Αυτός ήταν ο τίτλος του πρώτου μου blog ever, που φιλοξενήθηκε για μερικά χρόνια στην πλατφόρμα της Athens Voice και στην συνέχεια μεταλλάχθηκε αρκετές φορές για να με φέρει -επαγγελματικώς- εδώ που είμαι σήμερα. Μου φάνηκε λοιπόν εντελώς appropriate να τον χρησιμοποιήσω ξανά, σαν τίτλο του διαδικτυακού μου ημερολογίου που ξεκινάει σήμερα. Δεν ξέρω ακόμα αν θα είναι καθημερινό ή εβδομαδιαίο, θα το ανακαλύψουμε μαζί στην πορεία, είμαι σίγουρη όμως πως το έχω πολύ κέφι, και η ζωή μου έχει αποδείξει δεκάδες φορές πια πως αν κάνεις κάτι επειδή το γουστάρεις πολύ, συνήθως το κάνεις και καλά. Πάμε λοιπόν.
Πέμπτη 2 Ιουλίου και έξω βράζει ο τόπος. Ο καύσωνας με βρήκε απροετοίμαστη, όχι μόνο ψυχολογικά αλλά και σε πρακτικό επίπεδο, μια που στην ντουλάπα μου συνυπάρχουν μέχρι αυτή την στιγμή τα χειμωνιάτικα με τα καλοκαιρινά παπούτσια μου γιατί δεν έχω βρει ακόμα το κουράγιο να τα ταχτοποιήσω. Γενικά, εδώ και καιρό νοιώθω πως η ενέργεια μου έχει χτυπήσει νέο χαμηλό, και μου φτάνει ίσα ίσα να κάνω τα απολύτως απαραίτητα. Και obviously, η ταχτοποίηση της ντουλάπας μου δεν εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία.
Αντιθέτως, περνάω ώρες στην βεράντα χαζεύοντας τα λουλούδια μου. Με ένα βιβλίο ανοιχτό στην ίδια σελίδα κανέναν μήνα τώρα, και μια ροζ λεμονάδα με παγάκια, παρακολουθώ τον ανεμιστήρα οροφής σχεδόν υπνωτισμένη και αυτή είναι από τις πιο αγαπημένες μου ασχολίες πια. Τα λουλούδια μου παρεμπιπτόντως φουντώνουν και ανθίζουν νον στοπ προσφέροντας μου τεράστια ηθική κυρίως ικανοποίηση μια που τα τριαντάφυλλα μου δεν φτάνουν δυστυχώς να γεμίσουν ούτε ένα βάζο, όμως ποιος ξέρει, μπορεί κάποια στιγμή να καταφέρω να ανεβάζω και εγώ φωτογραφίες στα social media με υπέροχες ανθοσυνθέσεις δικής μου καλλιέργειας, όπως η λατρεμένη Jo Rodgers.
Περνάω επίσης πολλές ώρες της μέρας στο γραφείο μου. Με τις κουρτίνες κατεβασμένες για να κρατάνε έξω το δυνατό φως που συχνά με εμποδίζει να βλέπω καλά την οθόνη του υπολογιστή μου και με το air condition στον φουλ, η δουλειά – όση κάνω τέλος πάντων γιατί είπαμε, δεν είμαι και στην πιο δημιουργική μου περίοδο- γίνεται σε ένα περιβάλλον που τουλάχιστον μου αρέσει πολύ και με εμπνέει. Από Σεπτέμβριο σκοπεύω να αντικαταστήσω τον διθέσιο καναπέ με μια αναπαυτική ξύλινη μπερζέρα που την έχω στείλει για αναπαλαίωση και η οποία θα ντυθεί με υπέροχο ροζ ύφασμα με χοντρές λευκές ρίγες, και ένα επίσης vintage τραπεζάκι, για να δημιουργηθεί μια γωνιά που πιστεύω πως πέρα από πολύ όμορφη, και instagramable- θα είναι και πολύ πιο λειτουργική.
Σας τα γράφω όλα αυτά πίνοντας τον δεύτερο καφέ της μέρας, που είναι και ο πιο απολαυστικός. Συνήθως έχω τελειώσει με τα διαδικαστικά - δουλειές, ψώνια, ραντεβού- και είτε χαζολογάω στα social media, είτε απαντάω σε μέηλ και μηνύματα, είτε ανεβάζω ύλη, πάντως είμαι στο ροζ βασίλειο μου και η ώρα περνάει ευχάριστα με soundtrack τις αγαπημένες μου μουσικές από τις λίστες που έχω μαζεμένες στο PC μου.
Τελευταία τρώω πολλές σαλάτες, είτε για μεσημέρι είτε για βράδυ όταν μένουμε σπίτι. Αγοράζω βιολογικές πρασινάδες από τον Παραγωγό και προσθέτω ότι βρω στο ψυγείο. Leftovers από ψητό κοτόπουλο, foue βραστό, αυγά, τυριά διάφορα, τόνο, σολομό, flakes παρμεζάνας… Όχι όλα μαζί εννοείται, κάθε φορά δημιουργώ μια άλλη βερσιόν. Αυτό που μένει πάντα σταθερό είναι η βινεγκρέτ. Που την φτιάχνω δυο φορές την εβδομάδα με ελαιόλαδο, δύο ειδών μουστάρδες, λευκό ξύδι, αλάτι και πιπέρι, την βάζω σε ένα γυάλινο βαζάκι και την διατηρώ στο ψυγείο.
Τι άλλο? Χτες βράδυ πήγαμε στην Σπονδή. Χάρηκα γιατί την είδα γεμάτη, και μάλιστα αρκετά τραπέζια φιλοξενούσαν ζευγάρια. Ενώ η υπόλοιπη παρέα επέλεξε το γαστρονομικό μενού, εγώ πήρα το πιο απλό “Dinner entre amis” που είναι όσο comfort χρειάζεται για ένα τέτοιου είδους εστιατόριο. Πέρασα τόσο ωραία που δεν τράβηξα ούτε μια φωτογραφία, οπότε δανείζομαι μια από το FB του εστιατορίου για να σας δείξω το γλυκό. Clafoutis με κεράσια που συνοδεύεται από παγωτό κεράσι, και είναι πραγματικό πεντανόστιμο. Το high light της βραδιάς όμως ήταν το Paris-Αίγινα, ένα Paris-Brest με κρέμα φιστίκι που με κάποιον μαγικό τρόπο ήταν γλυκό και αλμυρό μαζί, και αφράτο σαν σύννεφο, και θα επέστεφα μόνο και μόνο για να το ξαναφάω.
Αυτά για σήμερα. Να έχουμε ένα καλό Σαββατοκύριακο.
Σας φιλώ
