Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες αρχίζω να αναζητώ το δικό μου Holy Grail. Που δεν είναι φτιαγμένο από χρυσό, ούτε από κάποιο άλλο πολύτιμο υλικό. Είναι φτιαγμένο από σοκολάτα – πάντα και μόνον πικρή- και είναι στολισμένο με ζαχαρωτά σχέδια, ει δυνατόν σε – κυρίως- ροζ χρώμα.
Δεν θα το κρύψω, θαυμάζω κάθε σεζόν τα couture αυγά των μεγάλων οίκων ζαχαροπλαστικής διεθνώς, που συνήθως είναι λιτά, απέριττα και ντηζαϊνάτα, λιγουρεύομαι καμιά φορά κάτι περίεργες σοκολάτες με πιπέρια,
χαζεύω τις υπερμεγέθεις δημιουργίες που στολίζουν τις βιτρίνες των iconic πολυκαταστημάτων του εξωτερικού και κοστίζουν μικρές ή μεγάλες περιουσίες, όμως όταν πρόκειται για το δικό μου αυγό, επιμένω κλασσικά.
Θέλω γιρλάντες, και λουλούδια, και ζωάκια, και σχέδια, όλα φτιαγμένα από χρωματιστή ζάχαρη, και ιδανικά θα τα ήθελα γύρω γύρω από το αυγό μου όχι μόνο μπροστά όπως συνηθίζεται. Η γεύση της ζάχαρης ανακατεύεται απολαυστικά με εκείνη της σοκολάτας και ισορροπεί τέλεια την πικράδα της και απολαμβάνω κάθε μικρή μπουκιά.
Βέβαια, με τα χρόνια γίνεται όλο και πιο δύσκολο να βρω το αυγό που ονειρεύομαι μια που οι ζαχαροπλάστες προσαρμόζονται στις μόδες και τα trends και αφαιρούν το ντεκόρ από α αυγά τους αντί να προσθέτουν, όμως ο επιμένων νικά και η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Οπότε εξακολουθώ να ψάχνω με άγρυπνο μάτι τις βιτρίνες των ζαχαροπλαστείων για το αυγό μου, και φυσικά, αν έχετε καμιά ιδέα εννοείται ενημερώστε με, θα σας είμαι forever grateful.
Και αν τα βρω σκούρα, του χρόνου θα προνοήσω και θα κλείσω θέση εγκαίρως σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον workshop και θα φτιάξω το αυγό μου μόνη μου, και θα είναι το ομορφότερο, το πιο φλύαρο, το πιο στολισμένο και το πιο ροζ του κόσμου.
Υ.Γ. Πολλά πολλά χρόνια πριν, όταν ήμουν ακόμα πιτσιρίκα, υπήρχαν κάτι αυγά που ανταγωνίζονταν στον μυαλό και το γούστο μου τα σοκολατένια. Φτιαγμένα εξ’ ολοκλήρου από ζάχαρη, και στολισμένα με υπέροχα ροζ, φυστικί, κίτρινα και γαλάζια ζαχαρωτά λουλούδια, στόλιζαν την βιτρίνα του Au Delicieux στο Κολωνάκι σαν αληθινά κοσμήματα; Έμοιαζαν λίγο μ΄αυτό αλλά ήταν πολύ πιο όμορφα. Αχ!! Memories, memories…
