Οι καλύτερες μας νύχτες, και τα πιο τρελά γλέντια μας, δεν ανέβηκαν ποτέ στα social media. Όχι γιατί είχαμε κάτι να κρύψουμε, αλλά γιατί ήμασταν πολύ απασχολημένοι για να τραβήξουμε φωτογραφίες. Μου έχει συμβεί πάρα πολλές φορές να θυμηθώ στο τέλος της βραδιάς πως δεν πάτησα ούτε ένα κλικ, και φυσικά ούτε που με ένοιαξε ποτέ μια που οι αναμνήσεις είναι ανεξίτηλα γραμμένες στον σκληρό δίσκο του μυαλού και της καρδιάς μου.
Κάπως έτσι και χτες το βράδυ, που το κινητό μου δεν βγήκε καν από την τσάντα μου, και που περάσαμε τόσο όμορφα που σήμερα μάζεψα με δυσκολία αυτές τις φωτογραφίες για να ντύσω το κομμάτι μου. 
Κυρίως για να σας πω πόσο ωραία περάσαμε στο Cash με την Νίνα Λοτσάρη να μας τραγουδάει όλο το βράδυ και να δίνει πραγματικά ρέστα στην πίστα, με ένα πρόγραμμα τέλεια δομημένο που ξεκίνησε με το κοινό να την χειροκροτά μαγεμένο και κατέληξε με τρελό χορό και τραγούδι μέχρι τις δύο η ώρα το πρωί.
Να πάτε οπωσδήποτε να την δείτε, η γυναίκα είναι θεά – φωνάρα, κουκλάρα, κορμάρα, με χιούμορ, και με ταλέντο και με μπρίο απίστευτο- και το μαγαζί ένα έπος ντυμένο στα κόκκινα, και το φαγητό εξαιρετικό δια χειρός του super talented Πολυχρόνη Δαμαλά, και τα πάντα να κυλάνε στην εντέλεια κάτω από την επίβλεψη και το άγρυπνο μάτι του αγαπημένου Νεκτάριου Ντάλα που είναι από τους πιο unique οικοδεσπότες της πόλης. Όχι γιατί είναι φίλος μου, αλλά ο Γιάννης Μωράκης αφουγκράστηκε τον παλμό της εποχής και έφερε στην Αθήνα ένα concept που θα μπορούσε να σταθεί άνετα σε οποιαδήποτε μητρόπολη του κόσμου. Και από ότι είδα από τις δυο φορές που έχω πάει, το κοινό ανταποκρίνεται με ενθουσιασμό.
Πίσω στην χτεσινή βραδιά, παρέα με τις περισσότερες από τις πιο κολλητές και αγαπημένες μου φίλες, γιόρτασα τα γενέθλια μου ακριβώς όπως είχα ονειρευτεί. Με πολλή αγάπη, με πολλά γέλια, με πολύ τραγούδι, με πολύ χορό και με την βεβαιότητα πως όταν αγαπάς και σ΄αγαπάνε πραγματικά, υψώνεται γύρω σου μια ασπίδα που αποκρούει με επιτυχία την κακή ενέργεια από όπου και αν προέρχεται.
Και μπορεί οι ελάχιστες φωτογραφίες να είναι θολές, και κανείς να μην σκέφτηκε να τραβήξει την υπέροχη ροζ τούρτα με γεύση τσιχλόφουσκα και marshmallow που μου έφτιαξε η αγαπημένη Καλλιόπη Αναγνωστή ΑΚΑ Madame Gateaux, αλλά σημασία έχει πως έφτασε ξημέρωμα μέχρι να αποφασίσουμε να φύγουμε, πως περάσαμε αξέχαστα, και πως τα χαμόγελα μας θα κρατήσουν μέχρι του χρόνου τέτοια μέρα. Υ.Γ. Και είμαι σίγουρη πως κάποιος μας έβλεπε από ψηλά και τραγουδούσε μαζί μας… <3
