Με τις τσάντες – όπως και με τα παπούτσια- έχω μεγάλο κόλλημα. Τις βλέπω περισσότερο σαν επένδυση και λιγότερο σαν αξεσουάρ, όχι γιατί στο μέλλον σκοπεύω να πουλήσω κάποια, δεν αποχωρίζομαι καμιά όσα χρόνια κι αν περάσουν, αλλά γιατί μου δίνουν μεγάλη χαρά και στολίζουν υπέροχα τα ρούχα μου. Και γιατί κάθε μια μου θυμίζει μια περίοδο της ζωής μου. Θυμάμαι ακριβώς πότε την πήρα ή πότε μου την χάρισαν, πόσο πολύ μου άρεσε, και τι αναμνήσεις κουβαλάει.
Μέσα στα τελευταία τριάντα χρόνια, και ειδικά τις ανέμελες εκείνες εποχές που βγάζαμε από τις δουλειές μας πολλά λεφτά και πιστεύαμε πως αυτό θα κρατούσε για πάντα, αγόρασα πολλά και πολύ ακριβά κομμάτια που σήμερα αποτελούν πια όνειρο απατηλό που πιθανότατα να μην το ξαναζήσω στο μέλλον. Δεν με πειράζει όμως γιατί κάποια μοντέλα αποτελούν αξίες διαχρονικές, και η ηλικία τους αποτελεί asset και όχι μειονέκτημα μια που οι τσάντες, και δη οι καλές, γερνάνε όμορφα, όπως και τα καλά κρασιά. Παρόλα αυτά, κάθε χρόνο προσθέτω κάποια καινούρια κομμάτια στην συλλογή μου. Και φροντίζω να είναι όσο καλύτερα μπορώ να afford, γιατί στις τσάντες και τα παπούτσια η ποιότητα φαίνεται. Η καλή και η κακή.
Πριν από τρία χρόνια ανακάλυψα λοιπόν μια ελληνική εταιρία που θα μπορούσε να σταθεί επάξια δίπλα σε οποιονδήποτε μεγάλο οίκο του εξωτερικού μια που οι τσάντες της δεν υστερούν σε τίποτα απολύτως. Ούτε σε ποιότητα, ούτε σε φινίρισμα, ούτε σε σχεδιασμό. Μιλάω για την Callista crafts και για τις tote bags της που ήρθαν στην ζωή μου σαν έρωτας με την πρώτη ματιά, όταν είδα για πρώτη φορά την ροζ Topaz Snakeskin Mini που στην συνέχεια έγινε η πιο αγαπημένη τσάντα των καλοκαιριών μου. Μάλιστα, φέτος θα την πάω να μου την καθαρίσουν και να μου την περιποιηθούν μια που το απαλό της χρώμα μετά από τόση ταλαιπωρία που έχει τραβήξει έχει σχεδόν αλλάξει, αλλά ευτυχώς η εταιρία παρέχει service, οπότε όταν έρθει η ώρα να την ανασύρω από το κουτί της για ένα ακόμα καλοκαίρι, θα είναι σχεδόν καινούρια. Λίγους μήνες αργότερα – τον χειμώνα του 2016 όπως μου θυμίζουν τα αρχεία των ποστ μου- είδα την Sienna Snakeskin Tote, και έπαθα πλάκα. Λάτρεψα από την πρώτη στιγμή το χρώμα της που ταίριαζε με τα πάντα, το απαλό σαν μετάξι δέρμα της, και το υπέροχο στυλ της. Αυτό που δεν λάτρεψα ήταν η τιμή της που ήταν αρκετά τσιμπημένη, και επειδή αυτά τα snakeskin κομμάτια βγαίνουν σε πολύ μικρό αριθμό, μέχρι να το σκεφτώ και να αποφασίσω να την πάρω, είχε εξαντληθεί.
Όμως οι έρωτες που είναι να εκπληρωθούν βρίσκουν τον τρόπο, στις τσάντες όπως και στην ζωή, και πριν λίγο καιρό έφτασε στα χέρια μου αυτό το έπος. Είναι η Empire Hand Painted Snakeskin, που είναι ίσως και ένα τσικ πιο όμορφη από την άλλη, και που είμαι σίγουρη πως θα γίνει το καινούριο μου αγαπημένο αξεσουάρ μια που χωράει τα πάντα, και ταιριάζει με τα πάντα. Και είναι ελαφριά σαν πούπουλο άρα τέλεια για ταξίδια, και όσο θα παλιώνει θα αποκτά αυτή την πατίνα που θα την κάνει ακόμα πιο πολυτελή, και γενικά θα βαρεθείτε να την βλέπετε στην ζωή και στις φωτογραφίες, αλλά είπαμε. Οι μεγάλοι έρωτες αντέχουν και στην ρουτίνα και στον χρόνο.
Τώρα ανυπομονώ να την πάρω μαζί μου στο Λονδίνο και να την «συστήσω» στις εκεί φίλες μου που ξέρω πως θα ενθουσιαστούν όσο κι εγώ. Και trust me, είναι μεγάλη χαρά να δείχνεις ένα υπέροχο αξεσουάρ με σφραγίδα ελληνική στο εξωτερικό. Και μεγάλη υπερηφάνεια, γιατί είναι αυτές οι εταιρίες, και αυτές οι προσπάθειες, που δείχνουν την άλλη όψη της πατρίδας μας. Την όψη των ανθρώπων που έχουν όνειρα, που στήνουν δουλειές με γερές βάσεις, και με όραμα, και με μεράκι, και που καταφέρνουν τελικά να ταξιδεύουν την εικόνα μας ψηλά και μακριά. That been said, το ποστ εννοείται πως δεν είναι διαφημιστικό. Όσες τσάντες Callista έχω τις έχω πληρώσει κανονικά, χωρίς καν έκπτωση. Πράγμα που κάνει ότι γράφω, που είναι ακριβώς αυτό που πιστεύω, να έχει διπλή αξία.
