Το έχουμε εμπεδώσει. Διανύοντας τον δεύτερο χρόνο της πανδημίας, έχοντας κλείσει ήδη 12 ολόκληρους μήνες κλεισμένοι, λίγο ως πολύ στα σπίτια μας, ατενίζοντας το μέλλον με αβεβαιότητα, φόβο, δυσπιστία και απαισιοδοξία, με την κοινωνική ένταση να οξύνεται κάθε στιγμή που περνάει, το απολύτως τελευταίο πράγμα που απασχολεί οποιονδήποτε άνθρωπο στέκει καλά στα μυαλά του, είναι τι θα φορεθεί το καλοκαίρι και του χρόνου τον χειμώνα. Κι ας είναι γεμάτες οι σελίδες των κανονικών και των digital περιοδικών με ρεπορτάζ από τις εβδομάδες μόδας που οι fashion editors απόλαυσαν φορώντας πιζάμες και κλάμερ στα (άλουστα) μαλλιά τους από την οθόνη του υπολογιστή τους και μεταφέρουν στα stories τους στο Instagram, κι ας μας έρχονται στο mail προσφορές από e-shops. 
Πέραν της οικονομικής αβεβαιότητας που έχει αγγίξει σχεδόν κάθε σπίτι με αποτέλεσμα η απόκτηση μιας καινούργιας τσάντας ή ενός ακόμη ζευγαριού παπουτσιών να ακούγεται σαν το πιο σύντομο ανέκδοτο που ειπώθηκε ποτέ, οτιδήποτε αγοράζουμε και φοράμε και μας κάνει να νιώθουμε ωραίες, σέξι και δυνατές, το κάνουμε για να μας δούνε. Κακά τα ψέματα. Ένας ακόμη μύθος που καταρρίφθηκε με την πανδημία είναι ότι ντυνόμαστε, βαφόματε, χτενιζόμαστε για τον εαυτό μας. Το κάνουμε, δηλαδή, μέχρις ενός σημείου για λόγους προσωπικής ευπρέπειας κι αν δεν θέλουμε να περιφερόμαστε σαν τον Τομ Χανκς στον «Ναυαγό», μέσα στο σπίτι μας, αλλά ως εκεί. Το «κάτι παραπάνω» είναι για τους άλλους. Για να φλερτάρουμε, για να μας θαυμάσουν οι φίλες και οι φίλοι μας, για να μας πουν «τι όμορφη που είσαι σήμερα», «πόσο σου πάει αυτό το χρώμα», για να πάρουμε δύναμη μια δύσκολη μέρα στο γραφείο, για να χορέψουμε μέχρι το πρωί, για να σεργιανίσουμε σε ένα νησιώτικο σοκάκι στις διακοπές μας, για να πάμε στο σινεμά, στο θέατρο, για φαγητό, για ποτό. Για ό,τι δηλαδή κάνουν οι κανονικοί άνθρωποι στην κανονική ζωή που δεν έχει sms για βόλτα με τον σκύλο, μετακίνηση 2 χιλιομέτρων μέχρι το σούπερ μάρκετ, μοναχικούς περιπάτους στην έρημη πόλη και μάσκες στο πρόσωπο.
Ωστόσο, ακόμη κι έτσι, ακόμη και μέσα στη νέα ζοφερή πραγματικότητα, υπάρχουν ρούχα που χρησιμεύουν ως security blankets (νομίζω όλοι θυμόμαστε τον Linus van Pelt τον φίλο του Σνούπι στα peanuts που δεν πήγαινε πουθενά χωρίς την κουβέρτα ασφαλείας του). Υπάρχουν ρούχα που, χωρίς υπερβολή, σε τυλίγουν σαν προστατευτική πανοπλία ή σαν σύννεφο αυτοπεποίθησης, σου προσφέρουν εσωτερική ηρεμία και ψυχική ζεστασιά, ανεξαρτήτως περιστάσεων, όχι επειδή είναι απαραίτητα ακριβά, σούπερ trendy ή ξεχωριστά, αλλά επειδή σε κάνουν να νιώθεις ο εαυτός σου. Κι αν στην παγκόσμια περιπέτεια που περνάμε νιώθουμε πολλές φορές να χάνουμε τον εαυτό μας και κάτι εντελώς superficial, όπως ένα ωραίο πανωφόρι ή ένα κασμιρένιο πουλόβερ, μας κάνει να τον ξαναβρίσκουμε, έστω στιγμιαία, τότε, ναι, το τί φοράμε και πώς το φοράμε, αποκτά και πάλι βάθος και ουσία.
Έκανα τις παραπάνω σκέψεις εντρυφώντας σε δύο instragram accounts που παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον τον τελευταίο καιρό γιατί καταγράφουν την καθημερινή μόδα δρόμου κανονικών «ανώνυμων» ανθρώπων που δεν ποζάρουν (δεν γνωρίζουν καν ότι κάποιος τους φωτογραφίζει, αφού όλες είναι φωτογραφίες πλάτης) σε δύο από τις μεγαλύτερες πρωτεύουσες μόδας του κόσμου, Παρίσι (@parisiensinparis) και Μιλάνο (@milanesiamilano). Παρατηρώ τι φορούν οι ανυποψίαστες γυναίκες και άνδρες που με την πλάτη στον φακό ζουν και περπατούν στις πόλεις τους σε συνθήκες πανδημίας και μας χαρίζουν στιγμές ανεπιτήδευτης, αυθόρμητης, μη χορηγούμενης και γι’ αυτό γνήσιας μόδας. Μέσα στην επιφανειακή ομοιομορφία των ρούχων τους καθένα απ’ αυτά είναι ξεχωριστό, γίνεται η «κουβέρτα ασφαλείας» του κατόχου του.
Επιστρέφω ολοένα και περισσότερο στα δικά μου «ρούχα για την ψυχή». Παρακάτω σας δίνω μερικές ιδέες, χωρίς περιορισμό budget, για τις δικές μου πραγματικές (ή απλά επιθυμητές) αγορές που μου προσφέρουν ασφάλεια.
Καλό υπόλοιπο καραντίνας και μην ξεχάσετε να ακολουθήσετε στο instragram τους Μιλανέζους στο Μιλάνο και τους Παριζιάνους στο Παρίσι!
Το Will Jacket της Sezane σε military green
H απλή, κλασσική και διαχρονική μαρινιέρα της Cos
Ένα λευκό oversized πουκάμισο. Πάντα και παντού
Το φόρεμα που δεν θα σας απογοητεύσει ποτέ
To πιο κολακευτικό bootcut jean του κόσμου
Το πανωφόρι που θα ήθελα να φοράω από τα 18 μέχρι τα 98
Αλεξάνδρα Σταυροπούλου
