοι με τα μικρά και τα ανούσια αφήνοντας να χάνονται τα σημαντικά και τα ουσιαστικά. Προσωπικά,κρατώ mental note να μην αναλωθώ ποτέ ξανά με όσα και όσους δεν θα έπρεπε να με αφορούν in the first place. Και θα σας πρότεινα να βάλετε και εσείς στόχο να εξαφανίσετε την τοξικότητα από την ζωή σας από όπου κι αν προέρχεται. Αν εμπεδώσαμε κάτι αυτόν τον καιρό είναι πως τα μικρόβια πεθαίνουν όταν τα απομονώσεις, και τους στερήσεις την δυνατότητα να εξαπλωθούν κολλώντας σαν γλίτσα επάνω σε οργανισμούς και επιφάνειες.
Αυτές τις μέρες λοιπόν, ας αφεθούμε στην αγάπη. Που ευτυχώς για μας, δεν γνωρίζει όρια, και αποστάσεις, και περιορισμούς, και μας ενώνει με τους ανθρώπους της ζωής και της καρδιάς μας με νήματα αόρατα αλλά γερά σαν ατσάλι. Όταν αγαπάς και αγαπιέσαι δεν είσαι μόνος ποτέ. Ακόμα κι αν δεν χαθούμε στις αγκαλιές όσων μας είναι πολύτιμοι, ακόμα κι αν αντί για φιλιά ανταλλάξουμε απλώς μηνύματα, ακόμα κι αν συναντηθούμε μέσα από οθόνες, η αγάπη θα είναι πάντα εδώ . Και αυτή είναι μια πραγματικότητα που κανένας κορονοϊός και καμιά καραντίνα δεν μπορούν να μας μας στερήσουν.
Καλό και χαρούμενο Πάσχα!!!
