Η Δευτέρα ήταν από το πρωί μια εξαιρετική μέρα που ξεκίνησε βγάζοντας τον ελαστικό επίδεσμο.Που – ούτε εγώ το πιστεύω, κι όμως είναι αλήθεια- κατάφερα και τον κράτησα φορεμένο μια ολόκληρη εβδομάδα 24/7, πράγμα που μου φαίνεται τεράστιο κατόρθωμα, και που ήταν γιατί πραγματικά σας λέω, κόντεψα να σαλέψω.
Πέρα από το ότι μου ήταν αφόρητο να ζω με κάτι που μου πίεζε το κεφάλι μου κάθε μέρα όλη μέρα και στον ύπνο, με ενοχλούσαν πάρα πολύ και τα ράμματα στα αυτιά μου – τα οποία επίσης πιέζονταν από τον επίδεσμο- και το βράδυ δεν κατάφερνα να κοιμηθώ πάνω από μερικές – λίγες- ώρες.
Περιφερόμουν λοιπόν μέσα στο σπίτι μουρμουρίζοντας και μετρώντας ώρες, οι οποίες ώρες έχουν την κακή συνήθεια να περνάνε ακόμα πιο αργά όταν τις μετράς, και ήμουν φρικτή παρέα όχι μόνο για τα αγόρια μου που άγιασαν τα καημένα, αλλά και για όσους από τους φίλους μου ήρθαν να με δουν. Ευτυχώς που στα μέσα της εβδομάδας ανακάλυψα στο Netfix το Grand Hotel, μια Ισπανική σειρά μυστηρίου με τρεις σεζόν και με καμιά σαρανταριά επεισόδια, και κόλλησα, και είχα κάτι να απασχολούμαι και να ξεχνιέμαι.
Να πω εδώ πως γενικά είμαι πολύ κακή ασθενής, και πολύ γκρινιάρα όταν το οτιδήποτε με βγάζει από την βολή μου, και πως με αυτή την διαδικασία βγήκα από την βολή μου μίλια και έτη φωτός οπότε όλα αυτά που σας γράφω μην τα πάρετε και απολύτως της μετρητοίς. Πιθανότατα εσείς, αν το αποφασίσετε, να τα καταφέρετε πάρα πολύ καλύτερα.
Στο ζουμί τώρα, δεν πόνεσα καθόλου – εκτός των αυτιών εννοώ που και εκεί ο πόνος ήταν περισσότερο ενόχληση και τράβηγμα- οι μελανιές άρχισαν να υποχωρούν γρήγορα, και το πρήξιμο δεν είναι χειρότερο από το προγούλι που είχα.
Μπορεί δηλαδή αν κάποιος με έβλεπε σήμερα, χωρίς μελανιές και χωρίς να ξέρει τι έκανα να μην το καταλάβαινε, παρόλο που, όπως θα δείτε στις φωτογραφίες που ακολουθούν, και παρά τις μελανιές και τα σημάδια, εγώ την διαφορά ειδκά στο πλάι, την βλέπω ήδη. Και σημειώστε πως είμαι πρησμένη κανονικά ακόμα.
Το απόγευμα πήγα στην Μορφή και ο Σπύρος μαζί με την καταπληκτική βοηθό του την Έλενα μου έβγαλαν τα ράμματα, μου εξήγησαν τι πρέπει να κάνω από εδώ και πέρα – να φοράω τον επίδεσμο όταν είμαι στο σπίτι για καμιά εικοσαριά μέρες έτσι ώστε να βοηθήσω το πρήξιμο να περιοριστεί και να υποχωρήσει πιο σύντομα- και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την επόμενη Δευτέρα.
Οπότε έτσι θα μετράμε την πρόοδο στο εξής, κάθε βδομάδα θα πηγαίνω να με βλέπουν, θα τραβάμε και φωτογραφίες και θα κάνουμε τις συγκρίσεις. Γενικά μιλώντας, για να έχουμε το ολοκληρωμένο αποτέλεσμα πρέπει να περάσουν περίπου 3 με 4 μήνες - συχνά και παραπάνω- αλλά η διαφορά αρχίζει να φαίνεται μετά τον πρώτο μήνα που υποχωρεί το πολύ πρήξιμο. Σας τα γράφω τόσο αναλυτικά γιατί εγώ περίμενα πως την επόμενη μέρα θα είμαι έτοιμη να βγω και να κάνω στράκες, αλλά δυστυχώς that's not the case, ούτε για μένα ούτε για κανέναν... Να σας πω επίσης πως σκέφτηκα πολύ σοβαρά για το αν θα ανεβάσω φωτογραφίες απο τις πρώτες τρεις- τέσσερις μέρες που το μελάνιασμα ήταν στο φουλ του και αποφάσισα πως δεν υπάρχει λόγος. Η ουσία αυτών των κομματιών είναι να σας γράψω την αλήθεια για την διαδικασία, χωρίς να σας κρύψω κάτι. Και η αλήθεια είναι πως δεν πρόκειται για μια ευχάριστη ή όμορφη ιστορία, αν έμαθα κάτι μέσα σε αυτόν τον έναν χρόνο τον οποίο ασχολούμαι με το θέμα είναι πως όλα αυτά, είτε νήματα είναι, είτε Aqualix, είτε liposuction, είτε lifting, έχουν και πόνο, και μελανιές, και πρήξιμο. Και το κυριότερο χρειάζονται υπομονή και επιμονή αλλιώς το αποτέλεσμα δεν θα είναι ούτε αυτό που θέλουμε ούτε αυτό που πρέπει, και trust me, αυτό το έμαθα αφού αποφάσισα να αγνοήσω τις οδηγίες του Σπύρου την πρώτη φορά, και voila τώρα, που περνάω δεύτερη φορά τα ίδια – και λίγο χειρότερα- αλλά καλά να πάθω.
Από εκεί και πέρα ο χρόνος και ο τρόπος επούλωσης διαφέρει απο άνθρωπο σε άνθρωπο και από οργανισμό σε οργανισμό, και αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα, για το οποίο και θα επανέλθω, όταν έρθει η ώρα με το καλό. Μέχρι τότε, να ευχαριστήσω και από εδώ τον Σπύρο Ιωαννίδη και την ομάδα του όχι μόνο για την άψογη δουλειά τους αλλά και για την υπομονή, την ευαισθησία και την υποστήριξη τους. Είναι πολύ σημαντικό σ΄αυτά τα θέματα τόσο ο γιατρός όσο και οι συνεργάτες του να σου εμπνεύουν εμπιστοσύνη. Και να σου λένε την αλήθεια για να ξέρεις κάθε στιγμή τι συμβαίνει, ποια θα είναι η πορεία και τι θα συμβεί στο επόμενο βήμα, έτσι ώστε να αισθάνεσαι ασφαλής. Και εννοείται πως σας συνιστώ ανεπιφύλακτα αν θέλετε να κάνετε κάτι σχετικό, να επισκεφτείτε την Μορφή. Και να πείτε πως είστε αναγνώστριες του Blond, θα έχετε extra treat.
Τέλος, εδώ είναι τα links από τα προηγούμενα δύο κομμάτια, για να υπάρχουν συγκεντρωμένα για όποιον ενδιαφέρεται. https://www.blondconfusion.com/gr/el/news/double-chin-lipo/ και https://www.blondconfusion.com/gr/el/news/Lipo-mini-lift-one/
