24 ώρες με τα κορίτσια της σελίδας "Να του πάρουμε μία πάστα"

 08.30:  Ξυπνάμε αλλού η μία, αλλού ή άλλη και ξεκινάμε από διαφορετικά σημεία για τον ίδιο προορισμό. 09.15: Η ιερή στιγμή συνάντησης στο γραφείο. Και του καφέ. Και του γρήγορου catch-up για όποια νέα μπορεί να έχουν προκύψει τις ώρες που χωριστήκαμε. Και όμως. Προκύπτουν. Μην απορείτε. 10.00-10.30: Γύρω στις 10.00 διαβάζουμε ξανά τα μηνύματά μας στη σελίδα «Να του πάρουμε μια πάστα» και ψάχνουμε τα υλικά που θα χρησιμοποιήσουμε για να ετοιμάσουμε το σημερινό μας επιδόρπιο. Αλεύρι, αυγά, ζάχαρη, καστανή ή άχνη, μαρέγκα ή παντεσπάνι ή και τα δύο, πραλίνα και φουντούκια, λικέρ και μπισκότα, κάθε ιστορία έχει τα δικά της συστατικά και εμείς φροντίζουμε να βγει ωραία η συνταγή. Μέχρι τις 10.30 έχει προθερμαθεί ο φούρνος και είμαστε έτοιμοι! Γαρνίρουμε και σερβίρουμε. 12.00: Τσιγάρο πρώτου απολογισμού. Η στιγμή που κάνουμε μια μικρή σύσκεψη οι δυο μας, διαβάζουμε και γελάμε με τα comments και απλά χαιρόμαστε που κανείς δεν το περνάει όλο αυτό μόνος του. Ενδιάμεσα, κανονίζουμε ΑΝ και ΠΟΥ θα πάμε διακοπές, σχεδιάζουμε ταξίδια που κανείς-ποτέ δεν έμαθε ΠΟΤΕ θα κάνουμε και ψάχνουμε τα φίλτρα στο snapchat - there – we said it- και παίζουμε λιγάκι. Μετά γελάμε μόνες μας. Ω ναι. 14.30-15.00: Lunch Time. Ή αλλιώς να παραδεχτούμε πως είμαστε λιχούδες. Τρώμε. Δεν μας σκιάζει κυτταρίτιδα καμιά. Το φαγητό είναι από τις μεγαλύτερες μας αγάπες και το ίδιο επιθυμούμε και δι’υμάς. Παίζει τάπερ και όταν δεν παίζει τάπερ παίζει μαγικός αυτόματος πωλητής – αμπρακατάμπρα και να τα γκοφρετάκια και τα πατατάκια. Τέτοια κάνουμε ναι. 19.00: Κάπως μεγάλη ήταν (κι αυτή) η μέρα στο γραφείο και τι να κάνουμε να πάμε σπίτι; Ε όχι δα. Συνήθως μετά το γραφείο πηγαίνουμε για το γνωστό «ένα χαλαρό ποτό» ή θερινό σινεμά. Στο Coupepe στην Πεντέλη, στο Recipe στην Κηφισιά, στο Odori στο κέντρο ή στο 9Β στο Χαλάνδρι. Ανάλογα, τη ζέστη, τη μέρα και τα κέφια. Κάπου εκεί, συναντάμε και τους φίλους μας – μη νομίζετε δηλαδή ότι έχουμε πάρει η μία την άλλη εργολαβία! Δεν κουραζόμαστε ποτέ. 23.00: Κάποια στιγμή, φεύγουμε. Και πεινάμε. Και αν δεν έχουμε φάει ήδη pizza, ή μπρουσκέτες σε κάτι από τα παραπάνω, ψάχνουμε κάτι άλλο να μην πάμε για ύπνο νηστικές. Τα ξέρετε τώρα. Συμβαίνει σε όλους. 00.00: Επιστρέφει η κάθε μία στο σπίτι της. Και κοιμόμαστε. ΝΑΙ, ΣΙΓΑ ΠΟΥ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ! Αρχίζουμε λίγο να τσατάρουμε (με προσοχή πάντα – έχετε δει τι παίζει με αποστολές μηνυμάτων σε λάθος παραλήπτες) σχολιάζοντας: Α) το βραδινό φαγητοποτό & ό,τι συνέβη το όμορφο ετούτο βράδυ Β) το ελεεινό ή ανύπαρκτο μήνυμα του αγοριού-απέναντι-πείτε-του-πως-πεθαίνω Γ) την πάστα της ημέρας ή και της επόμενης Δ) όλα τα παραπάνω Η μέρα συνήθως ολοκληρώνεται είτε με αναίτια φωνητικά μηνύματα (πόσο να γράψεις πχια; Η μία από τις δυο μας φλερτάρει εντόνως με την κα. Τενοντίτιδα εδώ και κάτι μέρες.), είτε με βίντεο στα οποία ξεδιπλώνουμε εναλλάξ το πηγαίο φωνητικό μας ταλέντο. Ε, αυτά. Καληνύχτα και τα λέμε αύριο. via GIPHY Τρία πράγματα που μάθαμε σήμερα: 1. Τα φουσκωτά θαλάσσης ΔΕΝ είναι αυτό που νομίζεις. Είναι βαριά. Πολύ βαριά. 2. Δεν πιστεύουμε στη γκαντεμιά. Ούτε στους γκαντέμηδες. Αλλά έχουμε έναν γνωστό, τόσο κατσικοπόδαρο τελευταία που σε ρωτάει αν είσαι καλά και την επόμενη μέρα νοσηλεύεσαι. Μακριά από μας. 3. Τα 053 & 059 στον αυτόματο πωλητή του γραφείου μας, βγάζουν πάντα από δύο προϊόντα, αντί για ένα! Μετά το γύρο του θριάμβου λοιπόν, μασουλάμε ευχαριστημένες χαϊδεύοντας τις κοιλίτσες μας στην τοποθεσία γραφειάκι. Το τραγούδι της ημέρας: (Ουέ κ αλίμονο αν κάποιος δυσφορήσει! Σας ακούμε)